• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΕΗ Α.Ε./ΔΠΕΡ' | 4 Δεκεμβρίου 2020, 14:17

    Τροποποίηση Άρθρου 44 του Ν. 4042/2012, παρ. 2 Δεν πρέπει να επιβάλλονται πρόστιμα σε επιχειρήσεις για τη διαχείριση των ιστορικά αποθηκευμένων αποβλήτων, ενώ η Χώρα δεν διαθέτει κατάλληλους αδειοδοτημένους ΧΥΤΕΑ. Επιπρόσθετα, τα «ιστορικά αποθηκευμένα απόβλητα» αφορούν εκείνα τα απόβλητα που βρίσκονται επί μακρόν αποθηκευμένα σε χώρους εγκαταστάσεων διαχείρισης αποβλήτων και όχι στον χώρου του παραγωγού. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι δεν γίνεται ορθή ερμηνεία της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ κατόπιν της έκδοσης σχετικής εγκυκλίου (13141/11.03.2016), όπου δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ της προσωρινής αποθήκευσης αποβλήτων εν αναμονή της συλλογής τους στο χώρο του παραγωγού και της προκαταρκτικής αποθήκευσης αποβλήτων εν αναμονή της επεξεργασίας τους στο χώρο των εγκαταστάσεων διαχείρισης αποβλήτων. Αυτή η παρερμηνεία οδηγεί και στην επιβολή σχετικών χρονικών περιορισμών στην προσωρινή αποθήκευση αποβλήτων στις ΑΕΠΟ εγκαταστάσεων, που είναι όμως μόνο παραγωγοί αποβλήτων και καμία εργασία διαχείρισης αποβλήτων δεν εκτελείται σε αυτές. Η εν λόγω διάκριση αναφέρεται σαφώς στις παρ. 15 και 15 του προοιμίου της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, στην απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 5ης Οκτωβρίου 1999 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-175/98 και C-177/98, καθώς και στα αναγραφόμενα στις Κατευθυντήριες Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ερμηνεία βασικών προβλέψεων της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα (Guidance on the interpretation of key provisions of Directive 2008/98/EC on waste, Εuropean Commission, DG Environment, 2012), όπου στην Παρ. 1.5.2.1 αναφέρεται: «The preliminary storage of waste pending its collection takes place at the site of generation. This preliminary storage, pending collection on the site where the waste is produced, is not a waste treatment operation according to entries D15 Annex I (together with footnote (***)) and R13 Annex II (together with footnote (*****)) to the WFD». Επισημαίνεται επίσης ότι, παρά τις μεγάλες προσπάθειες που συστηματικά καταβάλλονται, πολύ συχνά είναι πρακτικά αδύνατη η τήρηση της παραπάνω απαίτησης λόγω, τόσο των ιδιαιτεροτήτων της Χώρας (εγκαταστάσεις απομακρυσμένες και με δυσκολίες πρόσβασης, μικρά νησιά μακριά από την ηπειρωτική Χώρα, κ.λπ.), όσο και της προαναφερθείσας έλλειψης αδειοδοτημένων ΧΥΤΕΑ. Είναι λογικό ότι για την απομάκρυνση ενός αποβλήτου θα πρέπει πρώτα να συγκεντρωθεί μια κατάλληλη επαρκής ποσότητα προκειμένου να μεταβεί ο συλλέκτης/μεταφορέας να την παραλάβει. Επιπλέον, για την μεταφορά των επικινδύνων αποβλήτων από νησιωτικές εγκαταστάσεις, απαιτείται πλοίο μεταφοράς επικινδύνων φορτίων. Ωστόσο, σε πολλά νησιά και ιδιαίτερα σε μικρά, δεν εκτελούνται δρομολόγια πλοίων μεταφοράς επικινδύνων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και ιδιαίτερα την τουριστική περίοδο. Στην περίπτωση αυτή για να γίνει μεταφορά θα πρέπει να συγκεντρωθούν μεγάλες ποσότητες, αλλιώς το κόστος είναι τεράστιο. Τέλος, σημειώνεται ότι τα προσεχή έτη αναμένεται να προκύψουν πολύ μεγάλες ποσότητες αποβλήτων στο πλαίσιο των εργασιών απολιγνιτοποίησης. Είναι αναμενόμενο ότι για τη διαχείριση αυτών των μεγάλων ποσοτήτων, που θα περιλαμβάνουν και επικίνδυνα απόβλητα, θα απαιτηθεί ικανό χρονικό διάστημα, ενώ η έλλειψη κατάλληλα αδειοδοτημένων χώρων δεν βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση. Συνεπώς, ακόμα και γι’ αυτή την περίπτωση, δεν θεωρείται εύλογο να κινδυνεύει ο παραγωγός των αποβλήτων με επιβολή προστίμων.