Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 13 Μαΐου 2014, 11:16 | Σ.Μινογιάννη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαβάζω την απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών προς τους πολίτες που συμμετέχουν στη διαβούλευση για το νομοσχέδιο με θέμα τον αιγιαλό, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα προ ημερών (http://www.minfin.gr/portal/el/resource/contentObject/id/bd138ea8-d565-492b-835a-0433f191bb7a , http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=594697 ) και αναρωτιέμαι:

  Με ποιους άλλους φορείς συνεργάστηκε ή επικοινώνησε έστω η νομοπαρασκευαστική ομάδα των συναρμόδιων Υπουργείων Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Κλιματικής Αλλαγής και Οικονομικών; Τοπική αυτοδιοίκηση (ΤΑ), ερευνητικούς-ακαδημαϊκούς οργανισμούς, το ΕΛΚΕΘΕ, το WWF, την Greenpeace… Με ποιους; Μία λίστα στη δημοσιότητα παρακαλώ. Έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε.

  Πώς ακριβώς φροντίζει η Πολιτεία που θέλει κιόλας να εισπράξει το “δίκαιο αντάλλαγμα που της οφείλεται για την απλή χρήση του αιγιαλού και την εξυπηρέτηση λουομένων” όταν δεν υπάρχουν καν κάδοι σκουπιδιών και διαχείριση απορριμμάτων από τις κοινότητες και τους δήμους; Και αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν, σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, δεν είναι η ΤΑ μέσω των Δημοτικών Τελών που εισπράττει το δίκαιο αντάλλαγμα για αυτή τη φροντίδα του αιγιαλού και την εξυπηρέτηση που παρέχει στους λουόμενους;

  Δικαιολογεί «η ιδιαιτερότητα και η ποικιλία της μορφολογίας και των διαστάσεων των ελληνικών ακτών» την αναφορά στην Υπουργική Απόφαση (ΥΑ) και μάλιστα από έναν Υπουργό ο οποίος δεν έχει εκλεγεί από τον Ελληνικό λαό; Με αυτή την διατύπωση το γεγονός ότι εξήρετε την τεχνολογία της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ φαίνεται το λιγότερο παράξενο. Αν είναι αξιόπιστη η τεχνολογία και τα αντικειμενικά κριτήρια της ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, τότε γιατί είναι ανεπαρκή στην εκτίμηση των γεωμορφικών ιδιαιτεροτήτων και χρειάζεται ΥΑ;

  Και τελικά, εφόσον παραδέχεστε ότι υπάρχει αυτή η ιδιαιτερότητα στα φυσικά γεωμορφικά χαρακτηριστικά της χώρας, γιατί είναι το Υπουργείο Οικονομικών αυτό που επιθυμεί με το παρόν ν.σ. να αναλάβει την ευθύνη χάραξης της γραμμής αιγιαλού και παραλίας και όχι το ΠΕΧΩΔΕ που είναι το αποκλειστικά αρμόδιο σε σχέση με την επιθυμητή ζώνη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, όπως σημειώνετε κι εσείς στην απάντησή σας;

  Όπως και πολλοί από τους παραπάνω συμπολίτες νομίζω ότι χρειάζεται σοβαρή δουλειά αυτό το σχέδιο νόμου κι εσείς αντίθετα και στο πλαίσιο του κατ’ επείγοντος και της μεταρρυθμιστικής επίφασης που χρησιμοποιείτε, καταθέσατε αβασάνιστα και μέσα σε ένα οξύ και περιορισμένο χρονικό διάστημα ένα ζήτημα που αφορά κυρίως τις επόμενες γενιές.

  Χωρίς φόρτιση αλλά με πολλή αγωνία συμφωνώ με » » που κάνουν λόγο για ένα πρόχειρο ν.σχ. και ζητούν απόσυρση και επανεξέταση του ζητήματος.»»

