• Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Λειβαδόπουλος' | 2 Ιανουαρίου 2018, 13:07

    Το πρόγραμμα σπουδών όπως παρουσιάζεται στο παραπάνω άρθρο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί διδακτέα ύλη μαθήματος επιλογής σε κάποια νομική σχολή. Σε πρόγραμμα το οποίο διδάσκει δεξιότητες για ένα αυτόνομο επάγγελμα (όπως περιγράφεται στο άρθρο 18) χρειάζεται να δοθεί περισσότερη εξειδίκευση σε τεχνικά θέματα και όχι σε τόσο θεωρητικό περιεχόμενο. Συγκεκριμένα, από τα 13 σημεία που αναφέρονται στην παράγραφο Α μόνο τα 3 έχουν καθαρό τεχνικό προσανατολισμό στις δεξιότητες ( 1. Διαδικασία διεξαγωγής της διαμεσολάβησης. Στάδια. Νομικοί παραστάτες και άλλα πρόσωπα, 2) Δεξιότητες και τεχνικές διαμεσολάβησης – Τεχνικές Διαπραγμάτευσης και Επικοινωνίας – Βασικές έννοιες της ψυχολογίας στη διαμεσολάβηση, Προσομοιώσεις διαμεσολάβησης. Πρακτική Εφαρμογή αυτών ,3) Προσομοιώσεις διαμεσολάβησης. Πρακτική Εφαρμογή αυτών). Τα υπόλοιπα 10 σημεία είναι μόνο θεωρία από την οποία απουσιάζει οποιαδήποτε θεωρία σχετικά με διαπραγματεύσεις. Θεωρώ ότι είναι περιττό για όποιον είναι απόφοιτος Νομικής Σχολής ,να διδάσκεται σε εκπαίδευση δεξιοτήτων ( όπως παγκοσμίως θεωρείται , η εκπαίδευση για τη διαμεσολάβηση) , βασικές έννοιες ιδιωτικού ή Γενικό Εμπορικό Δίκαιο, Εταιρείες & Αξιόγραφα. Ωστόσο για κάποιον ο οποίος δεν έχει διδαχθεί ποτέ τα παραπάνω είναι χρήσιμο να τα γνωρίζει. Σε αυτά καλό θα ήταν να προστεθούν και βασικές έννοιες οικογενειακού δικαίου. Πρόταση : σε αντίστοιχες εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό, οι οποίες παρέχουν διδακτέα ύλη πάνω από 80 ώρες, η εκπαίδευση είναι κοινή και στο τέλος γίνεται διαχωρισμός των εκπαιδευομένων ανάλογα με το πτυχίο και το επαγγελματικό τους υπόβαθρο. Για παράδειγμα οι ψυχολόγοι που θέλουν να εκπαιδευτούν στη διαμεσολάβηση δεν χρειάζεται να παρακολουθήσουν την ενότητα που αναφέρεται σε βασικές έννοιες ψυχολογίας. Παρακολουθούν μόνο μαθήματα σχετικά με τα νομικά. Αντίστοιχα οι Νομικοί/ δικηγόροι ενισχύουν περισσότερο τις γνώσεις τους σε θέματα επικοινωνίας και ψυχολογίας σχετικά με τη διαμεσολάβηση. Συνεπώς υπάρχει ένας βασικός κορμός στην εκπαίδευση που σίγουρα περιλαμβάνει θεωρία και ασκήσεις σχετικά με τα στάδια στη διαμεσολάβηση ( με ιδιαίτερη αναφορά σε αυτό των διαπραγματεύσεων ) και στη συνέχεια ανάλογα με το επαγγελματικό υπόβαθρο κάθε υποψήφιου διαμεσολαβητή παρέχεται και η αντίστοιχη ενισχυτική διδασκαλία.