• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλης Παχυγιάννης' | 13 Ιουλίου 2022, 15:25

    Κατ’ αρχήν θεωρώ θετική τη ρυθμιση που επιτρεπει στις Ζώνες Προστασίας Φυσης την ηπια τουριστικη ανάπτυξη. Η διεθνης εμπειρια δείχνει ότι ενας ΣΔ ταξης 8-10% διασφαλιζει πλήρως το ηπιο της παρέμβασης στο περιβάλλον αλλα και την προστασία του από το φορέα της ανάπτυξης, και ταυτόχρονα την οικονομική βιωσιμότητα της επένδυσης. Αναπτύξεις με ΣΔ κάτω του 5-7% κινδυνευουν να μην μπορούν να επιβιώσουν μετά την πρώτη περίοδο λειτουργίας τους (12-15 χρόνια) εντός της οποίας εξαντλούνται τα οφέλη τον επενδυτικού νόμου και είναι ακόμα σχετικά νέα τα πάγια και ο εξοπλισμός της μονάδας, οπότε ο φορέας μπορεί να διαθέσει τα απαραίτητα κονδύλια για την φροντίδα, περιποίηση και προστασία του περιβάλλοντος χώρου του. Ας δούμε ένα παράδειγμα για μια μικρή σχετικά τουριστική μονάδα δόμησης 8,000 Μ2. Αν ο ΣΔ είναι 5%, η μονάδα χρειάζεται γήπεδο 160 στρεμμάτων. Αν ο ΣΔ είναι 8%, απαιτούνται 100 στρεμματα. Και στις δύο περιπτώσεις, η πυκνότητα είναι εξίσου χαμηλή ώστε να μην «θίγεται» το ήπιο της παρέμβασης, ειδικά αν αφορά πολλά σε αριθμό, μικρά σε μέγεθος και κατά βάση μονώροφα κτίρια που θα είναι πλήρως ενταγμένα στο φυσικό περιβάλλον. Από την άλλη όμως, το κόστος για την επιστασία, φροντίδα και συντήρηση των επιπλέον 60 στρεμμάτων επιβαρύνει σημαντικά την κερδοφορία της μονάδας, ειδικά όταν πρόκειται για εποχικής λειτουργίας (που είναι και οι πιο συχνές περιπτώσεις), με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η μακροχρόνια βιωσιμότητα της επένδυσης.