• 13 Μαΐου 2014, 10:21 | Jasmine PIPART

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Eίμαι αντίθετος στον νόμο διότι αυτός
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

• 13 Μαΐου 2014, 10:41 | Φιλίππα Χατζησταύρου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αυτό το σχέδιο νόμου με βρίσκει αντίθετη αφού έχει ως βασικό στόχο την οικονομική υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας με καταστρεπτικές συνέπειες για τους πολίτες και για το περιβάλλον. Ο αριθμός των πολιτών που διαφωνούν με την προώθηση αυτού του νόμου όλο και αυξάνει. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την παρακάτω ιστοσελίδα.

  https://secure.avaaz.org/en/petition/Ypoyrgo_Oikonomikon_G_Stoyrnara_Ypografoyme_Ohi_sto_xepoylima_ton_Ellinikon_paralion/

• 13 Μαΐου 2014, 09:45 | Νίκη Ευαγγελάτου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο αιγιαλός και η όχθη των λιμνών και ποταμών της παραγράφου 2 είναι πράγματα κοινής χρήσης και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού. Γίνεται απλά να εννοούμε και να κάνουμε αυτά που με την όμορφη γλώσσα μας λέμε, όλοι! Νομοθέτες, επιχειρηματίες και πολίτες! Θέλω το σχέδιο νόμου το οποίο τελικά θα δημοσιευτεί με τις απαραίτητες διορθώσεις, να εφαρμόζεται, γιατί εφόσον μιλάμε για αυθαιρεσίες, αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν. Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι η νομοθέτηση αλλά ο σεβασμός προς τους νόμους και η ορθή και απαρέγκλιτη εφαρμογή αυτών;

• 13 Μαΐου 2014, 09:30 | ΒΙΒΙΑΝΝΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Να αποσυρθεί άμεσα το φονικό νομοσχέδιο για τον αιγιαλό!
  Ένα καθαρά γεωμορφολογικό και απόλυτα περιβαλλοντικό ζήτημα όπως αυτό του ορισμού της παραλίας και του αιγιαλού, αποδομείται από τη συστατική του ταυτότητα και περιγράφεται αποκλειστικά με οικονομικούς όρους για εκμετάλλευση: «Η οικονομική σημασία της παράκτιας ζώνης είναι τεράστια και απαιτείται να απελευθερωθούν οι τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης που παρέχει» αναφέρει η εισήγηση.
  Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που παραδίδει το σύνολο των ακτών της χώρας στους ιδιώτες και τα μεγάλα –στρατηγικά τα ονομάζει- επιχειρηματικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για την πραγματική ανάγκη προστασίας και αειφορίας των ιδιαίτερων παράκτιων οικοσυστημάτων, διαλύοντας το θεσμικό πλέγμα προστασίας τους.
  Η περιγραφές στο κεφάλαιο των ορισμών είναι αποκαλυπτικές για τη συνέχεια που ακολουθεί, περιγράφοντας τους όρους για μια άλλη τουριστική ανάπτυξη αυτή της αυτόματης επέκτασης, της άκριτης παραχώρησης δικαιωμάτων χρήσης, του επεκτατικού παρεμβατισμού ανάλογα με τις .. κλίνες της κοντινής τουριστικής μονάδας.
  Εμφανίζοντας το πλαίσιο προστασίας ως «αναιτιολόγητα πολύπλοκες διαδικασίες αδειοδοτήσεων, από πλείστες υπηρεσίες και φορείς του δημοσίου (Υπουργεία Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Ναυτιλίας, Εθνικής Άμυνας κ.λ.π.)» το ΝΣΧ αποφαίνεται ότι αυτή η κατάσταση είναι υπαίτια για την «για χρόνια καθυστέρηση κάθε επένδυσης που απαιτεί την κατασκευή έργου (προβλήτας λ.χ.) στον αιγιαλό». Η περιγραφή ξεκινάει με ένα δημόσιο έργο –έναν προβλήτα λ.χ.- για να εισαχθεί εντέχνως και το ζητούμενο που είναι «… η απλή παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού για τουριστική αξιοποίηση».
  Πρόκειται για ένα άκρως αντισυνταγματικό και αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Εάν ισχύσουν οι ρυθμίσεις του θα αποτελέσουν καταστροφή για τον ελληνικό τουρισμό και την ελληνική οικονομία, καθώς θα οδηγήσουν στην απόλυτη υποβάθμιση των ελληνικών παραλιών, που αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής τουριστικής εμπειρίας της αυθεντικότητας. Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του ΝΣΧ ως απόλυτα καταστροφικού, αντιαναπτυξιακού και επικίνδυνου για την ελληνική παράκτια και νησιωτική πραγματικότητα.
  Στην ι¬σχύο¬υσα νομοθεσία για τον αιγιαλό, η κα¬τ` ε¬ξαί¬ρε¬ση χρή¬ση για κοι¬νω¬φε¬λείς ή και ε¬πι¬χει¬ρη¬μα¬τι¬κούς σκο¬πούς, προϋπο¬θέ¬τει να μην πα¬ρα¬βιά¬ζε¬ται ο προο¬ρι¬σμός τους ως κοι-νό¬χρη¬στων και η φυ¬σι¬κή μορ¬φο¬λο¬γία τους, ε¬νώ η πα¬ρα¬χώ¬ρη¬ση της α¬πο¬κλει¬στι¬κής τους χρή¬σης ε¬πι¬τρέ¬πε¬ται μό¬νο για λό¬γους υ¬πέρ¬τε¬ρου και ε¬πι¬τα¬κτι¬κού δη¬μο¬σίου συμ¬φέ¬ρο-ντος. Στο νέο νο¬μο¬σχέ¬διο αυ¬τό γί¬νε¬ται “σύμ¬φω¬να με ει¬δι¬κές δια¬τά¬ξεις.

