• Σχόλιο του χρήστη 'Ματίνα Πούλου' | 21 Μαρτίου 2019, 11:29

    ΑΡΘΡΟ 127 ΠΚ. Η επιστροφή στη ρύθμιση του ν. 3860/2010 όσον αφορά τη μεταχείριση των ποινικά υπεύθυνων ανηλίκων ακυρώνει το σημαντικό βήμα του έλληνα νομοθέτη με το ν. 4322/2015 να αλλάξει το μοντέλο της αντεγκληματικής πολιτικής για ανήλικους παραβάτες. Παράλληλα συνιστά οπισθοχώρηση από τη διακηρυγμένη, τόσο στην «Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» όσο και στους «Κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία των ανηλίκων που στερούνται της προσωπικής τους ελευθερίας», αρχή ότι η στέρηση της ελευθερίας πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση. Η οπισθοχώρηση αυτή αγνοεί το ερευνητικό δεδομένο, ότι ο πρώιμος εγκλεισμός αποτελεί σημαντικό παράγοντα της υποτροπής ενώ ταυτόχρονα λείπουν εκείνα τα ερευνητικά δεδομένα, που να δικαιολογούν τη συγκεκριμένη στροφή του ποινικού δικαίου στη μεταχείριση των ανηλίκων. Αντίθετα ο περιορισμός των στερητικών της ελευθερίας ποινών μόνο για ελάχιστα σοβαρά εγκλήματα υπήρξε αίτημα και του Συνηγόρου του Πολίτη, ήδη από τον Μάρτιο του 2015 (βλ. Έκθεση – Αυτοψία στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Κορίνθου) αλλά και συλλογικοτήτων, που δραστηριοποιούνται στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.