Το άρθρο 67 του ν. 4495/2017 αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 67
Ψηφιακή Τράπεζα Γης
1. Η διαχείριση και αξιοποίηση τίτλων μεταφοράς συντελεστή δόμησης γίνεται αποκλειστικά μέσω της Ψηφιακής Τράπεζας Γης.
2. Η δημιουργία, ανάπτυξη και λειτουργία της Ψηφιακής Τράπεζας Γης γίνεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας δύναται να ανατίθεται η ανάπτυξη και λειτουργία της Ψηφιακής Τράπεζας Γης σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή σε άλλο φορέα της γενικής κυβέρνησης.»
Το ΣτΕ έχει επισημάνει με πάγια νομολογία του τον αποζημιωτικό χαρακτήρα του θεσμού της ΜΣΔ: «[ε]ξάλλου, από τον συνδυασμό των παραγράφων 1, 2 και 6 του άρθρου 24 του Συντάγματος συνάγεται ότι η μεταφορά συντελεστή δόμησης δεν επιτρέπεται να οργανωθεί από τον νομοθέτη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε το σχετικό δικαίωμα να ενσωματώνεται σε εμπορικό τίτλο που κυκλοφορεί ελεύθερα. Ο θεσμός της μεταφοράς συντελεστή δόμησης είναι μεν κατά το Σύνταγμα αποζημιωτικός, όπως όμως έχει ήδη εκτεθεί, εντάσσεται και αυτός στο γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό, ο οποίος γίνεται με τα κριτήρια του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος, τη συνδρομή των οποίων ελέγχει ο ακυρωτικός δικαστής» (ΟλΣτΕ 2367/2007, σκέψη 11η). Συνεπώς, αρχικά ο ν. 4178/2013 (Α΄174) (άρθρο 32 για την Τράπεζα Γης) και στη συνέχεια ο ν. 4495/2017 (άρθρο 67 παρ. 1 για την Τράπεζα Δικαιωμάτων Δόμησης και Κοινόχρηστων Χώρων) προέβλεπαν τη δημιουργία ενός κεντρικού μηχανισμού για την αξιοποίηση του θεσμού της ΜΣΔ, η οποία όμως εκκρεμεί μέχρι σήμερα, καθότι δεν εκδόθηκαν οι εκτελεστικές των νόμων πράξεις.
Με το άρθρο 53 του σχεδίου νόμου επιχειρείται εκ νέου η δημιουργία της «Ψηφιακής Τράπεζας Γης», όπως ονομάζεται, δίχως όμως να προκύπτει σαφώς από τις διατυπώσεις ποια θα είναι η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΝ, το ν.π.δ.δ. ή άλλος φορέας της γενικής κυβέρνησης που θα αναπτύξει και θα λειτουργεί το νέο αυτό μηχανισμό και πώς θα λειτουργεί, ενώ παραπέμπει στην έκδοση σχετικού π.δ. που θα ρυθμίζει τα παραπάνω (βλ. άρθρο 61 του παρόντος που αντικαθιστά το άρθρο 79 παρ. 1 του ν. 4495/2017).
Το Υπεχωδε, η ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΗΣ και η νεκρανάσταση της μεταφοράς συντελεστού δομήσεως!Το Υ.Π. ΕΝ (πρώην Υπεχωδε) πιστό στην παράδοση του συνεχίζει την πρακτική που έχει καθιερώσει εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή τη χρησιμοποίηση της πολεοδομικής νομοθεσίας προς εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων για την δημιουργία Αφορολογήτων Κερδών, μέσα απ΄ την επιδείνωση των οικιστικών συνθηκών και την καταστροφή των πόλεων. Γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται από το σ/χ που έχει αναρτηθεί και αναφέρεται στην ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΗΣ, που ουσιαστικά συνίσταται στην επαναφορά του θεσμού της μεταφοράς συντελεστού δομήσεως, στην οποία πλέον δια της Τράπεζας Γης θα εμπλέκεται και το Δημόσιο σε απ΄ ευθείας οικονομική συναλλαγή με τους ιδιώτες, με συνθήκες που δεν επιτρέπουν αντικειμενικότητα και θα αποτελέσει έναν ακόμη τρόπο διαπλοκής για την αποκόμιση Τεραστίων Αφορολογήτων Κερδών και αδιανόητης διαπλοκής, ακόμη μεγαλυτέρας εκτάσεως και εντάσεως από εκείνη την οποία είχε δημιουργήσει η εφαρμογή του θεσμού αυτού, με την πρακτική που επεφύλαξε το Υπεχωδε σε αυτό το θεσμό.