  Ουσιαστικό είναι το πρόβλημα που εισάγεται με την πλή¬ρη α¬πο¬σύν¬δε¬ση της δια¬δι¬κα¬σίας κα¬θο¬ρι¬σμού του αι¬για¬λού και της πα¬ρα¬λίας.
  Ο αποχωρισμός των διαδικασιών χαρακτηρισμού του αιγιαλού από τις αντίστοιχες διαδικασίες για τον καθορισμό της ζώνης παραλίας αντιβαίνει στη θεώρηση του παράκτιου χώρου και των οικοσυστημάτων του ως μιας ενιαίας γεωγραφικής ενότητας και στη σχετική Ευρωπαϊκή σύσταση (2002/341). Η ζώνη παραλίας συμβάλει στην ισορροπία του παράκτιου οικοσυστήματος και εξυπηρετεί όχι μόνο την επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, αλλά λειτουργεί κυρίως ως τροφοδότης χερσογενούς υλικού (buffer zone), διατηρώντας το ισοζύγιο της παράκτιας ζώνης.
  Η επιλογή του διαχωρισμού των δύο διαδικασιών σε συνδυασμό με την ανυπαρξία σχετικής χρονικής πρόβλεψης για τον καθορισμό ζώνης παραλίας θα οδηγήσει στη δημιουργία καταστάσεων, που θα έρχονται σε αντίθεση με το χαρακτήρα της παραλίας ως κοινόχρηστου αγαθού αλλά και ως τμήματος της παράκτιας ζώνης, που χρήζει αυξημένης προστασίας, δίνοντας την «ευκαιρία» στους ιδιοκτήτες ακινήτων στην εκτός του αιγιαλού ζώνη να προχωρήσουν σε κατασκευές οι οποίες θα καταστίσουν πρακτικά αδύνατο το μεταγενέστερο καθορισμό, αφού θα δη¬μιουρ¬γεί¬ται “ό¬ταν α¬παι¬τεί¬ται”, “ύ-στε¬ρα α¬πό αί¬τη¬ση εν¬δια¬φε¬ρό¬με¬νου”, με “ει¬δι¬κή αι¬τιο¬λο¬γία” και βέβαια με δια¬δι¬κα¬σίες εξ¬πρές.

