• Σχόλιο του χρήστη 'μάρκελος Αγραφ.' | 7 Μαρτίου 2019, 16:00

    Άρθρο 157.- Επίδοση σε πρόσωπα άγνωστης διαμονής. 1. Αν το πρόσωπο στο οποίο πρόκειται να γίνει επίδοση απουσιάζει από τον τόπο της κατοικίας του και η διαμονή του φέρεται άγνωστη ή εξαρχής είναι άγνωστος ο τόπος κατοικίας ή διαμονής του, αυτός που κάνει την επίδοση ερευνά στον τηλεφωνικό κατάλογο, σε επαγγελματικούς καταλόγους στα δεδομένα της ίδιας δικαστικής ή φορολογικής αρχής, η οποία υποχρεούται να τα γνωστοποιήσει, στο οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον του αποδέκτη της επίδοσης, για να διαπιστώσει τη διαμονή του. Αν από την έρευνα αυτή η διαμονή παραμένει άγνωστη, η επίδοση του εγγράφου γίνεται στο σύζυγό του ή, αν δεν υπάρχει σύζυγος, σε έναν από τους γονείς τα τέκνα ή τους αδελφούς.. Η συνήθης πρακτική των δικαστικών επιμελητών ειναι να μην χτυπάνε καν κουδούνια για να κάνουν την επίδοση ή να πετάνε τους φακέλους σε λάθος πόρτες ή στον δρόμο, και προσωπικά δικόγραφα να βρίσκονται στα χέρια τρίτων. Τα ανωτέρω που αναφέρονται στην πράξη ουδέποτε τηρούνται εφόσον δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα παρα μόνο πειθαρχικό. Η θυροκόλληση ερχεται σε ευθεία αντίθεση με τον Ευρωπαικό Κανονισμό 2016/679 (GDBR). Οι δικαστικοί επιμελητές παραβαίνουν σε μεγάλο βαθμό τον κώδικα δεοντολογίας και δεν υπαρχει αυτεπάγγελτη δίωξη ή άμεση τιμωρία για το αδίκημα της διάθεσης προσωπικών εγγράφων σε χέρια τρίτων. Οι ψευδοτιμωρίες όπως αναφέρει το Άρθρο 164.- Ευθύνη οργάνων της επίδοσης προστίμου πενήντα έως εκατόν πενήντα (50 έως 150) χωρίς να κινείται αυτόματα η διαδικασία διερεύνησης με μία απλή αίτηση φαντάζει προσχηματική και αδύνατη, και με τον παλιό ΚΠΟλΔικ και με αυτόν. Πλήρη ατιμωρησία στον παραβάτη. Κοινό μυστικό ειναι οτι οι επιδόσεις γίνονται άρπα κόλα και χιλιάδες πολίτες καταδικάζονται ερημην επειδή ουδέποτε ελαβαν γνώση οτι δικάζονται.