• Σχόλιο του χρήστη 'Καρακάσσης Θ.' | 22 Νοεμβρίου 2017, 11:29

    Στην ελλάδα κακοποίηση απο το υπάρχων νομοθετικό πλαίσιο συμβαίνει εις βάρος των παιδιών και των πατεράδων κατα κόρον με την μη ψήφιση της συνεπιμέλειας. 1)Η επικοινωνία, πρώτα και πάνω απ’ όλα, είναι δικαίωμα του παιδιού (άρθρο 9 Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού και άρθρο 24 Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Σκοπίμως στη νομολογία του Αρείου Πάγου αντιμετωπίζεται ως δικαίωμα του «άλλου» γονιού για να μην θεωρείται ως κακή άσκηση της επιμέλειας η παρεμπόδιση της από τον δικαιούχο της επιμέλειας. 2) Η παραχώρηση της επικοινωνίας στη χώρα μας είναι εντελώς προσχηματική και στην πράξη επιτρέπεται μόνον εφόσον το επιθυμεί ο δικαιούχος της επιμέλειας. Αν ο τελευταίος το επιθυμεί, μπορεί ανενόχλητος να αποξενώσει το παιδί από τον άλλο γονιό του. Επειδή ο Υπουργός, όπως μας απάντησε, παρακολουθεί την εθνική νομολογία υποθέτω ότι το γνωρίζει καλά όπως και χιλιάδες γονείς που έχουν αποξενωθεί από τα παιδιά τους. Και επειδή παρακολουθεί τη διεθνή νομολογία υποθέτω ότι γνωρίζει τις καταδίκες της χώρας μας για το θέμα αυτό από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). 3)Οι απόψεις του Υπουργού και του Αρείου Πάγου, ότι η μητέρα είναι καταλληλότερη στη νηπιακή ηλικία έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ΕΣΔΑ (άρθρο 14, καθώς και άρθρο 5 Πρωτοκόλλου 7) και με τη ΔΣΔΠ (άρθρο 2). 4)Τα ψηφίσματα 2079/2015 και 15/2015 του Συμβουλίου της Ευρώπης έρχονται επίσης σε αντίθεση με τις απόψεις του. 5)Η στάση του Αρείου Πάγου δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Η εμμονή σε μια άκρατη τυπικότητα που προσβάλλει τον πυρήνα του δικαιώματος και για την οποία ο Άρειος Πάγος έχει καταδικαστεί επανειλημμένα από το ΕΔΔΑ, συνεχίζεται απρόσκοπτη. Στη χώρα μας κανείς δεν έχει καμία απολύτως αρνητική συνέπεια για τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Οι καταδίκες της χώρα μας από το ΕΔΔΑ επιφέρουν πρόστιμα τα οποία μετακυλίονται στον Έλληνα φορολογούμενο, ενώ ο υπεύθυνος για την καταδίκη παραμένει στο απυρόβλητο. Δογματισμός ονομάζεται η αποφθεγματική διατύπωση διαφόρων ιδεών, χωρίς αιτιολογία ή απόδειξη. Αναφέρεται στην έλλειψη κριτικής σκέψης και την προσκόλληση σε κάποια θεωρία που δε στηρίζεται σε αποδείξεις ή που θεωρείται επιστημονικά ξεπερασμένη. Ουσιαστικά ο δογματισμός όχι μόνο δεν προάγει το διάλογο, αλλά και τον απορρίπτει. Είναι η προσήλωση και η άκριτη εμμονή στις αρχές και την αυστηρότητα ενός συστήματος, η οποία προτάσσει την άνευ όρων αποδοχή ορισμένων κωδικοποιημένων και μηχανικά σχηματισμένων θέσεων. Για τον Αστικό Κώδικα θα μπορούσε να αποδεχθεί κάποιος ότι είναι καλογραμμένος και ισχυρός. Ο τρόπος όμως που ερμηνεύεται από τη νομολογία του Αρείου Πάγου όχι μόνο δεν είναι σύγχρονος, αλλά έχει οδηγήσει στην αποτελμάτωση του δικαίου και δεν εκφράζει πια την κοινωνία. Ο Υπουργός αναφέρθηκε, διαμέσου του γραφείου του, στη Διεθνή Νομολογία γενικά και αόριστα. Καμία νύξη δεν έκανε για τη Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, για την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά ούτε και για τις καταδίκες της χώρας μας από το ΕΔΔΑ. Είναι προφανές ότι τα αγνόησε επειδή δεν εξυπηρετούν το δόγμα της αποκλειστικής επιμέλειας. Ο Υπουργός είναι εγκλωβισμένος στο δόγμα με αποτέλεσμα να υπερασπίζεται την αποκλειστική επιμέλεια ενώ θα έπρεπε να υπερασπίζεται το συμφέρον του παιδιού και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα,. Εγκλήματα είς βάρος των πατεράδων και παιδιών έχουν παρει την μορφή χιονοστοιβάδας όλα με την βούλα της κυβέρνησης.