  Το νο¬μο¬σχέ¬διο δια¬τη¬ρεί τις ι¬σχύου¬σες ρυθ¬μί¬σεις για την ο¬ριο¬θέ¬τη¬ση του “πα¬λαιού αι¬για-λού”, που θεω¬ρού¬νται συ¬νταγ¬μα¬τι¬κά έω¬λες και πε¬ρι¬βαλ¬λο¬ντι¬κά ε¬πι¬κίν¬δυ¬νες, κα¬θώς με-τα¬τρέ¬πουν το δη¬μό¬σιο κτή¬μα σε με¬τα¬βι¬βά¬σι¬μη “ι¬διω¬τι¬κή πε¬ριου¬σία του Δη¬μο¬σίου”.

  Σε σχέ¬ση με την πα¬ρα¬χώ¬ρη¬ση χρή¬σης των πα¬ρό¬χθιων ζω¬νών, το νο¬μο¬σχέ¬διο προ¬βλέ¬πει ό¬τι κη¬ρυγ¬μέ¬νοι αρ¬χαιο¬λο¬γι¬κοί χώ¬ροι και κά¬θε φύ¬σης προ¬στα¬τευό¬με¬νες πε¬ριο¬χές ή ευ¬πα¬θή οι¬κο¬συ¬στή¬μα¬τα μπο¬ρούν να πε¬ρι¬λαμ¬βά¬νο¬νται σε πα¬ρα¬χω¬ρού¬με¬νες κοι¬νό¬χρη¬στες ε¬κτά-σεις με τη σύμ¬φω¬νη γνώ¬μη του αρ¬μό¬διου κα¬τά πε¬ρί¬πτω¬ση υ¬πουρ¬γείου.

  Επιτομή των διατάξεων του νέου ΝΣΧ εί¬ναι η επιτρεπόμενη ε¬πι¬χω¬μά¬τω¬ση θα¬λάσ¬σιου χώ-ρου για την ε¬ξυ¬πη¬ρέ¬τη¬ση ε¬πι¬χει¬ρή¬σεων που α¬σκούν, σε όμο¬ρη με τον αι¬για¬λό έ¬κτα¬ση, του¬ρι¬στι¬κή δρα¬στη¬ριό¬τη¬τα ε¬νταγ¬μέ¬νη στο θε¬σμι¬κό πλαί¬σιο Στρα¬τη¬γι¬κών Επεν¬δύ-σεων. Για κά¬θε κλί¬νη που δια¬θέ¬τει η ό¬μο¬ρη του¬ρι¬στι¬κή μο¬νά¬δα μπο¬ρούν να ε¬πι¬χω¬μα¬τω-θούν μέ¬χρι 5 τε¬τρα¬γω¬νι¬κά μέ¬τρα θα¬λάσ¬σιου χώ¬ρου. Ολό¬κλη¬ρη η έ¬κτα¬ση που προ¬κύ¬πτει α¬πό τις ε¬πι¬χω¬μα¬τώ¬σεις ο¬ριο¬θετεί¬ται υ¬πο¬χρεω¬τι¬κά ως αι¬για¬λός, με¬τά α¬πό έ¬γκρι¬ση Στρα¬τη-γι¬κής Με¬λέ¬της Πε¬ρι¬βαλ¬λο¬ντι¬κών Επι¬πτώ¬σεω¬ν”.
  Το φονικό νομοσχέδιο «προστασίας του αιγιαλού» όχι μόνο δεν προστατεύει και διαχειρίζεται τον αιγιαλό και την παραλία με επάρκεια, αλλά δημιουργεί το πλαίσιο για ξεπούλημα των δημόσιων κοινόχρηστων πόρων που προστατεύονται από το Σύνταγμα. Είναι καθαρά μια πολιτική απόφαση που υπονομεύει το μέλλον των φυσικών πόρων της χώρας και του μέλλοντός μας. Δεν επιτρέπεται να κατατεθεί στη βουλή.

• 13 Μαΐου 2014, 09:26 | Ειρήνη Βλάχου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι τελείως αντίθετη με την ψήφιση του νόμου αυτού, διότι

  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.

  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.

  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».

  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.

  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.

