• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Παπαδιονυσίου' | 26 Σεπτεμβρίου 2010, 14:24

    Παρακαλώ να ληφθούν υπόψη και οι πιο κάτω παρατηρήσεις και προτάσεις: ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 9 (Απασχόληση γιατρών και νοσοκόμων): Αναφέρεται ότι «ο συνολικός μέγιστος (ετήσιος) πραγματικός χρόνος απασχόλησης ενός γιατρού εργασίας σε μια ή και περισσότερες επιχειρήσεις δεν πρέπει να υπερβαίνει τον προβλεπόμενο χρόνο απασχόλησης μισθωτού». Αυτό αποτελεί την άλλη άκρη αυτού που διατυπώνεται πολλές φορές ότι πιθανά γιατροί εργασίας διαπιστευμένοι σε πολλές επιχειρήσεις, πιθανώς έχουν σαν μέση ημερήσια απασχόληση πάνω και από …24 και πλέον ίσως ώρες!. Με τη λογική του άρθρου, όπως διατυπώνεται, συμπεραίνει κανείς ότι ο γιατρός εργασίας δεν μπορεί να έχει μέση απασχόληση πάνω από ..8 ώρες την ημέρα. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν στέκεται, γιατί ο γιατρός εργασίας ούτε χειρώνακτας που να κάνει κάποια πολύ κουραστική εργασία είναι, ούτε γιατρός χειρουργός που πολλές φορές χειρουργεί έναν ασθενή πάνω και από 14 ώρες χωρίς διακοπή. Για έναν πραγματικό γιατρό εργασίας με ανάλογες σπουδές και εμπειρία που είναι και γνώστης της επιστήμης του, το αντικείμενό του είναι συγκεκριμένο και όχι ιδιαίτερα κουραστικό. Άλλωστε κάθε υπερβολική ελάττωση του χρόνου εργασίας τους θα μεγαλώσει το πρόβλημα με την απασχόληση γιατρών άλλων ειδικοτήτων που δεν έχουν κάνει κάποια σοβαρή μετεκπαίδευση σε ιατρική εργασίας, με άγνοια των επαγγελματικών ασθενειών, που πολλές φορές τελικά καλύπτουν τυπικά τη θέση χωρίς ουσιαστική ή με όχι την απαραίτητη προσφορά. Υπερβολική κατά τη γνώμη μου είναι σμίκρυνση του χρόνου εργασίας του πραγματικού γιατρού εργασίας στις περίπου 8 ώρες την ημέρα. Προτείνω την αντικατάσταση του πιο πάνω τμήματος με το πιο κάτω: «Ο συνολικός μέγιστος (ετήσιος) πραγματικός χρόνος απασχόλησης ενός γιατρού εργασίας σε μια ή και περισσότερες επιχειρήσεις δεν πρέπει να υπερβαίνει κατά μέσον όρο τις 14 ώρες την ημέρα». Θεωρώ επίσης επιβεβλημένο με στόχο να αποφεύγονται περιπτώσεις έλλειψης των γνώσεων πραγματικής ιατρικής εργασίας από μη γιατρούς εργασίας, να προστεθούν τα πιο κάτω στο άρθρο 9, παρ.1: ….ή αν αυτό δεν καθίσταται δυνατόν, αποκλειστικά με ιατρό με ειδικότητα παθολογίας ή γενικής ιατρικής που έχει υποστεί αποδεδειγμένα μετεκπαίδευση στην ιατρική εργασίας ή αν και αυτό δεν καθίσταται δυνατόν, αποκλειστικά με ιατρό με ειδικότητα παθολογίας ή γενικής ιατρικής με σύμβουλο ιατρό εργασίας.