• Σχόλιο του χρήστη 'Βαρβατάκος Νικόλαος' | 18 Νοεμβρίου 2009, 23:01

    Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού εντός των ελληνικών καταστημάτων κράτησης είναι μεγάλο και, ως εκ τούτου, κάθε πρωτοβουλία και προσπάθεια που στοχεύει στην αντιμετώπισή του, είναι καλοδεχούμενη. Όμως, δεν είναι και πανάκεια. Το κύριο, κατά την άποψή μου, ζήτημα είναι ο σκοπός της φυλάκισης - που, κατ' ουσίαν, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) η προετοιμασία για μια επιτυχή, ομαλή κοινωνική επανένταξη. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η κοινωνικοεπανενταξιακή προεργασία, θα πρέπει να ληφθούν απο την κυβέρνηση (αλλά και την κοινωνία, γενικότερα) ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες με τον ανάλογο προσανατολισμό - ήτοι, την επανένταξη του κρατουμένου μετά την αποφυλάκισή του. Κατά τη γνώμη μου, οι πρωτοβουλίες αυτές θα πρέπει να συνίστανται στα εξής: α) Επαρκής και καλά εκπαιδευμένη φύλαξη: Ένας ικανός αριθμός σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι θα επιμορφώνονται συνεχώς (με μέριμνα του Υπουργείου Δικαιοσύνης) όχι μόνο επι θεμάτων ασφαλείας αλλά και σε τομείς που άπτονται των κοινωνικών επιστημών και της ψυχολογίας (ενίσχυση διαπροσωπικών δεξιοτήτων, ψυχολογία εγκλείστου, διεθνής σωφρονιστική νομοθεσία, διεθνείς αντιλήψεις και πρακτικές στο χώρο του σωφρονισμού κ.ο.κ). β) Ψυχολογική ενίσχυση και δυνατότητες ψυχοθεραπείας για τους κρατουμένους κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους, μέσω της πρόσληψης ειδικών ψυχολόγων για το σκοπό αυτό. Η πρωτοβουλία αυτή είναι κάτι παραπάνω απο αναγκαία, αν σκεφτεί κανείς το ψυχολογικό υπόβαθρο που, εν πολλοίς, υπόκειται της παραβατικής συμπεριφοράς (π.χ προβληματικές οικογένειες, τραυματική παιδική ηλικία κ.ο.κ) Σε ο,τι αφορά τους τοξικομανείς κρατουμένους, θα πρέπει να λειτουργήσει ένας ικανός αριθμός καταστημάτων κράτησης στα πρότυπα του Ελεώνα Θηβών (συνδυασμός σωφρονισμού με ευρεία γκάμμα δραστηριοτήτων απεξάρτησης). γ) Ενίσχυση των κοινωνικών και οικογενειακών δεσμών των κρατουμένων - κάτι που θα βελτίωνε όχι μόνο τις επανενταξιακές τους προοπτικές αλλά και την καθημερινή, ιδρυματική τους συμπεριφορά. δ) Εκπαίδευση-Δημιουργία. Για το σκοπό αυτό, το ιδεώδες θα ήταν να λειτουργούσαν σε όλες τις φυλακές σχολεία όλων των βαθμίδων (π.χ μέσω κάποιας ενίσχυσης του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας) όπως επίσης και εργαστήρια για την εκμάθηση τεχνών (π.χ κεραμικής, ζωγραφικής, μουσικής κ.ο.κ) Ας μην ξεχνάμε, ''αργίας μήτηρ πάσης κακίας''... Ως σωφρονιστικός υπάλληλος που είμαι (και, κατά συνέπεια, ερχόμενος σε καθημερινή επαφή με κρατουμένους), μπορώ να διαβεβαιώσω οτι οι τέσσερεις προαναφερθέντες ''άξονες'' θα βελτιώσουν αισθητά ΚΑΙ την ιδρυματική συμπεριφορά των κρατουμένων - την καθημερινή τους διαβίωση στη φυλακή, για την οποία γίνεται και η παρούσα συζήτηση. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Βαρβατάκος Νικόλαος Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού