• Σχόλιο του χρήστη 'Μαίρη Δεληγιάννη' | 20 Αυγούστου 2019, 01:23

    Σύμφωνα με την απόφαση υπ’αριθμ. 65/2018 της ΑΠΔΠΧ (ΦΕΚ B’ 1622/10.05.2019), που περιλαμβάνει μία μη εξαντλητική λίστα με τα είδη των πράξεων επεξεργασίας που απαιτούν εκτίμηση αντικτύπου («ΕΑΠΔ»), η διενέργεια ΕΑΠΔ κρίνεται υποχρεωτική σε πληθώρα δραστηριοτήτων, όπως ενδεικτικά στην χρήση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης σε ιδιωτικό χώρο προσιτό σε απεριόριστο αριθμό προσώπων και στην πραγματοποίηση προωθητικών ενεργειών που βασίζονται στις καταναλωτικές συνήθειες των υποκειμένων επεξεργασίας. Περαιτέρω, βάσει της ερμηνείας της διάταξης του άρθρου 35 του Κανονισμού από την Ομάδα Εργασίας του Άρθρου 29 στις Κατευθυντήριες Γραμμές σχετικά με τις ΕΑΠΔ της 4ης Οκτωβρίου 2017, καθίσταται σαφές ότι τα κριτήρια της παραπάνω διάταξης θα πρέπει να ερμηνεύονται ευρέως, ώστε σε περίπτωση αμφιβολίας ο υπεύθυνος επεξεργασίας να οφείλει να προβαίνει στην εκπόνηση ΕΑΠΔ, καθώς η τελευταία αποτελεί θεμέλιο λίθο για την απόδειξη της συμμόρφωσης του υπεύθυνου επεξεργασίας με τον ΓΚΠΔ. Θεωρώ ότι η εξάρτηση της υποχρέωσης διορισμού Υπεύθυνου Προστασίας Δεδομένων («ΥΠΔ») μόνο από το γεγονός ότι ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποχρεούται να προβεί στην διενέργεια μίας και μόνο ΕΑΠΔ, επειδή, για παράδειγμα, τηρεί κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης στις εγκαταστάσεις του, διευρύνει υπερβολικά τον αριθμό των υπεύθυνων επεξεργασίας που οφείλουν να ορίζουν ΥΠΔ, δημιουργώντας ένα επιπρόσθετο σημαντικό οικονομικό βάρος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Για τους προαναφερθέντες λόγους, προτείνω το Σχέδιο Νόμου να μην αποκλίνει από το άρθρο 37 παρ. 1 του ΓΚΠΔ και, ως εκ τούτου, να απαλειφθεί η διάταξη του άρθρου 37 από το Σχέδιο Νόμου.