  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

  Ούτε τον τουρισμό θα βοηθήσει, ούτε τίποτα. Αντίθετα θα καταστρέψει και το μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, τις όμορφες, ελεύθερες παραλίες.

• 13 Μαΐου 2014, 09:46 | Νικόλαος Βάλβης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καλημέρα!

  Αντί να αναλύουμε τον νόμο και να εξετάζουμε «δημιουργικές» πιθανότητες νομίζω πως θα έπρεπε να είμαστε α π ό λ υ τ ο ι σε ό,τι έχει να κάνει με την προστασία της φύσης και, φυσικά, των αιγιαλών.
  Καμμία «ανάπτυξη» δεν μπορεί να γίνει σε βάρος της φύσης.
  Το μόνο που μπορεί να αποφέρει κάτι τέτοιο είναι, σίγουρα, κάποια εκατομμύρια σε μερικές τσέπες και πολύν μαρασμό στη φύση και τους ανθρώπους.

• 13 Μαΐου 2014, 09:01 | Μαγια Κολτσίδα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αξιοποίηση των Ελληνικών ακτών τουριστικά πρέπει να γίνει με νέα πρότυπα ανάπτυξης των παραλιών στα πλαίσια της διατήρησης της φυσικής τους ομορφιάς και της ανοιχτής στο κοινό παραλίας και ΟΧΙ με τον τρόπο που έχει ήδη ευρέος εφαρμοστεί ανά τον κόσμο και προτείνεται από το παρόν νομοσχέδιο, με ιδιωτικοποίηση, μαρίνες, θαλάσσια σπορ, ξαπλώστρες και ομπρέλες. Η διαφορετικότητα αλλά και η ποιότητα της φυσικής ομορφιάς μου έχουμε χρειάζεται ΟΡΑΜΑ όχι ΜΊΜΗΣΗ. Η μίμηση πρακτικών του εξωτερικού (βλ.resorts ανα τον κόσμο) μπορούν να προσελκύσουν μεν τουρίστες αλλά πάντα θα έχουν να ανταγωνιστούν την παγκόσμια αγορά που προσφέρει το ίδιο (αν όχι και καλύτερο ορισμένες φορές) προϊόν. Οι δικές μας επομένως ακτές ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ανά τον κόσμο (γιατί ΕΙΝΑΙ μοναδικές ανά τον κόσμο σε μεγάλο πραγματικά ποσοστό), ώστε να εξασφαλίσουν το τουριστικό ενδιαφέρον μακροπρόθεσμα ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΑ όπως προτείνεται στο παρόν νομοσχέδιο για να εξυπηρετήσει μικροσυμφέροντα και μόνο τοπικής σημασίας εισροής τουριστών. Παρακαλώ να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να χαράξεται μια νέα συνολική πολιτική αξιοποίησης των ακτών μας που να συμπεριλαμβάνει τους ΧΡΗΣΤΕΣ των ακτών και όχι μόνο τους ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ τους. Σας ευχαριστώ.

• 13 Μαΐου 2014, 09:38 | maria

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  είμαι αντίθετος στον νόμο διότι αυτός
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης»

• 13 Μαΐου 2014, 09:33 | Σεμίραμις

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το νομοσχέδιο αυτό είναι πρόχειρο,έχει πάρα πολλά θέματα περιβαλλονικής φύσης που καταστρατηγούνται. Αν περαστεί είναι πλέον ξεκάθαρο πως θα καταστραφούν οι παραλίες μας και η φυσική ομορφιά. Το φυσικό κάλος είναι ιερό και όσιο και γι αυτό πρέπει να μείνει άθικτο.

• 13 Μαΐου 2014, 08:47 | κουτσαυτη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετη στον νόμο για τον αίγιαλο και τις παραλίες διότι

  Περιληπτικά o νόμος σύμφωνα με την WWF:

  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

  Παρακαλώ όπως λάβετε τη γνώμη των ψηφορόρων σας υπόψι σας

• 13 Μαΐου 2014, 08:47 | Koutsaftis

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετη στον νόμο για τον αίγιαλο και τις παραλίες διότι

  Περιληπτικά o νόμος σύμφωνα με την WWF:

  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

  Παρακαλώ όπως λάβετε τη γνώμη των ψηφορόρων σας υπόψι σας

• 13 Μαΐου 2014, 08:59 | βερα σιατερλη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  «είμαι αντίθετη στον νόμο διότι αυτός:»
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.

