• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα' | 23 Μαρτίου 2021, 16:27

    Θεωρώ ότι όσο ευεργετική μπορεί να είναι η συνεπιμέλεια όταν ασκείται συναινετικά (στην οποία περίπτωση βέβαια δε θα χρειαζόταν ίσως ειδικό νομοσχέδιο, διότι οι άνθρωποι που συμφωνούν μεταξύ τους καλοπροαίρετα και από μόνοι τους δε χρειάζονται διαιτησία), άλλο τόσο καταστροφικές συνέπειες μπορεί να έχει όταν καθίσταται οριζοντίως υποχρεωτική. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κώδικες επικοινωνίας, κάθε ζευγάρι συνεννοείται (ή δεν συνεννοείται) με εντελώς ειδικούς, δικούς του όρους. Ειδικά δε το σημείο που αναφέρει ότι "η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή για εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής" μπορεί να δώσει το δικαίωμα στο δικαστήριο να άρει τη μέριμνα από τον εν λόγω γονέα αφήνει υπερβολικά πολλά περιθώρια να συνεχίσει το βίαιο μέρος να ασκεί βία, να κάνει κατάχρηση εξουσίας, να εκμεταλλεύεται το φόβο που εμπνέει σε σύντροφο και τέκνο, είτε αυτό το βίαιο μέρος είναι ο άνδρας είτε η γυναίκα. Θα πρέπει να διασαφηνιστεί πολύ ειδικότερα και να οριστούν τα εργαλεία εκείνα που θα έχει στη διάθεσή του το πληττόμενο μέρος (σύντροφος) για τον εαυτό του αλλά και -πάνω απ'όλα- εξ ονόματος του τέκνου, δίχως να μεσολαβούν χρονικά διαστήματα αλλά και κόστη τέτοια που να καθιστούν αποτρεπτική την όποια προσφυγή ή αναζήτηση επίλυσης/βοήθειας από το νόμο. Με άλλα λόγια, το ως άνω χωρίο κατ'εμέ μεταφράζεται ως "σύζυγος άσκησε σωματική βία εναντίον συζύγου και καταδικάστηκε αμετάκλητα (μετά από πόσο καιρό άραγε;) και εν συνεχεία του/της αφαιρέθηκε εντελώς η γονική μέριμνα". Στο ενδιάμεσο διάστημα, πώς θα συνεπιμελείται το μέρος του θύτη με αυτό του θύματος το κοινό τους τέκνο; Μέριμνα του νομοθέτη θα πρέπει πάνω απ'όλα να είναι η προστασία ΟΛΩΝ των μερών από τα εν δυνάμει κακόβουλα άλλα μέρη (όχι μόνο του τέκνου αλλά και/κυρίως αυτού).