• Σχόλιο του χρήστη 'independent analyst' | 14 Απριλίου 2019, 13:59

    Όπως είναι γνωστό, ο ν. 1608/1950 εφαρμόζεται σήμερα σε (συγκεκριμένες) περιπτώσεις τέλεσης των αδικημάτων των άρ. 216, 218, 235, 236, 237, 242, 256, 258, 372, 375 και 386 του Ποινικού Κώδικα. Για τα αδικήματα που προβλέπονται στα άρθρα 216, 218, 242, 256, 258, 372, 375 και 386 του Ποινικού Κώδικα έχουν προβλεφθεί στο σχέδιο ρητές διακεκριμένες (κακουργηματικές) παραλλαγές, με τις οποίες δεν καταλείπονται σημαντικά κενά ποινικοποίησης από την επίσης προτεινόμενη στο Σχέδιο (ορθή) κατάργηση του ως άνω νόμου 1608/1950 (που προβλέπεται στο άρθρο 462 του Σχεδίου). Αντίθετα, πρόβλεψη διακεκριμένης κακουργηματικής παραλλαγής δεν προβλέπεται στο σχέδιο για τα αδικήματα των άρ. 235, 236 και 237 ΠΚ επί των οποίων σήμερα εφαρμόζονται οι διατάξεις του ν. 1608/1950, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να προκύψουν σοβαρά κενά ποινικής μεταχείρισης σε πολλές εκκρεμείς υποθέσεις, οι οποίες θα οδηγηθούν σε παραγραφή. Το πρόβλημα επιτείνεται από την επιλογή να μην προβλέπονται διακεκριμένες κακουργηματικές παραλλαγές συμπεριφορών ενεργητικής δωροδοκίας (κοινής κατ’ άρ. 236 ΠΚ, δικαστή κατ’ άρ. 237 ΠΚ ή πολιτικού προσώπου κατά τις διακρίσεις του άρ. 159Α ΠΚ). Να σημειωθεί ότι Η τελευταία επιλογή είναι ελέγξιμη και από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, αφού είναι αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα των ειδικών διεθνών Συμβάσεων στις οποίες η χώρα είναι μέλος. Συνεπώς, η διαφοροποίηση του σχεδίου, με το οποίο προτείνεται η επιεικέστερη μεταχείριση της ενεργητικής δωροδοκίας έναντι της δωροληψίας, θα πρέπει να επαναξεταστεί.