Αρχική Σχέδιο νόμου:"Τροποποιήσεις Ποινικού Κώδικα, Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και συναφείς διατάξεις"Άρθρο 9 Λοιπές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. | 18 Οκτωβρίου 2019, 01:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΙΩΑΝΝΗΣ Κ.' | 18 Οκτωβρίου 2019, 01:48

    Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, Σχετικά με το άρθρο 390 του Ποινικού Κώδικα, θα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν υμών, αλλά και των συνεργατών σας, τις παρακάτω σκέψεις και προτάσεις μου: 1. Η απιστία αποτελεί αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα από το 2004 και εντεύθεν. Πριν το 2004 αποτελούσε πλημμέλημα. Δηλαδή, στην ιεραρχία του οικονομικού αδικήματος ευρίσκετο χαμηλά και αυτό για δύο κυρίως λόγους: (α) H αντικειμενική υπόσταση είναι ιδιαιτέρως δυσαπόδεικτη και (β) απαιτεί ειδικό δόλο. Στις περισσότερες έννομες κοινωνίες που λειτουργεί η ελεύθερη οικονομία, έχει την ίδια χαμηλή θέση, διότι πρωτεύον αδίκημα, και ορθώς, είναι η απάτη. Εξαιτίας του σφάλματος της αποδόσεως κακουργηματικού χαρακτήρα στην απιστία, σήμερα εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι, που εργάζονται στον τραπεζικό και ευρύτερα οικονομικό τομέα και ουδέν μεμπτό έχουν πράξει, απειλούνται με πολυετείς καθείρξεις και φυλακίσεις, από δικαστές που δυστυχώς δεν γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας και των τραπεζών. Δουλειά των τραπεζών είναι να δίνουν δάνεια και εκ των πραγμάτων κάποια από αυτά δεν θα αποπληρωθούν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να σταματήσουν να δίνουν δάνεια, στραγγαλίζοντας την οικονομία. Απλά θα πρέπει να τηρούνται αυστηρά κριτήρια που θα πρέπει να ισχύουν κατά το χρόνο χορήγησης του δανείου. Η επιδείνωση της πορείας μίας εταιρείας μετά τη χορήγηση του δανείου ή η οικονομική κρίση ή η μείωση της αξίας των εξασφαλίσεων (ακινήτων) μετά τη χορήγηση του δανείου, δεν καθιστά «εγκληματία» τον τραπεζίτη ο οποίος κατά τη χορήγηση του δανείου τήρησε τα αυστηρά κριτήρια που θέτει η ΤτΕ και η ίδια η τράπεζα στην οποία εργάζεται. Αυτός ο τραπεζίτης, πρέπει να προφυλαχθεί και για το παρόν, αλλά και για το μέλλον, από ποινικές διώξεις που θα ασκηθούν ελαφρά τη καρδία, ενίοτε και με πολιτική χροιά ή επιρροή, χωρίς κανείς να νοιάζεται για τις αθωώσεις που ακολουθούν, όπως συνέβη πρόσφατα με τα στελέχη της ALPHA Bank για τα δάνεια Ψυχάρη. Ρώτησε κανείς τα στελέχη αυτά, για την ταλαιπωρία που υπέστησαν και για τις αμοιβές των δικηγόρων που αναγκάστηκαν να καταβάλλουν για να αποδείξουν το εξ αρχής αυτονόητο, ότι δηλαδή έκαναν σωστά τη δουλειά τους; Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το τελευταίο διάστημα το σύνολο των τραπεζικών στελεχών βρισκόταν σε δικαστική ομηρία, πολλοί εκ των οποίων συνεχίζουν να βρίσκονται. Αυτό δεν θα πρέπει να επιτραπεί να επαναληφθεί. Αν πάλι το τραπεζικό στέλεχος έχει παρανομήσει, υπάρχουν άλλα άρθρα (απάτη, δωροδοκία) που τιμωρούν αυστηρά την παράνομη συμπεριφορά. 2. Ταυτοχρόνως, η κρίση απαιτεί καθαρή πολιτική γραμμή και καθαρά μηνύματα, τόσο για την διαχείρισή της, όσο και για την έξοδο από αυτήν. Χωρίς την αποκατάσταση της ιεραρχίας των αδικημάτων και την απονομή του πλημμεληματικού χαρακτήρα στην απιστία, υπάρχει ο κίνδυνος να υπονομευτεί η αναπτυξιακή τροχιά της χώρας, διότι ο τραπεζικός τομέας είναι συλλήβδην όμηρος του φόβου ποινικών διώξεων για οποιαδήποτε πράξη αναδιάρθρωσης, αλλαγής πλαισίου ρύθμισης ή μειώσεως (κούρεμα) δανειακής υποχρεώσεως, πράξεις που συχνά είναι επιβεβλημένες για τη διάσωση εταιρειών και χιλιάδων θέσεων εργασίας (βλ. Μαρινόπουλος / Σκλαβενίτης). Ποιο τραπεζικό στέλεχος θέλει να υποστεί στο μέλλον την ταλαιπωρία και τα νομικά έξοδα που υφίστανται