• Σχόλιο του χρήστη 'Μάριος Ανδρικόπουλος' | 17 Οκτωβρίου 2019, 00:41

    Το άρθρο 169A, το οποίο δυστυχώς διατηρείται προς το παρόν στη μορφή με την οποία τροποποιήθηκε από 01/07 -έστω υπό τη λογική του νέου ΠΚ, η οποία είναι διαφορετική ως προς την έκτιση των ποινών- υποβαθμίζει σφοδρά τον κολασμό της πράξης της παραβίασης Δικαστικής Απόφασης και από εκεί που προβλέπετο φυλάκιση έως 5 χρόνια, με τον νέο ΠΚ προβλέπεται φυλάκιση κατ' ανώτατο όριο 1 έτους Ή χρηματική ποινή. Η διάταξη υπήρξε εξαρχής προβληματική καθώς καταφανώς πλήττει την έννοια του σεβασμού στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, στοιχείο το οποίο είναι θεμέλιος λίθος μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας, περιορίζοντας τόσο τις ποινές όσο και το αντικείμενο. Αδίκημα που σε άλλες έννομες τάξεις θεωρείται βαρύτατο, στη δική μας κατέστη, παρά πάσα λογική, πλημμέλημα μειωμένης σημασίας. Αναφορικά δε με το μείζον θέμα της αντιμετώπισης των παραβιάσεων Αποφάσεων επικοινωνίας γονέα-τέκνου, παρά το θετικό μέτρο για πρώτη φορά να βρει στον ΠΚ τη θέση της ρητώς η εν λόγω περίπτωση, η δραματική υποβάθμιση της σημασίας του πλημμελήματος ακύρωσε κάθε θετική επίδραση. Υπό το πρίσμα της διατηρημένης διάταξης υποβαθμίζεται η παραβίαση Απόφασης επικοινωνίας σε μειωμένης σημασίας αδίκημα με ποινή ήσσονος σημασίας και με τον τρόπο αυτό παρέχεται ακατανόητη ανοχή και προβλέπεται απολύτως μη αποτρεπτική τιμωρία σε πρακτικές παρεμπόδισης επικοινωνίας και ιδίως γονεϊκής αποξένωσης - οι οποίες είναι δυστυχώς συχνότατες. Πέρα από την απαραίτητη γενική αποκατάσταση της βαρύτητας του κολασμού του αδικήματος της παραβίασης Δικαστικής Απόφασης - ως προς την προστασία των αποφάσεων που αφορούν σχέσεις γονέα-τέκνου σε πνεύμα συμμόρφωσης με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) «Φουρκιώτης κατά Ελλάδας», όπου ακόμα και το παλαιό 232Α είχε κριθεί ανεπαρκές, καινοτόμος αλλά και απαραίτητη πρωτοβουλία θα ήταν η θέσπιση επιβαρυντικής περίστασης εφόσον η παραβίαση Δικαστικής Απόφασης αφορά σχέσεις γονέα-τέκνου και ιδιαιτέρως επιβαρυντικής περίστασης στην περίπτωση κατά την οποία η τέλεση του αδικήματος έχει λάβει χώρα κατ'εξακολούθηση ή έχει προκαλέσει αποξένωση γονέα τέκνου επί μεγάλο διάστημα (ενδεικτικά άνω των έξι μηνών). Είναι προφανές ότι εάν από το ΕΔΑΔ η διάταξη του 232Α είχε κριθεί ανεπαρκής, η νέα του 169Α πιθανότατα να κινδυνεύει να κριθεί ανεπαρκέστατη. Είναι σημαντικό ο νομοθέτης να δώσει ένα σαφές μήνυμα ως προς την ανάγκη προστασίας του κύρους της Δικαιοσύνης, διασφαλίζοντας την εφαρμογή των Αποφάσεων της. Ταυτόχρονα στο μείζον και όλως ευαίσθητο θέμα της διασφάλισης του γονεϊκού ρόλου, της προστασίας της παιδικότητας αλλά και της καταστολής της γονεϊκής αποξένωσης ομοίως πρέπει να ληφθούν ξεκάθαρα και αποφασιστικά μέτρα.