• Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Β. Κιβρακίδου Δ.Ν. Δικηγόρος' | 18 Οκτωβρίου 2019, 19:03

    Η προσθήκη στο άρθρο της παραγράφου 2, που ποινικοποιεί τις πράξεις βασανισμών με ρατσιστικό υπόβαθρο, κρίνεται ιδιαίτερα εύστοχη και θετική, καθώς εισάγει μια νέα, ευρύτερη ανάγνωση του αδικήματος, χωρίς τη σύνδεση με τον σκοπό της παραγράφου 1. Οι διακρίσεις των ατόμων με βάση την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, τη θρησκεία κλπ. είναι παραδοσιακά συνδεδεμένες με την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, γιατί παραβλέπουν την ανθρώπινη υπόσταση και ουσία (Α. Β. Κιβρακίδου, Οι Προσβολές της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας: Συγκριτική Θεώρηση της Ελληνικής Έννομης Τάξης και της ΕΣΔΑ (άρθρο 3), 2017, Διδακτορική Διατριβή). Το ΕΔΔΑ διαπιστώνοντας ότι πολύ συχνά τα βασανιστήρια, η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση έχουν τέτοιου είδους κίνητρα, έχει διαμορφώσει συγκεκριμένη νομολογία που συνδυάζει τα άρθρα 3 και 14 της ΕΣΔΑ (ενδεικτικά OPUZ v. TURKEY, 2009, παρ. 200, επίσης MOLDOVAN AND OTHERS v. ROMANIA (No. 2), 112,113, BĂLȘAN v. ROMANIA, 2017, παρ. 78). Ήδη από το 2001 είχε κρίνει στη υπόθεση CYPRUS v. TURKEY, ότι η κακομεταχείριση που υπέστησαν οι Έλληνες Κύπριοι της Καρπασίας και η οποία ισοδυναμούσε με εξευτελιστική μεταχείριση, είχε σχέση με την εθνική καταγωγή τους, φυλή και θρησκεία , (παρ. 307-311). Εξάλλου, υπάρχει θετική υποχρέωση των κρατών να διαγιγνώσκουν το ρατσιστικό κίνητρο πίσω από μια εγκληματική επίθεση και να την τιμωρούν αναλόγως (ŠKORJANEC v. CROATIA, 2017, παρ. 52-72). Και στην ελληνική θεωρία όμως η σύνδεση των προσβολών της αξιοπρέπειας και της διακριτικής μεταχείρισης δεν έχει περάσει απαρατήρητη (Παπαδαμάκης, Αδαμ, Παρατηρήσεις στην ΣυμβΣτρΛαρ 111/1995, Υπερ 1996, σελ. 609).