Αρχική Διατάξεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, των περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και την προστασία του περιβάλλοντοςΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ (άρθρα 11-15)Σχόλιο του χρήστη MedINA | 15 Ιουλίου 2022, 17:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'MedINA' | 15 Ιουλίου 2022, 17:09

    Εν γένει, η ύπαρξη καταλόγου χρήσεων γης στις ζώνες προστασίας των προστατευόμενων περιοχών είναι ούτως ή άλλως προβληματική. Σχετικά με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης στις ζώνες των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, το παρόν νομοσχέδιο επιτρέπει τις εξορυκτικές δραστηριότητες στις ζώνες προστασίας της φύσης (β΄ ζώνη), τις ήπιες τουριστικές εγκαταστάσεις, διευκολύνει περαιτέρω την εγκατάσταση ΑΠΕ, επιτρέπει τη διάνοιξη δρόμων κ.ο.κ. Στις ζώνες διατήρησης οικοτόπων (γ΄ ζώνη) καταργεί το μεγαλύτερο μέρος των υφιστάμενων περιορισμών. Στους πυρήνες (α΄ ζώνη) επιτρέπει τη διέλευση δικτύων μεταφοράς ενέργειας, τις οδούς μηχανοκίνητων μέσων και την κατασκευή πλατειών. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030, που αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας δεσμεύει τα κράτη μέλη να εντάξουν το ένα τρίτο (1/3) των περιοχών Natura 2000 ή/και των εθνικά προστατευόμενων περιοχών κάθε κράτους μέλους σε αυστηρό καθεστώς προστασίας, ήτοι το 10% της συνολικής τους έκτασης, με βάση τον αναθεωρημένο στόχο, δηλαδή ότι μέχρι το 2030 το 30% της έκτασης της ΕΕ θα έχει τεθεί σε καθεστώς προστασίας. Έτσι, η Ελλάδα, όχι μόνο πρέπει να χαρακτηρίσει/ανακοινώσει, μέσω των ΕΠΜ και ΠΔ, το 10% της έκτασης της ως αυστηρά προστατευόμενη, βάσει διεθνών κριτηρίων, αλλά και στην πράξη πρέπει να εξασφαλίσει αυτή την αυστηρή προστασία. Θα πρέπει, επιπλέον, να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα, ώστε να ελέγχει ότι όντως αυτή η αυστηρή προστασία διασφαλίζεται και καμία παράνομη δραστηριότητα δε λαμβάνει χώρα εντός των συγκεκριμένων περιοχών. Με το παρόν ν/σ η προβληματική αυτή κατάσταση όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά επιδεινώνεται αφού η πλειοψηφία των πρόσθετων χρήσεων γης που προτείνονται ανά ζώνη προστασίας δεν αποτελούν χρήσεις συμβατές με την έννοια των προστατευόμενων περιοχών. Επιπλέον, οι διατάξεις του παρόντος δε φαίνεται να επιτρέπουν στην Ελλάδα να εξασφαλίσει αυτή την αυστηρή προστασία για την οποία δεσμευόμαστε ως κράτος μέλος. Ως εκ τούτου, προτείνουμε την πλήρη αναθεώρηση των συγκεκριμένων διατάξεων. Άρθρο 13 Κατά την έννοια του άρθρου 10 της Οδηγίας 92/43/ΕΚ, και του άρθρου 2 του νόμου 3937/2011 (ΦΕΚ 60/Α/30-3-2011), από χωρική άποψη δύναται στις ΕΠΜ να ληφθούν υπόψη και περιοχές που λειτουργούν ως «οικολογικοί διάδρομοι», μεταξύ προστατευόμενων περιοχών, δηλαδή διάδρομοι γης που συνδέουν τις υπάρχουσες προστατευόμενες περιοχές και επιτρέπουν την ελευθεροεπικοινωνία των ειδών. Ένας οικολογικός διάδρομος πρέπει να παρέχει περιβάλλον παρόμοιο με εκείνο των δύο περιοχών που συνδέει. Ενώ η πρόβλεψη οικολογικού διαδρόμου μεταξύ δύο προστατευόμενων περιοχών, π.χ. μεταξύ δύο περιοχών Natura 2000, μετά από προσδιορισμό και εκτίμηση της σημασίας πιθανών αλληλεπιδράσεων με την ευρύτερη περιοχή μελέτης των ΕΠΜ και την αξιολόγηση των θετικών και αρνητικών συσχετίσεων και συνεργειών, θα ενίσχυε τη διατήρηση του προστατευτέου αντικειμένου και εν γένει τη διατήρηση συγκεκριμένων φυσικών στοιχείων στην ευρύτερη περιοχή, με το παρόν αφαιρείται η δυνατότητα ρύθμισης γειτονικών εκτάσεων. Ως εκ τούτου, προτείνουμε την επαναφορά των υφιστάμενων διατυπώσεων του άρθρου 21, παρ. 4 του ν. 1650/1986 που δίνει τη δυνατότητα επέκτασης, αν απαιτείται, της υπό προστασία περιοχής σε γειτονικές περιοχές και καθορισμού σχετικών μέτρων, όρων και περιορισμών και η προσθήκη αντίστοιχης ρητής πρόβλεψης για τους οικολογικούς διαδρόμους που δύναται να οροθετούνται.