Τα αποτελέσματα αυτού του καθεστώτος πληροφορήθηκε η κοινή γνώμη από την πρόσφατο επεισόδιο του ΒΑΡΩΝΟΥ της Μεταφοράς Συντελεστού Δομήσεως, ο οποίος αγόραζε τα οικόπεδα όσο κι΄ όσο ή έδινε αντιπαροχή το 100% της επιφάνειας που δικαιούτο να κτίσει ο ιδιοκτήτης τους και εντούτοις κέρδιζε τεράστια ποσά, διότι μέσω μεταφοράς συντελεστού δομήσεως έκτιζε, δυό και τρείς φορές περισσότερα τετραγωνικά από όσα δικαιούταν να κτιστούν στο οικόπεδο, αγοράζοντας τίτλους σε τιμές που ήταν εξευτελιστικές , λόγω της μεγάλης προσφοράς τους, η οποία οφείλονταν στην απαράδεκτη εφαρμογή των διαδικασιών που επέτρεψε το Υπεχωδε να συνεχίζεται καθ΄ όλο τον χρόνο εφαρμογής του θεσμού, καθώς και στις αδυναμίες του ιδίου του θεσμού.
Ο θεσμός της Μεταφοράς Συντελεστού Δομήσεως δημιουργήθηκε για την αποζημίωση των κτιρίων που κρίνονταν Διατηρητέα, προς προστασία της Αρχιτεκτονικής και Παραδοσιακής μας Κληρονομιάς. Ήταν όμως σφάλμα να περιληφθούν σε αυτή την δυνατότητα αποζημιώσεως και για τις ρυμοτομούμενες εκτάσεις, καθώς και για τα τμημάτων των οικοπέδων τα οποία οι ιδιοκτήτες τους αποφάσιζαν να αφήσουν άκτιστα, με την δικαιολογία ότι έτσι προστατεύεται το Περιβάλλον. Το σφάλμα αυτό του θεσμού και ο αμοραλιστικός τρόπος με τον οποίο τον εφάρμοσε το υπουργείο είχε δύο καταστροφικές συνέπειες,
α. πολλαπλασίασε την γραφειοκρατία που είχε θεσπιστεί με τον σχετικό νόμο, και
β. συνετέλεσε «στην παραγωγή» τεραστίας ποσότητας μεταφερόμενου συντελεστού δομήσεως , που δημιούργησε την κατάρρευση των τιμών και επέφερε την απαξίωση των στοιχείων της Αρχιτεκτονικής & Παραδοσιακής Κληρονομιάς στην οποία στόχευε ο θεσμός,
Αυτή η τεραστία προσφορά προκλήθηκε εκ των ακολούθων κυρίως λόγων :
α. διότι με διάφορες προφάσεις περιελήφθησαν στα ρυμοτομούμενα, εκτάσεις που ευρίσκοντο εκτός σχεδίου, όπως οι εκτάσεις που ευρίσκοντο μεταξύ των οριογραμμών προστασίας των ρεμάτων,
β. διότι εγίνοντο διπλές μεταφορές συντελεστού δομήσεως από το ίδιο ακίνητο, επειδή επιτρέπονταν ΜΣΔ χωρίς την έκδοση τίτλων «αυτόματα» δηλαδή με το ίδιο διάταγμα με το οποίο εκδίδοντα οι τίτλοι ΜΣΔ, γινόταν και η μεταφορά τους σε ‘αλλά ακίνητα, ενώ παράλληλα εκδίδονταν και τίτλοι ΜΣΔ από το ίδιο ακίνητο, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για νέα ΜΣΔ.
γ. διότι με τις πράξεις αναλογισμού, οι οποίες καθόριζαν το μέγεθος της ρυμοτομούμενης έκτασης, η επιφάνεια τους πολλαπλασιάζονταν, αφού δεν υπήρχε αντικρουόμενο συμφέρον για να αντιδράσει,, ούτε προβλέπονταν κανένας έλεγχος.
