• Σχόλιο του χρήστη 'Κ. Καρλής' | 22 Οκτωβρίου 2016, 20:26

    Ανεπιτυχής προσπάθεια. Φαίνεται κατά κάποιο τρόπο να προσπαθεί να επιλύσει το ζήτημα αλλά η αποτυχία είναι βέβαιη. Κατά το μέρος που οι διοικητικές κυρώσεις κρίνονται από το ΕΔΔΑ ως ποινικές κυρώσεις, η νομολογία του ΕΔΔΑ είναι πάγια από πολλά έτη. Η διάκριση που εισάγει η διάταξη είναι παράφραση της ισχύουσας. Ιδίως στις αποφάσεις του ΕΔΔΑ στις υποθέσεις Σταυρόπουλος κατά Ελλάδος και Καπετάνιος κλπ. κατά Ελλάδος είναι σαφής η θέση του ΕΔΔΑ ως προς την εφαρμογή του τεκμηρίου αθωότητας κατά την εφαρμογή της αρχής ne bis in idem ανεξάρτητα από την βάση απαλλαγής από ποινικό δικαστήριο. Παραβλέπεται επίσης το γεγονός ότι στην ποινική δίκη πρέπει να αποδειχθεί η ενοχή, ενώ στην διοικητική δίκη λόγω του τεκμηρίου νομιμότητας της διοικητικής πράξης ο διοικούμενος – «κατηγορούμενος» πρέπει να αποδείξει το σφάλμα της διοικητικής πράξης και κατά το μέρος που η διοικητική κύρωση εντάσσεται από το ΕΔΔΑ στην έννοια των ποινικών κυρώσεων το στοιχείο αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας. Τέλος με την προτεινόμενη διατύπωση εντελώς αδικαιολόγητα διαγράφεται η πρώτη ρύθμιση της ισχύουσας διάταξης κατά την οποία το διοικητικό δικαστήριο δεσμεύεται από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων οι οποίες έχουν ισχύ έναντι πάντων όπως είναι κατ’ εξοχήν οι αποφάσεις που εκδίδονται κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (π. χ. διαζύγιο, αναγνώριση τέκνου, πτώχευση κλπ.).