• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΚ' | 20 Μαρτίου 2021, 16:57

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχεση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρισεις, στερεοτυπα και προκαταληψεις. Η αναθεωρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη ωστε να αποφευγονται δυσαρεστα φαινομενα που εχουν επικεντρο το παιδί και την απωλεια της παιδικής ηλικίας του με ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιοτητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρεπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά από μια πολύ καλή αλλαγή,  του 1983, ως αναφορά στην ισοτητα των γονέων στο γάμο.Στην περίπτωση όμως τυχον διαζυγίου  στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή.Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά  αναγκαίο τον επαναπροσδιορισμό και σε νομικό επίπεδο των σχέσεων μεταξύ γονέων και παιδιού μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου.Το ισχυον νομικό πλαίσιο(1983)σε σχεση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομενης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλιζει στο παιδι τα δικαιωματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την  προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρωντας τον ενα αχρηστο για ανατροφή παιδιών και τον αλλο ικανο μονο γι αυτό.