δ. διότι η απουσία ιδιωτικού αντικρουόμενου συμφέροντος επί της πράξεως υπολογισμού της προς ρυμοτόμηση εκτάσεως, εξαφάνισε κάθε έλεγχο, με συνέπεια την εκτεταμένη χρησιμοποίηση κάθε είδους τίτλων, μέχρι και παραποίηση συμβολαιογραφικών εγγράφων έως και αποδοχή απλών πληρεξουσίων δεκαετιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αίτηση και προώθηση φακέλου για την έκδοση τίτλου μεταφοράς συντελεστού δομήσεως από πλατεία των Αθηνών επί της οποία κατασκευάστηκε σταθμός του ΜΕΤΡΟ, χωρίς την προβολή για αυτό οποιαδήποτε ιδιοκτησιακής αξιώσεως. Και όχι μόνο αλλά αυτή η πλατεία υπήρχε σε κοινή χρήση και ήταν διαμορφωμένη από τον Δήμο πριν από , τουλάχιστον, 70 χρόνια, με συνέπεια ακόμη και αν αποτελούσε ιδιοκτησία που δεν είχε απαλλοτριωθεί να έχει χαθεί κάθε ιδιοκτησιακό δικαίωμα επ΄ αυτής σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία.
ε. διότι επέτρεψε στους ιδιοκτήτες οικοδομών στα ακριβά προάστια να αποζημιώνονται με δεκάδες εκατομμύρια για τα τις τεράστιες εκτάσεις των οικοπέδων που αφήναν άκτιστες και εξακόντιζαν την αξία των οικοδομών τους στα ύψη, λόγω της αισθητής αναβάθμισης που δημιουργούσε ο μεγάλος ακάλυπτος χώρος.
ζ. διότι επέτρεψε, ο υπολογισμός της αξίας των ρυμοτομούμενων εκτάσεων , ο οποίος σύμφωνα το νόμο εγίνετο με το Σύστημα Προσδιορισμού Αντικειμενικής Άξιας Ακινήτων ( μεταφορά συντελεστού δεν είναι άλλο απ΄ τη μεταφορά αξιών ) , να γίνεται χωρίς την εφαρμογή του μειωτικού συντελεστού που επιβάλλονταν από αυτό το σύστημα, ο οποίο ήταν 0,50 και είχε ως συνέπεια τον διπλασιασμό της μεταφερόμενης επιφάνειας απ΄ τα ρυμοτομούμενα και φυσικά την επιβάρυνση του οικιστικού περιβάλλοντος.
Και δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστα το μέγεθος και η έκταση της διαπλοκής και της διοικητικής ασυδοσίας κατά την οποία όταν, μετά από 14 χρόνια αδιάλειπτης εφαρμογής αυτής της παρανομίας, επεβλήθη απ΄την πολιτική ηγεσία του υπουργείου η εφαρμογή αυτού του μειωτικού συντελεστού, μέσα σε ελάχιστο χρόνο εξαλείφθηκε από το Σύστημα ΠΑΑΑ. ο μειωτικός συντελεστή για τα ρυμοτομούμενα και διπλασιάστηκε έτσι και η αξία που έπρεπε να καταβάλουν οι Δήμοι για όσους χώρους είχαν δυνατότητα να αποζημιώσουν. Πράγμα που συνεχίζεται έως και σήμερα. Τόσο ωραία! Φυσικά δεν έλειψαν και οι επινοήσεις καταστρατηγήσεως του μειωτικού συντελεστού αξίας των ρυμοτομούμενων με την αλλαγή του χαρακτηρισμού τους από ρυμοτομούμενα σε διατηρητέες εκτάσεις ( που και σε αυτή τη περίπτωση διπλασιάζονταν η αξία, χωρίς την καταβολή του αντιστοίχου φόρου, Εκατομμύρια που έχασε το κράτος και όχι από αυτή την πρακτική αλλά και από το διπλασιασμό της αξίας των ρυμοτομουμένων, που σήμερα πρέπει να καταβάλλουν οι Δήμου και στην ουσία το Κράτος ) !
Για να κατανοηθεί το μέγεθος της ρεμούλας, που επέφερε η μείωση αυτού του συντελεστή, πρέπει να αναφερθεί ενταύθα ότι το σύνολο των τετραγωνικών μέτρων, για τα οποία έχουν εκδοθεί τίτλοι ΜΣΔ από ρυμοτομούμενα και είναι σήμερα διαθέσιμοι ανέρχεται σε 1.200.000 τ.μ. Αυτή η ποσότητα έχει διπλασιαστεί, λόγω καταργήσεως του μειωτικού συντελεστή της αξίας των ρυμοτομούμενων από το Σύστημα Αντικειμενικού Προσδιορισμού Ακινήτων !
Το «αφορολόγητο κέρδος» από αυτή τη μεταφορά με μια μέση τιμή 400.000 ευρώ το στρέμμα ανέρχεται σε 1.200.000 Χ 600 = 720.000.000 ευρώ.
