• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΓΝΩΣΙΑ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ' | 21 Μαρτίου 2021, 18:20

    Το όλο πνεύμα του νόμου είναι να επιλύονται οι οικογενειακές διαφορές με συμφωνίες των συζύγων και όχι με αντιδικίες. Να εξευρίσκονται «ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ», κάτι που είναι και ο στόχος και το αποτέλεσμα μιας διαμεσολάβησης, [η οποία -όπως μας δείχνει η πράξη πλέον- έχει εξαιρετική επιτυχία στις οικογενειακές υποθέσεις]. Η φράση «εάν είναι απαραίτητο» προφανώς θέλει να αφήσει το περιθώριο στους γονείς να βρουν και μόνοι τους κοινά αποδεκτές λύσεις, κάτι που ασφαλώς είναι και σωστό και ευκτέο. Τί θα γίνει όμως στην περίπτωση που αυτό δεν επιτευχθεί; Θα απευθυνθούν οι γονείς απευθείας στα δικαστήρια; Θα πρέπει να αναμένουμε να ερμηνεύσει ο δικαστής το "υποχρεούνται να καταβάλουν προσπάθεια"; Με πόσες (περιττές) δίκες θα επιβαρυνθεί το δικαστικό σύστημα μέχρι τότε και πόσες (περιττές) αντιδικίες θα προκύψουν; Μία πρόταση που θα διευκρίνιζε το θέμα από τώρα, θα ήταν να προστεθούν 4 λέξεις στο εδάφιο 2. «Αν ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ διαφωνούν και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.» «Άρθρο 1512 Σε περίπτωση διαφωνίας Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς υποχρεούνται να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων, προσφεύγοντας, εάν είναι απαραίτητο, σε διαμεσολάβηση.