• Σχόλιο του χρήστη 'Γεωργία Καραταράκη' | 3 Δεκεμβρίου 2020, 22:50

    Θεωρώ ότι η ελληνική αγορά είναι σε θέση να υποστηρίξει πολύ πιο άμεσα την χρήση πλαστικής σακούλας μεταφοράς που περιέχει 30% ή και μεγαλύτερο ποσοστό ανακυκλωμένου πλαστικού. Η 1η Ιανουαρίου 2025 είναι πολύ αργά για να τεθεί το αναφερόμενο μέτρο, εφόσον σκοπός ολόκληρου του νομοσχεδίου είναι να προωθήσουμε την ανακύκλωση. Όσον αφορά το περιβαλλοντικό τέλος σε επαναχρησιμοποιούμενες πλαστικές σακούλες άνω των 50 μm, το οποίο βαραίνει τον καταναλωτή, θεωρώ ότι αντιτίθεται στο συγκεκριμένο άρθρο. Οι πλαστικές σακούλες αυτού του μεγέθους έχουν ανθεκτικότητα (επαναχρησιμοποιούμενες) και συχνά αποτελούνται από μεγάλα ποσοστά ανακυκλωμένου υλικού. Συνεπώς θα έπρεπε να δίνεται στον καταναλωτή το οικονομικό κίνητρο για να επιλέγει αυτές τις σακούλες μεταφοράς και να συνεισφέρει κι αυτός στην συνολική προσπάθεια προώθησης της ανακύκλωσης. Δεν γίνεται να δίνουμε ώθηση μόνο σε βιοαποδομήσιμες ή βιοαποικοδομήσιμες/ λιπασματοποιήσιμες πλαστικές σακούλες μεταφοράς. Ας παραδειγματιστούμε λίγο και από άλλες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από εμάς όσον αφορά την ανακύκλωση και την περιβαλλοντική τους πολιτική. Σχετικά με τα αναφερόμενα πρότυπα συμφωνώ πως είναι και τα δύο τα πλέον κατάλληλα για τον σκοπό που αναφέρονται. Το ΕΛΟΤ EN 15343 ορίζει ένα σωστό σύστημα ιχνηλασιμότητας και εξασφαλίζει την ποιότητα των δευτερογενών υλικών, ενώ το ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 14021 διασφαλίζει στον καταναλωτή ότι η εκάστοτε περιβαλλοντική δήλωση που αναγράφεται πάνω στην πλαστική σακούλα είναι διαπιστευμένη.