η. διότι η ρύθμιση του νόμου για την μεταφορά του συντελεστού επέτρεψε την πώληση του χωρίς τις διαδικασίες μεταβιβάσεως ακινήτων ( παρά του ότι αυτό συμβαίνει εν προκειμένω) προκειμένου να επωφελούνται οι ιδιοκτήτες των Διατηρητέων κτιρίων και για μείωση της γραφειοκρατίας, η οποία οδήγησε στο εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αυξήθηκε έτσι η γραφειοκρατία και διογκώθηκε η παραγωγή Παράνομου Μεταφερόμενου Συντελεστού , αφού οι τίτλοι εκδίδονταν από το Κράτος, με συνέπεια ο «αγοραστής» να μην ενδιαφέρεται για τη νομιμότητα των τίτλων που αγόραζε !
θ. διότι η τεραστία γραφειοκρατία που προκάλεσαν οι ρυθμίσεις αυτού του θεσμού, η απουσία οποιασδήποτε ασφαλιστικής δικλείδας και η γνωστή συμπεριφορά των πολεοδομικών υπηρεσιών «μπλόκαραν» τις διαδικασίες και συνετέλεσαν στη μετατροπή των διακινητών και μεσολαβητών σε «έμπορους μεταφοράς συντελεστού δομήσεως», αφού κυριάρχησαν επί της προωθήσεως των φακέλων και κατέστησαν αδύνατη την εξυπηρέτηση των απλών πολιτών, καθώς και την πλειονότητα των μηχανικών για την πώληση τίτλων μεταφοράς συντελεστού δομήσεως χωρίς την παρουσία τους. Η εμπλοκή των οποίων πολλαπλασίασε την διαπλοκή και μεγιστοποίησε τις παρανομίες, έχοντας ως μέσο τα τεράστια κέρδη που αποκόμιζαν οι έμποροι της μεταφοράς από την αφορολόγητη αγορά και πώληση συντελεστού δομήσεως, που εγίνετο μέσω ιδιωτικών συμφωνητικών, αφού η έκδοση στο όνομα του ιδιώτου καθιστούσε περιττή την επίσημη μεταβίβαση και απ΄ την άλλη η ως άνω γραφειοκρατία εξασφάλιζε τον «έμπορο» από την οποιαδήποτε παρασπονδία εκ μέρους του ιδιώτου και κατέστησε αδύνατη την προώθηση της αιτήσεως κάθε πολίτη με συνέπεια να τους καταστήσει δέσμιους των εμπόρων.
ι. διότι επέτρεψε την μεταφορά συντελεστού δομήσεως από ακίνητα που ευρίσκοντο εκτός του Συστήματος Προσδιορισμού Αντικειμενικής Άξιας Ακινήτων, με συνέπεια σε αρκετές περιπτώσει οι Εφορίες να εμμένουν στον καθορισμό των αγοραίων τιμών αντί των αντιστοιχούσαν στις αντικειμενικές αξίας και τούτο πάρα την επισήμανση από τις υπηρεσίες του Υπουργείου ότι, οι τιμές που θα καθόριζαν πρέπει να είναι ανάλογες των αντικειμενικών, με συνέπεια η μεταφορά συντελεστού να υπερπολλαπλασιάζεται, αφού εντωμεταξύ οι υπηρεσίες του Υπεχωδε ξεχνούσαν τις αντιρρήσεις τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί περίπτωση ακινήτου στο Μαρούσι, εκτάσεως 3.000 μ2, το οποίου δι΄ αυτής της μεθόδου αποζημιώθηκε με 16πλάσια τιμή της αντιστοίχου αντικειμενικής (δηλ.16πλασιάστηκε ο μεταφερόμενος συντελεστής δομήσεως) και εκτινάχθηκε το «κέρδος» του έμπορα στο 1.200.000.000 δρχ. ( σε τιμές του έτους 1993 ), όπως αυτό προσδιορίστηκε από ειδική έκθεση δύο Διευθυντών και ενός δικηγόρου του Υπεχωδε.. Την ορθότητα αυτής της έκθεσης δεν αντιλήφθη το Δικαστικό Συμβούλιο στο οποίο παραπέμφθηκαν δυο γενικοί διευθυντές του Υπεχωδε, ο έμπορος και δύο Εφοριακοί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και εισηγήθηκε την απαλλαγή τους, τους απέδωσε δε και εύφημη μνεία διότι εξυπηρέτησαν το Κράτος.
