• Σχόλιο του χρήστη 'eirini' | 7 Μαΐου 2011, 15:27

    Είναι σαφές πως όσοι διαμαρτύρονται για την δημιουργία ΠΟΑΥ στον Πόρο, από όπου και κατάγομαι, το κάνουν για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Επιχείρημα 1ο. Προέρχεται από τουρίστες που δεν γνωρίζουν αρκετά για το χωροταξικό του νησιού, συνεπώς όταν ακούνε πως ο όμορφος προορισμός θα γίνει ιχθυοβιομηχανική ζώνη ενοχλούνται, γιατί φαντάζονται πως το όμορφο Λιμανάκι της Αγάπης, και η θεα από το Ρολόι θα αλλοιωθούν από την παρουσία ιχθυοκλωβων, και οι ήρεμες παραλίες του νησιού θα μετατραπούν σε ιχθυοβιομηχανική ζώνη. Η απάντηση σε αυτό είναι πάρα πολύ απλή. Πουθενά, μα πουθενά, στην πρόταση για δημιουργία ΠΟΑΥ δεν αναφέρεται πως θα δημιουργηθούν ΠΟΑΥ που θα θίξουν τα τουριστικά ελκυστικά κάλλη του Νησιού. Ο Παραδοσιακός Οικισμός δεν θίγεται, πώς να θιγεί? Αφού είναι στο κέντρο του νησιού, και μπροστά του βρίσκεται το λιμάνι? Οι αρχαιολογικές τοποθεσίες του νησιού επίσης δεν θίγονται στο ελάχιστο, όπως και οι γνωστές πλαζ. Κοιτάξτε τον χάρτη! Το επιχείρημα, πως θα χαλάσουν οι ομορφιές τους νησιού μας, είναι μεν καλοπροαίρετο αλλά τουλάχιστον αφελές. Οι ΠΟΑΥ βρίσκονται στο Βόρειο Τμήμα του νησιού, όποιος θέλει να το ψάξει ας μπει στο google maps, ας ανοίξει ένα χάρτη για να καταλάβει γιατί μιλάμε. Και αν δεν του φτάνει αυτό, τώρα που ανοίγει ο καιρός ας πάρει το αυτοκίνητο και όσο τον φτάνει ο δρόμος ας πάει να δει μόνος του. Επιχείρημα 2ο. Οικολογική Ευαισθησία. Τα ιχθυοτροφεία ρυπαίνουν. Η απάντηση σε αυτό είναι πολλές ερωτήσεις, δυστυχώς. Γιατί ρίχνουν λύματα στην θάλασσα? Και αν ναι υπάρχει μια μελέτη που να τεκμηριώνει την επιβάρυνση? Τα λύματα του Ασκελιού, δεν μας ενοχλούν? Οι εκτάσεις που μέσα σε μια νύχτα αποχαρακτηρίζονται από δασικές και χτίζονται δεν μας ενοχλούν? Το Νεώριο που καίγεται μια φορά κάθε 2-3 χρόνια και μετά χτίζεται δεν μας ενοχλεί? Η βρώμα του ταλαίπωρου Βιολογικού δεν μας ενοχλεί? Η ηχορύπανση και το κυκλοφοριακό τους θερινούς μήνες δεν μας πειράζει? Το νερό που δεν πίνεται επειδή είναι τίγκα στα νιτρικά δεν μας ενοχλεί? Όλα αυτά βελτιώνουν την ποιότητα ζωής του Ποριώτη και του τουρίστα? Πως ακριβώς η ύπαρξη ιχθυοτροφίων και η θεσμοθέτηση για την σωστή λειτουργία τους θίγει την ποιότητα ζωής μας? Και πως η ύπαρξη αυτών μέχρι σήμερα την έχει θίξει ακριβώς? Πως το να θεσμοθετείς ένα αυστηρό πλαίσιο, βλάπτει? Για βλάψεις το περιβάλλον, 2 πράγματα πρέπει να κάνεις. 1. Να το επιβαρύνεις με χημικά μέσα. Ε, αυτό δεν υπάρχει πουθενά στην λειτουργία ιχθυοτροφείων, γιατί η επιχειρηματική λογική προστάζει, πως αν δεν διαφυλάξεις το προϊόν σου απλά δεν θα το πουλήσεις. Δεν είναι γαρύφαλλα, αλλά βρώσιμο είδος που κολυμπάει στα ανοιχτά για όσους δεν το καταλαβαίνουν. 2. Να το αλλοιώσεις παρεμβαίνοντας. Μέχρι στιγμής η αλλοίωση στο νησί μας, προέρχεται μόνο από τουριστικές παρεμβάσεις. Έχετε δει να κτίζεται ή να καίγεται έκταση κοντά σε ιχθυοτροφία? Όχι. Έχετε δει αυτά τα 2 σε άλλη μεριά του νησιού? Ναι. Επιχείρημα 3ο. Θα γίνουμε εργάτες στον ίδιο μας τον τόπο. Και μας ενοχλεί αυτό, γιατί οι περισσότεροι από εμάς είμαστε φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα! Όπως να γίνουμε εργάτες σε ξένο τόπο λόγω οικονομικής κρίσης? η ακόμα χειρότερα γκαρσόνια 4 μήνες το χρόνο, και τους υπόλοιπους 8 πειναλέοι του ΟΑΕΔ? Αν μη τι άλλο, η ύπαρξη ιχθυοτροφικών μονάδων στον Πόρο, συντηρεί τις οικογένειες όχι μόνο των εργαζομένων σε αυτά. Δύτες, μεταφορείς,ιδιοκτήτες φερρυ-μπόουτ, φορείς εστίασης, και άλλοι έχουν έσοδα 365 μέρες το χρόνο, όχι μόνο 4 μήνες! Χώρια τις ειδικότητες που απασχολούνται στα υπάρχοντα ιχθυοτροφεία…Όλοι αυτοί τι είναι βλάκες? Και εμείς οι υπόλοιποι οι έξυπνοι? Πολύ φοβάμαι, πως η επιφανειακή προσέγγιση της λειτουργίας ΠΟΑΥ στο νησί μας, και αυτό το ξερό ΟΧΙ εξυπηρετεί άλλου τύπου συμφέροντα, και μου θυμίζει πολύ την ιστορία με τους ιθαγενείς και τα καθρεφτάκια… Συνεπώς, ΝΑΙ στην λειτουργία ΠΟΑΥ στο βόρειο τμήμα του νησιού, γιατί 1. Θέτονται επιτέλους ισχυροί κανόνες για την σωστή λειτουργία των μονάδων, ωστε να μην κάνει ο καθένας ότι του καπνίσει. 2. Τα ιχθυοτροφεία 26 χρόνια τώρα ΔΕΝ έχουν θίξει τον τουρισμό, και προσφέρουν οικονομικά στον τόπο. Μακάρι να είχαμε την ίδια ευαισθησία και σε άλλα ζητήματα που απασχολούν τον τόπο μας.