• Σχόλιο του χρήστη 'Δέσποινα' | 26 Φεβρουαρίου 2023, 12:29

    Ως γνωστόν η υπαγωγή του ελέγχου ενός αγαθού κοινής ωφελείας σε ρυθμιστική αρχή έχει νόημα όταν η αγορά παροχής του εν λόγω αγαθού ιδιωτικοποιείται και «απελευθερώνεται». Δηλ., εκεί που υπήρχε ένα μονοπώλιο υπό δημόσιο έλεγχο, δημιουργούνται ιδιωτικές εταιρείες και, έτσι, ως αντιστάθμισμα δημοσίου ελέγχου, δημιουργείται μία ρυθμιστική αρχή, ώστε, στο μέτρο που οι κανόνες της «ελεύθερης αγοράς» επιτρέπουν, να υπάρχει ένας στοιχειώδης έλεγχος υπερ του δημοσίου συμφέροντος. Εν προκειμένω, όμως, ο τομέας παροχής των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης (με εξαίρεση τα εμφιαλωμένα νερά) ΔΕΝ ιδιωτικοποιείται, ούτε και επιτρέπεται εκ του Συντάγματος να ιδιωτικοποιηθεί όπως ρητώς έχει κρίνει με σειρά αποφάσεων η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΟλΣτΕ 1906/2014, 190/2022, 191/2022). Έτσι, υποχρεωτικώς οι επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης υπόκεινται στον ευθύ και αποτελεσματικό έλεγχο του Δημοσίου, δια της κατοχής τουλάχιστον της πλειοψηφίας του μετοχικού τους κεφαλαίου από αυτό. Σε τί, επομένως, αποσκοπεί η εν λόγω νέα αντισυνταγματική προσπάθεια υπαγωγής του ελέγχου, αντί στο Δημόσιο, σε μία ρυθμιστική αρχή ;