Επακόλουθο των ανωτέρω ήταν η κατάρρευση των τιμών πωλήσεως , με συνέπεια η αποζημίωση των ακινήτων– παραδοσιακών και ρυμοτομούμενων- , να γίνεται με τιμές που δεν έφθαναν ούτε στο 30% της αγοραίας αξίας τους. Γεγονός το οποίο αυτοτελώς επιβεβαιώνει τις εκτεταμένες παρανομίες στις χορηγήσεις τίτλων από ρυμοτομούμενα, αφού οι ιδιοκτήτες τους «προτιμούσαν» να αποζημιωθούν με το 30% της αξίας των ακινήτων τους αντί να υποχρεώσουν τους Δήμους σε πολλαπλάσια αποζημίωση τους, μέσω δικαστικού προσδιορισμού της αξίας τους ή την υποχρεωτική οικοδόμηση τους εφόσον δεν καταβάλλονταν η αποζημίωση.
Έξαλλου η ρύθμιση περί αφορολογήτου μεταβίβασης της ΜΣΔ., που ετέθη για να «επιδοτήσει» την αποζημίωση των διατηρητέων κτιρίων , μετατράπηκε σε απαλλαγή από την φορολογία των μεγαλοκατασκευαστών, που στην ουσία αγόραζαν φτηνά δυό και τρείς φορές μεγαλύτερα «οικόπεδα» απ΄ εκείνο το οποίο είχαν αγοράσει, μέσω αγοράς συντελεστού δομήσεως, χωρίς να πληρώνουν φόρο μεταβίβασης, ούτε φόρο για τα πολλαπλάσια κέρδη που αποκόμιζαν από αυτή τη συναλλαγή, κατά την διαφορά της αγοραίας αξίας του οικοπέδου και του 30% της αξίας του , που αντιπροσώπευε η Μεταφορά Συντελεστού Δομήσεως.
Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να παραθέσω παράδειγμα για οικόπεδο στο Μαρούσι (επί της λεωφόρου Κηφισίας) στο οποίο το κτίσιμο 12.000 μ2, περισσότερων από αυτά που επέτρεπαν οι όροι δομήσεως της περιοχής σε αυτό, στοίχισε στον εργολάβο 300.000.000 δραχμές το έτος 1992 έναντι της αξίας των 2.000.000.000 του οικοπέδου που χρειάζονταν για να κτίσει αυτά τα 12.000 μ2. Υπολογίστε ότι για αυτό το κέρδος των1.700.000.000 δρχ. ( 2.000.000.000 – 300.000.000 = 1.700.000.000) ο εργολάβος δεν φορολογήθηκε καθόλου και φυσικά δεν πλήρωσε ούτε και φόρο για τη μεταβίβαση των 2.000.000.000 δρχ, που ανήρχετο σε 13%, πλέον τα συμβολαιογραφικά κλπ. έξοδα δηλ. 260 εκατομ., για φόρο κερδών και 1,70χ50%= 850 εκατομ. δρχ.
Επισημαίνεται τέλος ότι προσπάθεια που ξεκίνησε στο Υ.ΠΕ.Ν (πρώην Υπεχωδε), με επιτροπή υψηλόβαθμων υπαλλήλων για τον εντοπισμό των ανωτέρω και αρκετών άλλων, προκειμένου να αποκατασταθεί η νομιμότητα και να επιβληθούν ποινές, κατέληξε σε ανώδυνες «διαπιστώσεις», όπως επίσης και η αντίστοιχη επιτροπή που ξεκίνησε το 1992 για την αποκάλυψη των παρανομιών και εισήγηση για την θωράκιση του θεσμού, η οποία θα καθιστούσε ευχερή και τον εντοπισμό των διπλών μεταφορών, κατέληξε στην δημιουργία « ΒΑΣΕΩΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΕΚΔΟΣΗΣ και ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΙΤΛΩΝ ΜΣΔ.», χωρίς όμως ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, που θα αποτελούσε μια ασφαλιστική δικλείδα, αλλά ακόμη και των υπαλλήλων της αρμοδίας διευθύνσεως, στους οποίους η πρόσβαση επιτρέπονταν μόνο για να καταχωρίσουν τίτλους κλπ. στοιχεία, όχι όμως και για να πληροφορηθούν αν από συγκεκριμένο ακίνητο είχε προηγηθεί ΜΣΔ., δικαίωμα το οποίο είχε μόνον ο διευθυντής ΑΡΧΕΙΟΥ !
