• Σχόλιο του χρήστη 'Μάριος Ανδρικόπουλος' | 18 Οκτωβρίου 2019, 09:53

    Πέραν της γενικής σημασίας αποκατάστασης των πρεπουσών συνεπειών στην περίπτωση μη συμμόρφωσης προς Δικαστικές Αποφάσεις, η διατήρηση του άρθρου 169Α ΠΚ στη μορφή που πήρε τον Ιούλιο του 2019, δημιουργεί συνθήκες διαιώνισης της συμπεριφοράς μη συμμόρφωσης προς αποφάσεις επικοινωνίας γονέα-τέκνου και σύστοιχης διαιώνισης του φαινομένου της Γονεϊκής Αποξένωσης, καθώς η αποτρεπτική ισχύς του Νόμου ουσιαστικά έχει εκλείψει. Είναι συνεπώς αναγκαίο να υπάρξει αναμόρφωση του ΠΚ με επαναδιατύπωση του άρθρου 169Α προς την κατεύθυνση της θέσπισης επιβαρυντικής περίστασης σε περιπτώσεις παραβίασης Δικαστικών Αποφάσεων, Εισαγγελικών Διατάξεων και εκτέλεσης Εισαγγελικών Παραγγελιών σε περιπτώσεις που αφορούν σχέσεις γονέα τέκνου και ιδιαιτέρως επιβαρυντικής περίστασης εφόσον το αδίκημα έχει τελεστεί κατ’ εξακολούθηση ή/και έχει επέλθει αποκοπή επικοινωνίας μεγαλύτερη των έξι μηνών Ως προς τη Γονεϊκή Αποξένωση αυτή αποτελεί ένα νοσηρό αντικοινωνικό φαινόμενο το οποίο καταστρέφει το βίο εκατοντάδων χιλιάδων γονέων, αλλά και υποθηκεύει το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών – των νεαρών Ελλήνων πολιτών. Η Γονεϊκή Αποξένωση δεν συνιστά «ιδιωτικής φύσεως» διαφορά. Αποτελεί διαφορά η οποία καταφανώς αφορά τη δημόσια τάξη, το δημόσιο συμφέρον, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά και την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της Χώρας. Ήδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Φουρκιώτης κατά Ελλάδος, έχει καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία για αναποτελεσματικότητα στο πεδίο εφαρμογής των αποφάσεων επικοινωνίας γονέα-τέκνου, κρίνοντας ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, ενώ σύστοιχες υποχρεώσεις ανακύπτουν εκ της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού, των Ηνωμένων Εθνών. Ο δε Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) το Μάιο του 2019, αποδέχθηκε την ένταξη της Γονεϊκής Αποξένωσης στην τρέχουσα έκδοση ICD-11 στον Κωδικό QE.52 Problem Caregiver-Child Relationship Η Γονεϊκή Αποξένωση μπορεί να οριστεί ως μία παρατεταμένη κατάσταση στην οποία ο αποξενωτής γονέας –δίχως υπαιτιότητα από μέρους του στοχοποιημένου (διεθνώς: “targeted parent”) και μετέπειτα αποξενωμένου γονέα (διεθνώς “alienated parent”) – διαβάλλει, δημιουργεί ψευδείς αναμνήσεις, υποσκάπτει, συκοφαντεί τον αποξενωμένο γονέα, με στόχο την αποξένωση του στοχοποιημένου γονέα. Η κατάσταση αυτή οδηγεί έως την πλήρη αποκοπή του στοχοποιημένου γονέα από το παιδί του – άνευ αιτίας και κατά κανόνα κατά παραβίαση του πλαισίου επικοινωνίας το οποίο έχει τεθεί δια της νομικής οδού. Με δεδομένο ότι ως προελέχθη η Ελληνική Δημοκρατία έχει ήδη καταδικαστεί από το ΕΔΑΔ για αναποτελεσματικότητα στην εφαρμογή των αποφάσεων επικοινωνίας γονέα-τέκνου, όπου ακόμα και το παλιό 232Α, αλλά και η Αγωγή του άρθρου 947 ΚΠολΔ είχαν κριθεί ως μέτρα ανεπαρκή, είναι προφανές ότι ιδίως ενόψει το νέου 169Α ΠΚ ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξουν σειρά από καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΑΔ, αλλά και σε κάθε περίπτωση τόσο έναντι της ΕΣΔΑ, αλλά και της Διεθνούς Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και των ατομικών δικαιωμάτων τα οποία προστατεύονται εκ του Συντάγματος, παρίσταται ανάγκη άμεσης αναμόρφωσης των μέσων εφαρμογής των Δικαστικών Αποφάσεων οι οποίες άπτονται των σχέσεων γονέα-τέκνου.