• Σχόλιο του χρήστη 'Μαίρη Δεληγιάννη, Ζέπος & Γιαννόπουλος' | 4 Μαρτίου 2018, 17:11

    Άρθρο 70 παρ. 5 & 6 Τα αδικήματα που αναφέρονται θα πρέπει να διώκονται αυτεπαγγέλτως και όχι κατ’έγκληση, λόγω της σοβαρότητάς τους, που αποδεικνύεται και από το ύψος των απειλούμενων ποινών, και γιατί σε πολλές περιπτώσεις το θύμα, που συνήθως θα είναι το υποκείμενο των δεδομένων, δεν θα γνωρίζει την αξιόποινη πράξη, προκειμένου να μπορέσει εντός της σχετικής προθεσμίας, να ασκήσει έγκληση κατά των φερόμενων ως δραστών. Επίσης, θεωρούμε υπερβολικό να επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις στον Υπεύθυνο Προστασίας Δεδομένων. Σύμφωνα με τον Κανονισμό και τις Κατευθυντήριες Γραμμές της Ομάδας Εργασίας του άρθρου 29 (WP 243), ο Υπεύθυνος Προστασίας Δεδομένων δεν φέρει προσωπική ευθύνη και απολαμβάνει αυτονομία και επαρκή προστασία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του για την προστασία των δεδομένων. Στο πλαίσιο αυτό, η θέσπιση ποινικής ευθύνης του προσώπου αυτού δεν τελεί σε αρμονία αφενός με τις απαιτήσεις της προσωπικής αυτονομίας αφετέρου με τον συμβουλευτικό του ρόλο. Στο πλαίσιο αυτό, πιστεύουμε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει ποινική ευθύνη του Υπεύθυνου Προστασίας Δεδομένων. Επικουρικά, θα πρέπει να μειωθούν οι ποινές που τώρα προβλέπονται. Σύμφωνα με το άρθρο 371 του Ποινικού Κώδικα που αφορά την παραβίαση επαγγελματικής εχεμύθειας, τα εκεί προβλεπόμενα πρόσωπα (μεταξύ άλλων γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, συμβολαιογράφοι, κλπ.) τιμωρούνται με χρηματική ποινή ή με φυλάκιση μέχρι ενός έτους αν φανερώσουν ιδιωτικά απόρρητα που τους τα εμπιστεύτηκαν ή που τα έμαθαν λόγω του επαγγέλματός τους ή της ιδιότητάς τους. Το Σχέδιο Νόμου θεσπίζει μια πολύ αυστηρότερη ποινή για την παραβίαση της ίδιας (εννοιολογικά) υποχρέωσης επαγγελματικής εχεμύθειας, ήτοι φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή έως 100.000 ευρώ.