τώρα τα τραπεζικά στελέχη. Μία ρεβανσιστική ρητορική, θα μπορούσε να οδηγήσει να ασκηθούν διώξεις στα τραπεζικά στελέχη που ασχολήθηκαν με την αναδιάρθρωση των δανείων του Μαρινόπουλου και την πρόσθετη χρηματοδότηση του Σκλαβενίτη. Τέτοια οικονομία θέλουμε και τέτοια μηνύματα να περάσουν; Αυτός είναι ο βασικός λόγος που η εργαλειοθήκη του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας, δεν μπορεί να αποδώσει στα NPL’s και οι τράπεζες απομυζούν τα κεφάλαια των ανακεφαλαιοποιήσεων για την απλή αναχρηματοδότηση θνησιγενών δανείων. Γίνεται μνεία, ότι 48 δις δόθηκαν για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και η κεφαλαιοποίησή τους λιμνάζει κάτω από το 10% αυτών. 4. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι ο καταδικασθείς «άπιστος», έστω και πλημμεληματικού χαρακτήρα, συνεχίζει να έχει τις ίδιες αστικές ευθύνες, με αυτές που θα είχε εάν είχε κακουργηματικό χαρακτήρα η πράξη του. 5. Χωρίς ενεργό και ζωντανό τραπεζικό τομέα, δεν μπορεί να ξεπεραστεί οριστικά η κρίση και να επιστρέψουμε σε υψηλούς και σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης. 6. Πρέπει να δούμε τη νέα ημέρα της Ελλάδας. Ο πλημμεληματικός χαρακτήρας θα απαλλάξει χιλιάδες αθώους, από πολυετείς δίκες και τις συνέπειές τους. Θα δώσει ώθηση στον τραπεζικό τομέα να εκκαθαρίσει τα ληξιπρόθεσμα δάνεια δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, να προσφέρει φρέσκο χρήμα για την ανάπτυξη της χώρας, ενώ ταυτοχρόνως η ψυχολογία της νέας ημέρας θα δώσει κρίσιμο χρόνο στην οικονομία να απορροφήσει τους κραδασμούς από επίκαιρες ανασχέσεις που οφείλονται στην κρίση. Η ενοχική αντίληψη, ότι δεν μπορεί να εισαχθεί ηπιότερος ποινικός νόμος για την απιστία, αποτελεί βαρίδι για την Ελληνική οικονομία και απόδειξη της αδυναμίας μας να δούμε μπροστά. Σε κάθε περίπτωση, αν ήθελε διατηρηθεί ο κακουργηματικός χαρακτήρας της απιστίας, θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο άρθρο 390 του νέου Ποινικού Κώδικα να προστεθεί σαφής ορισμός του τι συνιστά «επιμελή διαχείριση», ώστε τα τραπεζικά στελέχη να μην είναι όμηροι δικαστών και πολιτικών. Άρθρο 390 του Ποινικού Κώδικα 1. Όποιος κατά παράβαση των κανόνων επιμελούς διαχείρισης προκαλεί εν γνώση βέβαιη ζημία στην περιουσία άλλου, της οποίας βάση του νόμου ή δικαιοπραξίας, έχει την επιμέλεια ή διαχείριση (ολική ή μερική ή μόνο για ορισμένη πράξη), τιμωρείται με φυλάκιση ή χρηματική ποινή. Αν η ζημία που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ, επιβάλλεται η κάθειρξη ως δέκα έτη και χρηματική ποινή. Προτεινόμενη προσθήκη Στην περίπτωση των πιστωτικών ιδρυμάτων που τελούν υπό τον εποπτικό έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας, θεωρείται ότι επιμελή διαχείριση συνιστά η πιστή τήρηση των κανόνων πιστοδοτήσεων που επιβάλλονται από τις αποφάσεις της ΤτΕ, καθώς και των οδηγιών και κανόνων που περιέχονται στο καταστατικό τους, στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, των Διοικητικών Συμβουλίων ή του κατά περίπτωση αρμοδίου διοικητικού οργάνου. Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, Ενόψει της παραπάνω προτεινόμενης διατύπωσης, θεωρείτε εσείς ή ο Πρωθυπουργός, ότι ένα τραπεζικό στέλεχος που έχει συμμορφωθεί και έχει τηρήσει πιστά τους κανόνες πιστοδοτήσεων που επιβάλλονται από τις αποφάσεις της ΤτΕ, που έχει συμμορφωθεί και έχει τηρήσει πιστά τις οδηγίες και τους κανόνες που περιέχονται στο καταστατικό της τράπεζας στην οποία εργάζεται τους, που έχει συμμορφωθεί και έχει τηρήσει πιστά τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, των Διοικητικών Συμβουλίων ή του κατά περίπτωση αρμοδίου διοικητικού οργάνου της τράπεζας στην οποία εργάζεται τους, θα πρέπει να σέρνεται στα Δικαστήρια; Με εκτίμηση,