  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.

  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».

  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.

  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.

  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

• 13 Μαΐου 2014, 08:56 | Τζανέτος Κανελλόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετος στο νόμο τόσο στη φιλοσοφία του όσο και σε πολλά επί μέρους άρθρα κυρίως διότι:

  1. Νομιμοποιεί αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης, χωρίς ωφέλη για το περιβάλλον και το κοινωνικό σύνολο.
  2. Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις, θακιστώντας την ελεύθερη πρόσβαση αδύνατη.
  3. Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  4. Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο, και σημαντικά βιοσυστήματα.
  5. Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, αντίθετα με το ισχύον καθεστός υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  6. Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

  Και επί της ουσίας σε βάθος χρόνου θα υποβαθμίσει το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, δηλαδή τις ακτογραμές της.

  Να αποσυρθεί άμεσα.

• 13 Μαΐου 2014, 07:40 | Νίκος Καραΐσκος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κάθε τοπική κοινωνία είναι υπεύθυνη για τους χώρους της και, κατ’ επέκταση, για τις παραλίες της. Σε μεγάλο βαθμό, όσοι φρόντισαν τα του οίκου τους απολαμβάνουν τώρα τους καρπούς. Θα πρέπει να έχει γίνει κατανοητό ότι όπου επελέγη το μοντέλο ανάπτυξης των 70s, τώρα υπάρχει πρόβλημα.

  Ο κάθε τοπικός άρχοντας που παραχωρεί ή δεν παραχωρεί χώρους είναι υπόλογος. Αν δεν παραχωρεί, στερεί δυνατότητες ανάπτυξης. Αν παραχωρεί, πώς και με ποιο τρόπο, με ποιο αισθητικό και περιβαλλοντικό αποτέλεσμα.

  Ο Νόμος οφείλει να υπάρχει μόνο για να προστατεύει από την ασυδοσία και για να αποτρέπει καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς.

• 13 Μαΐου 2014, 07:24 | Θανάσης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετος στην καταπατηση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας. Ο νόμος αυτός το επιτρέπει

• 13 Μαΐου 2014, 07:10 | Δημήτριος Κωνσταντώνης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετος στον νόμο διότι:
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης»

• 13 Μαΐου 2014, 07:01 | Ειρήνη Γρατσία

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με το νομοσχέδιο αυτό θυσιάζεται το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές. Η καταστροφή τους είναι βέβαιη αφού το νομοσχέδιο ταυτίζει την οικονομική ανάπτυξη με την αλόγιστη και ανεπανόρθωτη απώλεια του φυσικού κεφαλαίου της χώρας.

• 13 Μαΐου 2014, 06:32 | Αργυρώ Αγγελοπούλου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετη με τον νόμο γιατί θεωρώ ότι αντί να δώσει ώθηση στον τουρισμό αξιοποιώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας αντίθετα θα τον υποβαθμίσει και θα καταστρέψει ανεπανόρθωτα τις παραλίες. Ο νόμος επιτρέπει την αλόγιστη δόμηση και τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων εμπορικών κτισμάτων-παραπηγμάτων κλπ, που για δεκαετίες καταστρέφουν τις παραλίες μας.
  Αντίθετα θα έπρεπε να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός που, με άξονα τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των παραλιών και των νησιών της Ελλάδας καθώς και τα απειράριθμα μνημεία της (αρχαία, βυζαντινά και νεώτερα), θα στόχευε στον ποιοτικό τουρισμό και θα επέτρεπε στην ιδιωτική πρωτοβουλία να παίξει ένα καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του τουρισμού, εντός όμως ενός πλαισίου κανόνων.

