• Σχόλιο του χρήστη 'Λαδάκης Κωνσταντίνος' | 29 Μαρτίου 2021, 08:11

    Η προσωπική μου εμπειρία μου απέδειξε ότι η ισχύουσα νομολογία ενισχύει την άρνηση του ενός γονέα για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων. Ο γονέας αυτός αρνείται να συνεργαστεί επειδή γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το δικαστήριο θα τον επιβραβεύσει με την αποκλειστική επιμέλεια ή/και την αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα. Οι πολέμιοι της συνεπιμέλειας επικαλούνται την σύγκρουση μεταξύ των γονέων ως μείζων επιχείρημα υπέρ της αποκλειστικής επιμέλειας. Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, επειδή η σύγκρουση τραυματίζει ψυχικά το παιδί υποτίθεται ότι η αποκλειστική επιμέλεια θα το προστατέψει αφού απομακρύνοντας το παιδί από τον ένα γονέα θα λυθεί και η σύγκρουση. Αυτό το επιχείρημα όμως λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αφού στην πραγματικότητα ενθαρρύνει τον έναν γονέα να διαφωνεί με τον άλλον ξέροντας από πριν ότι το δικαστήριο θα τον επιβραβεύσει. Όμως η συστηματική ανασκόπηση και μεταανάλυση που έκανε το 2018 η Linda Nielsen έδειξε ότι σε 19 μελέτες οι οποίες συμπεριελάμβαναν και οικογένειες με γονεϊκή σύγκρουση, η συνεπιμέλεια υπερείχε της αποκλειστικής συνεπιμέλειας στους δείκτες ευημερίας του παιδιού ανεξάρτητα από τη σύγκρουση (Joint Versus Sole Physical Custody: Children’s Outcomes Independent of Parent–Child Relationships, Income, and Conflict in 60 Studies). Θα πρέπει λοιπόν να αποθαρρύνεται η προσχηματική διαφωνία των γονέων και να συνεκτιμάται εις βάρος του γονέα που διαφωνεί προσχηματικά. Όμως η θεωρία της σύγκρουσης είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στις πεποιθήσεις του συνόλου του δικαστικού σώματος που ανέχεται και επιβραβεύει περιπτώσεις βαριάς γονικής αποξένωσης (ή, για να μην «παίζουμε» με τις λέξεις, όπως αλλιώς θα ήθελε να ονομάσει κανείς την συγκεκριμένη παθολογία). Γι’ αυτό η συνεπιμέλεια παραμένει η καλύτερη λύση που θα αποθαρρύνει δραστικά τον οποιοδήποτε γονέα να διαφωνήσει προσχηματικά αφού δεν θα έχει κάτι να κερδίσει. Λαδάκης Κωνσταντίνος