Δυστυχώς με την ανακοίνωση του για την δημιουργία Τράπεζας Γης το Υ.Π.ΕΝ αποδεικνύεται ότι , εξακολουθεί να βαδίζει στα παραπάνω αχνάρια και προς άρση κάθε αμφιβολία για αυτό, αρκεί η επισήμανση των εσφαλμένων στοιχείων που παρουσιάστηκαν με την εν λογω ανακοίνωση περί του όγκου του μεταφερόμενου συντελεστού, κατά την οποία ο διατιθέμενος συντελεστής από ρυμοτομούμενα είναι 184.000 μ2 και από διατηρητέα 244.000 μ2 έναντι του αληθούς που, για το έτος 1996, είχε φθάσει στο 1.560.000 μ2 και εξ αυτών μόνο τα 286.000 μ2 είχαν εκδοθεί από διατηρητέα, ενώ είχαν απορροφηθεί μόνο 370.000 μ2 , σύμφωνα με την ανακοίνωση της Διευθύνσεως Αρχείου του Υπουργείου, στο οποίο τηρείται η Βάση Δεδομένων. Η παρουσία αυτών των εσφαλμένων στοιχείων αποσκοπεί :
• στη μείωση του προβλήματος που δημιουργεί η εφαρμογή του θεσμού για τα ρυμοτομούμενα και όλων των λοιπών περιπτώσεων πλην των διατηρητέων,
• στην απόκρυψη της τεράστιας γραφειοκρατίας την οποία συνοδεύει τις διαδικασίες υλοποίησης της ΜΣΔ (η μικρή απορρόφηση δεν οφείλεται στην απουσία ζητήσεως , αλλά στην χρονοβόρες διαδικασίες ) και
• στην απόκρυψη του γεγονότος της δεινής θέσεως που έχει δημιουργήσει τη αποζημίωση των Διατηρητέων η αποδοχή μεταφοράς συντελεστού δομήσεως τόσο από την υπερπροσφορά , όσο και από την πτώση των τιμών – που έχει δημιουργήσει για όσους λόγους αναφέρονται ανωτέρω, όσο και από την προτίμηση των έμπορων της μεταφοράς συντελεστού δομήσεως να προτιμούν να ¨ξεφορτώνονται» αμφιβόλου νομιμότητας τίτλους ΜΣΔ. προκειμένου να συνεχίσει η επικρατούσα κατάσταση, που προκαλεί την κατάρρευση των τιμών και την εξ αυτού δημιουργία των τεραστίων αφορολογήτων κερδών.
• στη απόκρυψη της αδυναμίας αποζημίωσης των Οικοδομικών Συνεταιρισμών μέσω της Τράπεζας Γής και της Μεταφοράς συντελεστή δομήσεως τους, αφού με τους μετριότερους υπολογισμούς ο από αυτός ο συντελεστής δομήσεως ανέρχεται 250.000 τ. μέτρα, που προστιθέμενα στον ανωτέρω υφιστάμενο του 2.500.000 τ.μ. αναβιβάζει τον Μεταφερόμενο συντελεστή σε 2.750.000 τ.μ. πλέον όσο θα αυξηθεί λογω από την έκδοση νέων τίτλων.
Δεν θα επισημάνουμε την επιδείνωση των συνθηκών οικήσεως που επιφέρει αυτή η «ιδέα της Τράπεζας Γης», ούτε των μέσων που επινοούν οι εκμεταλλευτές του θεσμού της ΜΣΔ προκειμένου να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους, (που έφθασαν μέχρι και της οργάνωσης συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας των «αδικουμένων ιδιοκτητών τίτλων ΜΣΔ» στην οποία παρουσιάστηκαν μόνο εργολάβοι και έμποροι ΜΣΔ), ούτε την αντισυνταγματικότητα των ρυθμίσεων που προοιωνίζει αυτή η ιδέα , ούτε την ισχυρότατη μειοψηφία της Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας , που εκφράστηκε, κατά την κρίση για ΜΣΔ από ακίνητα εκτός των διατηρητέων, σύμφωνα με την οποία το άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος είναι υπερτέρας ισχύος έναντι της τροποποίησης του άρθρου 17, με την οποία επιχειρήθηκε να καλυφθεί με συνταγματικότητα η ΜΣΔ από ρυμοτομούμενα ( βλπ. πρακτικά Βουλής) , που δεν εξασφαλίζει την μη ανατροπή της και όσες επιβαρύνσεις για τους πολίτες και το κράτος θα επακολουθήσουν αυτή την ανατροπή.