• 13 Μαΐου 2014, 01:46 | Ευαγγελία Β,

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι κάθετα αντίθετη στην εφαρμογή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Καταρχάς, είναι απαράδεκτο που ένα τέτοιο νομοσχέδιο τέθηκε προς συζήτηση από το Υπουργείο Οικονομικών χωρίς τη συνεργασία με το ΥΠΕΚΑ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα θέμα που αφορά μόνο την οικονομία. Η εφαρμογή ενός τέτοιου νομοσχεδίου θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον της χώρας. Εδώ ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι υπάρχουν κάποιοι κανονισμοί, καταπατούνται και ο Έλληνας αυθαιρετεί κατά συρροήν. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν δε θα υπάρχει κανένας περιορισμός. Ξεπουλιούνται όλα, οι ελευθερίες και οι δημόσιοι χώροι, χάριν της ενίσχυσης της οικονομίας και των επενδύσεων. Μόνο που ακόμα και αυτή η ενίσχυση είναι πολύ αμφίβολο αν θα συμβεί, ή για να το θέσω καλύτερα, το ερώτημα είναι σε όφελος ποιών μπορεί να συμβεί. Ο ελληνικός τουρισμός μπορεί να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα και να ενισχυθεί με άλλους τρόπους που συνάδουν με το χαρακτήρα και την ταυτότητα των ελληνικών τόπων, άλλωστε ο τουρισμός μας και η φήμη μας στηρίζεται στην ξεχωριστή ομορφιά των τόπων μας και στη διατήρηση μιας πιο ‘ανθρώπινης» κλιμακας, όπου αυτό ειναι δυνατόν. Επίσης η ενίσχυση της οικονομίας και της επιχειρηματικότητάς μας σίγουρα μπορεί να γίνει με αλλους τρόπους και με αλλα είδη επενδύσεων. Η ιδιωτικοποίηση των πάντων σίγουρα θα αφήνει απέξω πολλές ομάδες πληθυσμών και πολλούς θα πλήξει οικονιμικά, προφανώς. Αυτό δε φαίνεται να ενδιαφέρει την πολιτεία, σίγουρα, οπως εχει αποδείξει πολλές φορές, ούτε και οι τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στο φυσικό αλλά και το ανθρωπογενές περιβάλλον. Δεν πρέπει να περάσει αυτό το Ν/Σ!

• 13 Μαΐου 2014, 01:55 | Λευτέρης Καλλέργης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η πρόταση νόμου δεν είναι περιβαλλοντικά άρτια και περιορίζει κατά πολύ τις δυνατότητες κολύμβησης, άθλησης και διασκέδασης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.
  Πρέπει να επανεξεταστεί σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της και να εφαρμοστεί με σεβασμό στην αγοραστική δύναμη του κάθε μεμονωμένου ατόμου, αλλά και της οικογένειας με παιδιά.

• 13 Μαΐου 2014, 00:22 | Αννίτα Δεκαβάλλα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετη στο νόμο αυτόν και πιστεύω πως είναι ντροπή και αίσχος να περάσει.
  •Επειδή είναι απαράδεκτη η νομιμοποίηση επιχειρηματικής χρήσης αυθαιρέτων και καταπατήσεων έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επειδή είναι απαράδεκτο το ότι επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Επειδή είναι απαράδεκτο το ότι καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Επειδή είναι απαράδεκτο το ότι αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Επειδή είναι απαράδεκτο το ότι καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Επειδή είναι απαράδεκτο το ότι αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

• 13 Μαΐου 2014, 00:50 | Ασπασία Kαράμπελα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αντίθετη με αυτό το νόμο διότι αδυνατώ να δεχτώ ότι θα καταργηθεί η χρήση των παραλιών με αυτό τον τρόπο. Εξ’αλλου και η WWF έχει αναφέρει όρι ο νόμος:
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

  Ζητώ την πλήρη απόσυρση και επαναδιατύπωση του νόμου.
  Με τιμή,

  Ασπασία Καράμπελα