Αρχική Νομοσχέδιο για τη ΒιοποικιλότηταΆρθρο 14 – Μέτρα για την αποτροπή υποβάθμισης της βιοποικιλότηταςΣχόλιο του χρήστη Φίλιππος Α. Αραβανόπουλος | 10 Ιουλίου 2010, 22:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φίλιππος Α. Αραβανόπουλος' | 10 Ιουλίου 2010, 22:47

    Άρθρο 14, §1.α: Σύμφωνα με το άρθρο θα λαμβάνονται μέτρα για την αποτροπή υποβάθμισης της βιοποικιλότητας όταν «διαπιστώνεται, βάσει των διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων, μείωση των πληθυσμών..». Ωστόσο ή μείωση του μεγέθους του πληθυσμού (census population size) είναι λιγότερο σημαντική παράμετρος από τη μείωση του δραστικού μεγέθους πληθυσμού (effective population size) δηλ. του αριθμού των ατόμων του πληθυσμού που θα αναπαραχθούν. Καθώς το δραστικό μέγεθος πληθυσμού μπορεί να είναι κατά τάξη μεγέθους μικρότερο από τον αριθμό των ατόμων του πληθυσμού, η καταγραφή των τελευταίων δεν είναι βέβαιο ότι θα ανιχνεύσει μια ενδεχόμενη υποβάθμιση της βιοποικιλότητας. Επίσης, δεν γίνεται αναφορά σε μέτρα αποτροπής εφόσον διαπιστωθεί δραστική μείωση πληθυσμών ενός είδους που δεν έχει χαρακτηριστεί ως απειλούμενο. (Βλ. και σχετικά σχόλια στο Άρθρο 1, §3.γ και στο Άρθρο 7, §1). Άρθρο 14, §1.α (συνέχεια): Σύμφωνα με το Άρθρο «ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής μπορεί, με πλήρως αιτιολογημένη εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας, να καθορίζει κατεπειγόντως κάθε ενδεδειγμένο μέτρο για την αντιμετώπιση της κατάστασης και την επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση των πληθυσμών των ειδών ή του γεωγραφικού χώρου εξάπλωσής τους ή της έκτασης και κατάστασης διατήρησης των οικοτόπων». Η «επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση» ωστόσο μπορεί να μην είναι εφικτή σε ένα δυναμικά εξελισσόμενο οικοσύστημα, ή η επαναφορά ενδεχομένως να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε εκ νέου υποβάθμιση. Αυτό που έχει κατά την άποψη μου μεγαλύτερη σημασία είναι η διασφάλιση του εξελικτικού δυναμικού των πληθυσμών των ειδών. Άρθρο 14, §1.α (συνέχεια): Στα «Μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης» υπάρχουν δύο διαζευκτικά «ή». Επομένως σύμφωνα με τη διατύπωση τα μέτρα μπορούν να αφορούν ή τα μεγέθη των πληθυσμών, ή τη γεωγραφική εξάπλωση των ειδών, ή την κατάσταση διατήρησης των οικοτόπων. Ωστόσο αυτή η θεώρηση μάλλον δεν συνάδει με την οριζόμενη ως «Ικανοποιητική κατάσταση ενός είδους» σύμφωνα με το Άρθρο 2, όπου τα παραπάνω θεωρούνται συστατικά της κατάστασης ενός είδους εν συνόλω και όχι κατά διαζευκτικό τρόπο. Προτεινόμενες τροποποιήσεις: «1. α) Σε κάθε περίπτωση κατά την οποία διαπιστώνεται, βάσει των διαθέσιμων επιστημονικών στοιχείων, μείωση των δραστικών μεγεθών των πληθυσμών ενός ή περισσότερων απειλούμενων ειδών χλωρίδας ή πανίδας, συρρίκνωση του φυσικού χώρου εξάπλωσής τους, υποβάθμιση της κατάστασης ή συρρίκνωση των οικοτόπων που είναι απαραίτητοι για την επιβίωση των ειδών αυτών ή οικοτόπων προτεραιότητας, σύμφωνα με το παράρτημα Ι της Οδηγίας 92 /43 /ΕΟΚ και ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο αυτό συμβαίνει, ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής μπορεί, με πλήρως αιτιολογημένη εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας, να καθορίζει κατεπειγόντως κάθε ενδεδειγμένο μέτρο για την αντιμετώπιση της κατάστασης και την επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση των πληθυσμών των ειδών, του γεωγραφικού χώρου εξάπλωσής τους και της έκτασης και κατάστασης διατήρησης των οικοτόπων».