Θα επισημάνουμε όμως την αβασάνιστη απόφαση με την οποία η πολιτική ηγεσία του Υ.Π.ΕΝ ( πρώην Υπεχωδε ) προβαίνει σε τέτοιους είδους ανακοινώσεις, που, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, οδηγούν δε σκέψεις για διεργασίες και για συνέχιση της καταστροφικής πλέον όχι για τις οικιστικές συνθήκες της Χώρας, που θα επακολουθήσουν αυτές τις ρυθμίσεις , αλλά κρίσεις για την απόλυτη ακαταλληλότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου , με την διαφαινόμενη ρύθμιση με την οποία αποφάσισαν να εμπλέξουν «ταμειακά» και το Κράτος.
Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι η πραγματική ανάπτυξη, που ευαγγελίζεται το Υ.Π.ΕΝ ( πρώην Υπεχωδε ) ότι θα επέλθει με την Τράπεζα Γης, δεν επέρχεται με την οικοδομική δραστηριότητα, αλλά είναι η συνέπεια της πραγματικής ανάπτυξης , η οποία συνίσταται στην παραγωγή πλούτου και εισροή συναλλάγματος ως προϋπόθεση για την οικοδομική ανάπτυξη. Οι ελάχιστες κτιριακές επιφάνειες που χρειάζονται οι υποστηρικτικές υπηρεσίες των Παραγωγικών Τομέων της Οικονομίας ελάχιστα μετέχουν στην πραγματική ανάπτυξη και ακόμη περισσότερο η επίκληση για αυτήν, υπό τα δεδομένα της σημερινής κατάσταση που επικρατεί στην προσφορά γραφειακών χώρων υψηλού επίπεδου, μόνο αυτόν τον ισχυρισμό δεν ευνοεί.
Ας ασχοληθεί το υπουργείο με τις ρυθμίσεις εκείνες που πράγματι χρειάζεται επειγόντως η χώρα και αυτές δεν είναι η δημιουργία τεραστίων γραφειακών χώρων σε βάρος της οικιστικής των πόλεων ( Παράδειγμα η καταστροφή του Αμαρουσίου, αλλά και ο κυκλοφοριακός φόρτος της λεωφόρου Κηφισίας, και η αποκόμιση τεραστίων Αφορολόγητων ποσών) , αλλά η άμεση διευκόλυνση της παραγωγικής βάσης κάθε χώρας , που δεν είναι άλλη από την Βιομηχανία την Βιοτεχνία, τον Τουρισμό και την κατασκευή των έργων ναυτιλιακής εξυπηρετήσεως που, είναι οι Μαρίνες των Τουριστικών Σκαφών, οι οποίες αποτελούν πλέον τον ακρογωνιαίο λίθο του τουριστικού μας προϊόντος-.
Αυτοί οι Τομείς της Οικονομίας αποτελούν την πραγματική ανάπτυξη και για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει σημαντική ευθύνη έχει το Υ.Π.ΕΝ ( πρώην Υπεχωδε ), τις οποίες χρόνια τώρα, τις κατέστησε απαγορευμένες για την χώρα και , ως προκύπτει, νομίζει ότι δεν έχει υποχρέωση να ασχοληθεί με αυτούς τους ουσιαστικούς κλάδους της παραγωγικής οικονομίας.
Ας αφήσει λοιπόν τις μεγαλοστομίες για εργαλεία ανάπτυξης και απελευθέρωση των δυνάμεων της αγοράς, που θα φέρει η Τράπεζα Γης και που θα διευρύνει τις δυνατότητες συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και ας ασχοληθεί με τους τομείς της πραγματικής οικονομίας που είναι επείγουσα ανάγκη να διευκολυνθεί η ανάπτυξη τους.
Προ πολλού έπρεπε η πολιτική ηγεσία του Υπεχωδε να έχει σχέδιο για τις επείγουσες ενέργειες, τις οποίες επιβάλλει η κρίσιμη κατάσταση υπό την οποία ευρίσκεται η χώρα, προκειμένου να υπερκεράσει αντιρρήσεις και αγκυλώσεις του παρελθόντος περί της προστασίας του περιβάλλοντος, των δασών, της γης υψηλής παραγωγικότητα, των ακτών και των οποιοδήποτε επινοήσεων όσων έχουν ανακηρυχτεί τεχνοκράτες και περιβαλλοντολόγοι και να δώσει διέξοδο όχι μόνο στους ανωτέρω παραγωγικούς κλάδους αλλά και στην εκλογίκευση της αξίας της οικοπεδικής γης, που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του αστικού καθεστώτος και πρέπει η απόκτηση της να είναι ανάλογη προς τις δυνατότητες των οικογενειακών προϋπολογισμών, ως προϋπόθεση για την οικογενειακή κατοικία και ας κλείσει τα αυτιά σε εισηγήσεις σαν αυτές, που το ώθησαν στην ανακοίνωση περί Τράπεζας Γης.
