Αρχική ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣΜΕΡΟΣ Β΄ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΔΑΤΟΣ (άρθρα 28-39)Σχόλιο του χρήστη Νίκος Πετρόπουλος | 20 Φεβρουαρίου 2025, 13:28
Είναι οικονομικά πλήρως ανεδαφικό να ζητείται από τους Δήμους που εξυπηρετούν σχετικά μικρό υδρευόμενο πληθυσμό και συγκεκριμένα κάτω από 20.000 άτομα να καταρτίσουν (και μάλιστα μέχρι το τέλος του 2025) Σχέδια Ασφάλειας Νερού (ΣΑΝ), χωρίς αυτοί να έχουν την πρόσβαση σε χρηματοδότηση για το έργο αυτό (π.χ. μέσω του προγράμματος ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ), όπως έχουν οι φορείς ύδρευσης που εξυπηρετούν περισσότερα από 20.000 άτομα! Αν ανατρέξει κάποιος στο "ΠΑΡΑΔΟΤΕΟ 4: Διερεύνηση αντιπροσωπευτικών συστημάτων υδροδότησης για πιλοτική εφαρμογή στην Ελλάδα και Σύνταξη προδιαγραφών για την εφαρμογή των Σχεδίων Ασφάλειας Νερού σε δύο πιλοτικές περιπτώσεις με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά" του Υπουργείου Περιβάλλοντος και δει το εκτιμώμενο κόστος που προκύπτει για την περίπτωση σύνταξης & εφαρμογής ΣΑΝ από έναν φορέα ύδρευσης που εξυπηρετεί 5.000 άτομα, θα δει πως αυτό υπολογίζεται στα 140.500 ευρώ ετησίως!!! Είναι συνεπώς κατανοητό ότι είναι αδύνατο να μπορέσει ένας φορέας αυτού το μεγέθους (<20.000 ατόμα) να ανταπεξέλθει σε τέτοια κόστη με ιδίους πόρους, χωρίς να έχει πρόσβαση σε χρηματοδότηση όπως έχουν οι άλλοι πάροχοι. Γι αυτό είναι απολύτως απαραίτητο οι πάροχοι που εξυπηρετούν λιγότερους από 20.000 κατοίκους να έχουν σε πρώτη φάση πρόσβαση σε χρηματοδότηση για τη σύνταξη των ΣΑΝ (π.χ. μέσω του ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ) και έπειτα να δίδεται προθεσμία για την υποβολή τους στη ΡΑΑΕΥ.