Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 9 Τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους – Αντικατάσταση άρθρου 1515 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Βασιλική Αλεξοπούλου | 24 Μαρτίου 2021, 12:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική Αλεξοπούλου' | 24 Μαρτίου 2021, 12:21

    Εκτός απο τις περιπτώσεις που οι γονείς έχουν επιλέξει σύμφωνο συμβίωσης ή εκούσια παραμένουν μαζί αλλά χωρίς γάμο, τα τέκνα αυτά καθώς και οι μητέρες τους τις περισσότερες φορές έχουν υποστεί εγκατάλειψη, απειλή για άμβλωση, απειλές για σωματική βία, κακοποιήση κλπ Έχουν αναλάβει πολλές φορές ακόμη και χωρίς χρήματα ή στέγη την κυοφορία, τη γέννηση και την ανατροφή του παιδιού τους κάτω απο ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ, χωρίς καμία πρόνοια απο το κράτος. Με ποια λογική λοιπόν ένας πατέρας που εγκατέλειψε σύντροφο και κυοφορούμενο τέκνο, δεν συμμετείχε πουθενά στην εγκυμοσύνη, στον τοκετό στη γέννηση του παιδιού, στις ανάγκες, τα έξοδα, τα ξενύχτια, τον αγώνα της μητέρας να τα καταφέρει μόνη της, δεν πρόσφερε τίποτα και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το παιδί του να εντάσσεται στην ίδια κατηγορία με ένα πατέρα που ήταν πάντα σε όλα παρών, στα εύκολα και στα δύσκολα, αγαπά το παιδί του από τότε που γεννήθηκε και το αποδεικνύει συνεχώς ΕΜΠΡΑΚΤΑ ? Ναι στην εποικοινωνία πατέρα και παιδιού, όταν προκύπτει απο αληθινή αγάπη, πράξεις προσφορά και ενδιαφέροντος για το παιδί. Η υπογραφή της αναγνώρισης δεν αναδεικνύει πατρική αγάπη και θέληση για προσφορά και συμμετοχή στις ανάγκες του παιδιού, αντιθέτως για πολλούς πατεράδες είναι μια γραφειοκρατική διαδικασία προς αποφυγή των αναπόφευκτων δικαστικών διαδικασιών. Για άλλους πατεράδες η υπογραφή τους στην αναγνώριση τέκνου, προκύπτει ΜΟΝΟ έπειτα από επιτυχή εκβιασμό στη μητέρα να την ανταλλάξουν με ένα συμφωνητικό που δεν θα τους υποχρεώνει σε διατροφή ή έστω στην ελάχιστη. Πιστέψτε με ΚΑΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ. Γι αυτό συναινούμε λοιπόν στην αναγνώριση ενώ συνεχίζουμε ωστόσο να επωμιζόμαστε τα πάντα. Είναι αδιανόητο για μια μητέρα που έχει περάσει τα πάντα μόνη της να πρέπει να περιμένει τη συμφωνία του "πατέρα στο χαρτί" για να γράψει το παιδί σχολείο κλπ ή να κινείται δικαστικά αν έχει φυσικά οικονομική δυνατότητα (σε ελάχιστες περιπτώσεις). Είναι αδιανόητο να δίδεται επικοινωνία 1/3 βάσει νόμου στον "πατέρα στο χαρτί" σε κάποιον που αλλάζει στάση και συμπεριφορά ανάλογα με τις περιόδους, την ηλικία και τις ανάγκες του παιδιού και την προσωπική του ζωή (εργένικη, ή μόνιμη σχέση, τα ταξίδια του, τa hobby του κλπ) Είναι αδιανόητο να υποχρεούμαστε, να ενημερώνουμε, να συζητάμε, να συμφωνούμε με ανθρώπους που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν, δεν ρώτησαν και δεν συμμετείχαν στον αγώνα που κάνουμε τόσα χρόνια. Σε ανθρώπους χειριστικούς, κακοποιητικούς λεκτικά και σωματικά για τους οποίου δυστυχώς δεν υπάρχουν αποδείξεις εκτός απο τα τραύματα της ψυχή μας. Με ποια λογική να δίδεται εκ των προτέρων επικοινωνία 1/3 όταν ξαφνικά το ζητήσει "ο πατέρας στο χαρτί" όχι από αγάπη για το παιδί του, αλλά μόνο και μόνο γιατί το παιδί μεγάλωσε αυτονομήθηκε και επιδιώκει τη επικοινωνία μαζί του για διαφημιστικούς λόγους, για το προφίλ του ως "πατέρας". Είναι αδιανόητο η μητέρα να στερείται τα πάντα για να μην λείψει τίποτα στο παιδί της και ο πατέρας να κάνει άνετη ζωή ενώ δηλώνει άνεργος, αδύναμος οικονομικά ελεύθερος επαγγελματίας αποφεύγοντας (εκτός των άλλων) αφενός την αντικειμενική κατανομή στο ποσό διατροφής, και αφετέρου οποιοδήποτε κύρωση για την μη καταβολή μιας και με το νόμο πλέον δεν θα θεωρείται "αδικαιολόγητη" μη καταβολή διατροφής, με 0 δηλωθέν εισόδημα !!! Άρα για μια φορά ακόμη επιβραβεύεται η ανομία !! ΔΕΝ ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ το πατρικό ενδιαφέρον δίνοντας δικαιώματα σε ανθρώπους που "φαίνονται πατέρας" σε ένα χαρτί αναγνώρισης. Ο ΠΡΟΤΕΡΟΣ ΒΙΟΣ και η προσφορά του κάθε γονέα στο παιδί να καθορίζει την απόφαση του εξειδικευμένου δικαστή για τον καταλληλότερο γονέα αντικειμενικά και κατά περίπτωση. ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟΣ Ο ΚΑΝΟΝΟΣ 1/3 καθώς και ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ των γονιών. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΑ να βρείτε τρόπους να εξασφαλίσετε την τήρηση των νόμων, τη διαφάνεια, την άρση προσωπικών δεδομένων στις περιπτώσεις εκτίμησης εισοδημάτων για την καταβολή διατροφής, τη συμμετοχή του κράτους σε επιδόματα μονογονεικών οικογενειών, την αντικειμενική κρίση των εξειδικευμένων δικαστών, τις πραγματικές κυρώσεις στην ανομία.