Αρχική Μεταρρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησηςΆρθρο 05 – ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Στεφάνου | 31 Δεκεμβρίου 2017, 08:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Στεφάνου' | 31 Δεκεμβρίου 2017, 08:43

    Η αρνησιδικία δεν συνιστά αποσυμφόρηση των δικαστηρίων, αλλά αντικοινωνική και αντισυνταγματική συμπεριφορά.Το νομοσχέδιο για την διαμεσολάβηση είναι μνημείο γραφειοκρατίας, ανευθυνότητας, και κυρίως αντικοινωνικής δράσης. Μιλώντας για τις εργατικές διαφορές που τις γνωρίζω πολύ καλά, παρατηρώ ότι προστίθεται κόστος στους ενάγοντες , δηλαδή τους απλήρωτους εργαζομένους, κόστος το οποίο καθιστά στις περισσότερες διαφορές απαγορευτική την προσφυγή στην δικαιοσύνη του θύματος ποινικού αδικήματος ( η μη καταβολη΄δεδουλευμένων συνιστά ποινικό αδίκημα) . Οι άνθρωποι μένουν απλήρωτοι για μήνες και ζουν με δανεικά , και έρχονται στο δικηγόρο απελπισμένοι . Ευτυχώς έχουν την δυνατότητα να προσφύγουν στην Επιθεώρηση Εργασίας η οποία είναι μια πολύ καλά οργανωμένη δημόσια υπηρεσία με πολύ καταρτισμένους και εργατικούς υπαλλήλους και εκεί υποχρεωτικά γίνεται απόπειρα συμβιβασμού. Η τραγικότητα του νομοσχεδίου συνίσταται στο γεγονός ότι έγινε για να δώσει λόγο ύπαρξης σταυς χιλιάδες εξαπατημένους από το κράτος δικηγόρους, που πήγαν και δώσαν 2.500 ευρώ για να πάρουν ένα χαρτί διαμεσολαβητή το οποίο τους παρέχει μηδέν ευκαιρίες. Η ανικανότητα του συντάκτη του σχεδίου να διαγνώσει ότι η διαμεσολάβηση σαν θεσμός δεν υποκαθιστά την δικαιοσύνη αλλά η χρησιμότητά του εντοπίζεται κυρίως στην επίλυση διαφορών μεταξύ οικονομικών κολλοσών, οδηγεί τον υπουργό δικαιοσύνης σε ένα νομοσχέδιο , αντικοινωνικό που θα οδηγήσει σε εκτόξευση του κόστους της δικαιοσύνης για τους ασθενέστερους οικονομικά, και την ενίσχυση των κακών εργοδοτών και των ασυνειδήτων από τους επιχειρηματίες, αυτών δηλαδή που δημιουργούν τα προβλήματά στην αγορά.