• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΡΗΒΑΛΑΣΗΣ' | 27 Φεβρουαρίου 2023, 13:51

    Με το παρόν νομοσχέδιο επιδιώκεται η υπαγωγή των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στον έλεγχο ρυθμιστικής αρχής. Οι ρυθμιστικές, όμως, αρχές έχουν ρόλο και λόγο ύπαρξης σε μία απελευθερωμένη αγορά με ιδιωτικές εταιρείες, ώστε να τη ρυθμίζουν (ή να προσπαθούν να τη ρυθμίσουν, ενίοτε όχι επιτυχώς, βλ. ενέργεια) υπερ του δημοσίου συμφέροντος. Όμως, όπως έχει ήδη αποφανθεί η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ήδη από το 2014 (βλ. ΟλΣτΕ 1906/2014 και ακολούθως ΟλΣτΕ 190, 191/2022), οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης δύνανται εκ του Συντάγματος να παρέχονται μόνο από νομικά πρόσωπα που ελέγχονται από το Δημόσιο τουλάχιστον κατά την πλειοψηφία του μετοχικού τους κεφαλαίου. Εν προκειμένω, δηλ., με απλά λόγια, ο τομέας των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης απαγορεύεται εκ του Συντάγματος (και ευλόγως προς προστασία ενός δημόσιου αγαθού ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των ανθρώπων) να "απελευθερωθεί" και "ιδιωτικοποιηθεί" παραδιδόδεμενος (και αυτός) στους αδυσώπητους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Και ναι μεν μπορεί και αυτός ο νόμος (εφόσον ψηφιστεί) να καταπέσει ως αντισυνταγματικός στο ΣτΕ, καλόπιστα, όμως, ο πολίτης προβληματίζεται: γιατί η Κυβέρνηση (α) αντί να κατανοήσει τις κρίσεις των συνεχών αποφάσεων του ΣτΕ περί της αναγκαιότητας της δημόσιας διαχείρισης του νερού, (β) αντί να μάθει από τις ανεπιτυχείς ή καταστροφικές προσπάθειες ολίγων κρατών ή δήμων, σε διεθνές επίπεδο, να "απελευθερώσουν" την "αγορά" νερού και (γ) αντί να διδαχτεί από τη σκανδαλώδη, σε βάρος των πολιτών, εμπειρία της "απελευθέρωσης" της αγοράς ενέργειας, επιμένει να κινείται προς την κατεύθυνση "να κάνει και το νερό σαν το ρεύμα" ;