• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΚΑΡΛΟΣ' | 25 Μαΐου 2011, 18:41

    Κυρία Μπιρμπίλη, Θα ήθελα να σας παρακαλέσω τώρα, που καλοκαιριάζει αφού παρακαλώ αφήσετε τα παιδιά σας στο Ξενοδοχείο, να πάτε να κολυμβήσετε μαζύ με τον λαουτζίκο σε μιά παραλία κοντά ή και μακρύτερα από κάποιο ιχθυοτροφείο και αν έχει λίγο κύμα θα διαπιστώσετε ότι πατάτε επάνω σε μία ανατριχιαστική γλίτσα, ή άν ή θάλασσα είναι λάδι και δεν έχει καθόλου κόσμο, τότε βάλτε μιά μάσκα και κολυμβώντας στην επιφάνεια όσο πιό ήρεμα μπορείτε, παρατηρείστε την επιφάνεια του βυθού σε μέρη, που δεν έχει πατήσει ακόμη κάποιος κολυμβητής. Τότε θα δείτε την επιφάνεια του βυθού καλυμένη με εκατομμύρια πολύ μικρών φυσαλίδων αερίου, που η κάθε μιά τους είναι προσκεκολλημένη σε ένα μικρό σωματίδιο και που αρκεί η παραμικρή ανατάραξη για να αρχίσουν να ανεβαίνουν κατά χιλιάδες πρός την επιφάνεια του νερού!! Η εξήγηση, που δίνω εγώ, είναι ότι οι φυσαλίδες αυτές προέρχονται από την αποσύνθεση των σωματιδίων, που σχηματίζουν την γλίτσα και στα οποία είναι προσκεκολλημένες και τα σωματίδια αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από κόπρανα των ψαριών των κλωβών του ιχθυοτροφείου, που λόγω της κοκκομετρίας τους παρεσύρθησαν ή και κατακερματίστικαν από τα κύματα και εξεβράσθησαν στην παραλία, όπου αποσυντίθενται. Το φαινόμενο αυτό το έχω παρατηρήσει σε αρκετές παραλίες κοντά ή και μακρυά από κλωβούς ιχθυοτροφείων, όπως π.χ. σε μιά παραλία στην Νότια Λέσβο, που είναι σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων από τα ιχθυοτροφεία, αλλά τα θαλάσσια ρεύματα συνήθως προτιμούν να στέλνουν εκεί ότι παρασύρουν!! Στη μελέτη μαϊμού του ΕΛΚΕΘΕ μέ βάση κάποιους απλοϊκούς υπολογισμούς για το πόσο μακρυά από την βάση του κλωβού θα πάνε παρασυρόμενα από τα κύματα τα σύμπηκτα τροφής (Pellets) καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα ότι η απόσταση επιρροής των κλωβών δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 μέτρα!! Και έτσι μένει ο αναγνώστης ότι τίποτε δεν πάει μακρύτερα από τα 50 μέτρα, που λέει η μελέτη, άρα η γλίτσα δεν μπορεί να οφείλεται στα ιχθυοτροφεία, αφού τίποτε δεν πάει τόσο μακρυά!! Γιατί συντάκτες αυτής της μελέτης δεν έκαναν αντίστοιχους υπολογισμούς και για τα κόπρανα των ψαριών, που εύκολα κατακερματίζονται απο τις κινήσεις των ψαριών μέσα στους κλωβούς ή και από τα ρεύματα κάτω απο τους κλωβούς? Μα καλά, πως ήσαν τόσο βέβαιοι οι συντάκτες της μελέτης μαϊμού του ΕΛΚΕΘΕ, ότι τα κατακαθισμένα στον πυθμένα κόπρανα κ.λπ δεν ξαναπαρασυρθούν, έστω μία φορά κατά την διάρκεια του έτους? Κυρία Μπιρμπίλη με τα ανωτέρω θέλω να σας αποδείξω για μία ακόμη φορά ότι : Είναι βάναυση προσβολή της νοημοσύνης των ελλήνων το να σχεδιάζεις χωροθέτηση ιχθυοτροφείων χωρίς να έχεις προηγουμένως ξεκαθαρίσει με ακρίβεια όλες τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την λειτουργία μιάς μονάδος ιχθυοκαλλιέργειας!!