Σε ότι αφορά την μεταφορά συντελεστού δομήσεως να την περιορίσει μόνο στα Διατηρητέα και ας μειώσει τα ποσοστά αύξησης των ισχυόντων συντελεστών δομήσεως μέσω της μεταφοράς μεταξύ του 15.-25 %, χωρίς διαφοροποιήσεις για ειδικά κτίρια, όπου έχει κατατάξει τα κτίρια γραφεία, που δεν έχουν καμιά ιδιαιτερότητα) εκτός των κρατικών κτιρίων, γεγονός το οποίο θα κάμψη κάθε αντίδραση και αντίρρηση έναντι του νόμου από τους ιδιοκτήτες των διατηρητέων και όχι από τον σύλλογο Διατηρητέων , που όπως προκύπτει από τις έως τώρα ενέργειες του, μόνο για τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας των διατηρητέων δεν ενδιαφέρεται.
Σε ότι αφορά την αποζημίωση των ρυμοτομούμενων ας την αντιμετωπίσει με αύξηση των ποσοστών εισφοράς γης από τις επεκτάσεις του σχεδίου πόλεων και οικισμών, με παράλληλη αυστηροποίηση των σχετικών διατάξεων, ώστε να παύσει και εκεί η συναλλαγή της τοπικής αυτοδιοικήσεως, που εξαφάνισε κάθε έννοια Τράπεζα Γης και να ρυθμίσει την αποζημίωση των ρυμοτομούμενων από την τράπεζα γης των νεοεντασσόμενων περιοχών των πόλεων, καταργώντας τον αναποτελεσματικό νόμο 13337/83, επαναφέροντας το ν. δ/γμα του 23, που θα επιτρέψει την άμεση (και ταχεία) ένταξη εκτάσεων στο σχέδιο πόλεως, έναντι των 25 ετών που απαιτεί ο νόμος 1337, ας αυξήσει τις αμοιβές των πολεοδομικών μελετών, ας επιβάλει την προείσπραξη των εξόδων μελετών και έργων υποδομής από τους ιδιοκτήτες των εντασσόμενων περιοχών ( αυτοί κερδίζουν, δεν κερδίζει ο φτωχός και ο ακτήμονας της πόλης για να πληρώνει την ένταξη των ιδιοκτησιών τους σε σχέδια πόλεως ), έστω και μέσω μακροπρόθεσμων τραπεζιτικών δανείων, αφαιρώντας τις αρμοδιότητες της αυτοδιοίκησης από την πολεοδομικές ρυθμίσεις ( καταργώντας ούτω τις αλλεπάλληλες αλλαγές των πολεοδομικών μελετών κάθε φορά που αλλάζουν οι παράγοντες της αυτοδιοικήσεως -απρόσωπη η απομακρυσμένη διοίκηση-) και ας επιτρέψει τη λελογισμένη επέκταση πόλεων και οικισμών επί δασών, δασικών εκτάσεων γης υψηλής παραγωγικότητας , μετά από προσδιορισμό και απαγόρευση επεκτάσεως τους επί των περαστικών δασών και των αισθητικών παραλιακών δασών, που αποτελούν τουριστικό πόρο.
Σε αναφορά με τους Συνεταιρισμούς πρέπει ας πάρει το θάρρος να εξαιρέσει τις δασικές εκτάσεις από τη δασική νομοθεσία, που θα λύσει ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ της συντριπτικής πλειοψηφίας τους, ας τους εντάξει στο σχέδιο πόλεως με τις διαδικασίες του Ν. Δ/γτος του 1923, και για όσους καταλαμβάνουν περαστικά δάση και κριθεί ότι επηρεάζουν το κλίμα των πόλεων, σε συνάρτηση με το μέγεθος των περιαστικών Δασών και με το μέγεθος τους, ας τους αντικαταστήσει την έκταση με άλλη, της οποίας η οικοδομική αξία να αντιστοιχεί σε αυτή που θα τους παρείχε η οικοπεδοποίησή τους.