• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Σίνας' | 4 Ιουλίου 2016, 19:03

    Αναρωτιέμαι πότε ο όρος αναδιοργάνωση και μεταρρύθμιση υπηρεσιών στην Ελλάδα θα συνδεθεί με το μόνο πράγμα που δίνει νόημα στους παραπάνω όρους και είναι η μηχανοργάνωση και η ηλεκτρονική πρόσβαση στις υπηρεσίες. Γιατί άραγε η δημιουργία ενός υποθηκοφυλακείου τέρατος στη Θεσσαλονίκη (κυρίως τα υποθηκοφυλακεία της περιοχής γνωρίζω) θα λύσει προβλήματα; Θα γίνει ταχύτερη η διεκπεραίωση των εργασιών που συνδέονται με την λειτουργία τους; Γιατί κάτι που καθυστερεί ή ταλαιπωρεί σήμερα θα γίνεται ευκολότερα σ΄ένα χώρο τεράστιο που θα στεγάζει ορόφους φακέλλων και τόμων, πολλοί των οποίων χρειάζονται μαντικές ικανότητες ή γνώση ιερογλυφικών για να προσπελαστούν από τους άτυχους που θα μπλέξουν στις σελίδες τους; Γιατί η απάντηση σ ένα ερώτημα που χρονίζει στα μικρότερα υποθηκοφυλακεία θα είναι ταχύτερη σ ένα χώρο αδιάφορων, κατά κανόνα, δημοσίων υπαλλήλων; Και πως θα κινείται κάποιος στους διαδρόμους του νέου υποθηκοφυλακείου; Θα διανέμονται χάρτες στην είσοδο ή θα υπάρχει ειδική υπηρεσία ξενάγησης, όπως σε όλα τα οργανωμένα μουσεία του κόσμου; Και η χρήση των υπολογιστών από τους δικηγόρους θα καθορίζεται με χαρτάκι προτεραιότητας όπως στο χωρο των αλλαντικών του Μαρινόπουλου τις παλιές καλές εποχές; Νομίζω ότι είναι καιρός να σοβαρευτούμε και να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία πρώτα κι αφού δούμε τα αποτελέσματά της τότε κουβεντιάζουμε και για τον αριθμό των υποθηκοφυλακείων και των κτηματολογικών γραφείων που χρειάζεται η χώρα. Αντί λοιπόν να αναστατώνουμε τα πάντα για το τίποτα θα ήταν καλύτερο να επιβάλλουμε την ψηφιοποίηση του συνόλου του περιεχομένου των υποθηκοφυλακείων, να θεσμοθετήσουμε την ηλεκτρονική υποβολή των συντασσόμενων συμβολαίων, να καθιερώσουμε την ηλεκτρονική υποβολή των αιτήσεων και όμοια την χορήγηση των κάθε είδους πιστοποιητικών και φυσικά να ανοίξουμε τις βάσεις δεδομένων υποθηκοφυλακείων και κτηματολογικών γραφείων στους επαγγελματίες, δικηγόρους, μηχανικούς κλπ, για πρόσβαση από τα γραφεία τους, για την εξοικονόμηση χρόνου και χώρου και την απότροπή άσκοπης σπατάλης χρήματος, που ολοένα γίνεται και πιο σπάνιο. Αν αυτά γίνουν, που έπρεπε να έχουν ήδη γίνει από χρόνια, τότε ξανασυζητάμε για άμισθα έμμισθα και άλλα τέτοια ποιητικά. Μέχρι τότε η συζήτηση αυτή μοιάζει με καυγά για το αν τη διαδρομή Θεσσαλονίκης Αθήνας την κάνεις γρηγορότερα με άλογα ή μουλάρια στην εποχή που τα δεύτερα δεν υπάρχουν και τα πρώτα είναι μόνο για να τα καβαλάνε αριστοκράτες και να πηδάνε εμπόδια για να πολεμήσουν την πλήξη τους!