• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΚΟΡΔΑΚΗ' | 2 Ιανουαρίου 2018, 10:24

    Στο άρθρο 2 ΟΡΙΣΜΟΙ, παρ.2, «δύο ή περισσότερα μέρη επιχειρούν εκουσίως με καλόπιστη συμπεριφορά και συναλλακτική ευθύτητα…», ποιος ο σκοπός αναφοράς της καλόπιστης συμπεριφοράς και συναλλακτικής ευθύτητας; Θα πρέπει κάποιος να ελέγξει/κρίνει αυτή τη συμπεριφορά πριν ή κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης και πώς; Ποιος θα είναι αυτός; και αν είναι προαπαιτούμενο , τί θα κάνει; Μήπως είναι πλεονασμός; με δεδομένο ότι τόσο η συμφωνία υπαγωγής της διαφοράς στη διαδικασία της διαμεσολάβησης διέπεται από τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου για τις συμβάσεις, κατ’ άρθρο 3 του σχεδίου νόμου, όσο και η συμφωνία διαμεσολάβησης. Στο άρθρο 2 παρ.3 συμφωνώ με ένα προηγούμενο σχόλιο να προστεθεί «τρίτο σε σχέση με τους διαδίκους και τη διαφορά πρόσωπο». Επίσης, στο τελευταίο εδάφιο του ίδιου άρθρου και της ίδιας παραγράφου, αναφέρεται ότι ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι διαπιστευμένος. Διαπιστευμένος σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο ή συμπεριλαμβάνονται και διαπιστευμένοι κατά το δίκαιο άλλων κρατών; Και αν ο νομοθέτης θέλει μόνο διαπιστευμένους κατά τον παρόντα νόμο, στις διασυνοριακές διαφορές τι θα γίνει, αποκλείονται διαπιστευμένοι σε άλλα κράτη;