• Σχόλιο του χρήστη 'Έλενα Κολτσάκη' | 31 Μαρτίου 2021, 15:31

    Για να έχει η διαμεσολάβηση πιθανότητες να επιτύχει είναι σημαντικό η διαδικασία της διαμεσολάβησης να γίνεται ΠΡΙΝ την προσφυγή στο δικαστήριο και κατά προτίμηση ΠΡΙΝ την κατάθεση ένδικου βοηθήματος, επί ποινή απαράδεκτου αυτού. Είναι αναμφίβολο πως η προσφυγή στο δικαστήριο και η κατάθεση δικογράφου κορυφώνει μια σύγκρουση και μειώνει τις πιθανότητες για συναινετικές λύσεις, αφού τα μέρη έχουν ήδη προετοιμαστεί για μια δικαστική διαμάχη με όλα τα όπλα επίθεσης και άμυνας που διαθέτουν και με ότι αυτό συνεπάγεται (νικητής - ηττημένος) ενώ έχουν επιπλέον επωμιστεί και τις σχετικές δαπάνες. Η διάταξη θα πρέπει να είναι σαφής ως προς το στάδιο που υποχρεωτικά πρέπει να λάβει χώρα η διαμεσολάβηση και η παρούσα διατύπωση φαίνεται πως αφήνει κενά στην ερμηνεία ("προσφεύγοντας, αν είναι απαραίτητο") με κίνδυνο να θεωρηθεί περισσότερο "ευχολόγιο" και λιγότερο πρακτική και αποτελεσματική. Επιπλέον το "Αν διαφωνούν" με το οποίο ξεκινά το β εδάφιο δεν προσδιορίζει το αντικείμενο διαφωνίας. Μπορεί να διαβαστεί και ως μια διαφωνία για την άσκηση της γονικής μέριμνας και ως διαφωνία για το αν επιλέξουν διαμεσολάβηση και ως διαφωνία που μπορεί να προκύψει μετά από διαμεσολάβηση και αυτό δημιουργεί σύγχυση. Είναι απαραίτητο να γίνει σαφές πως: Η διαμεσολάβηση πρέπει να λαμβάνει χώρα πριν την προσφυγή στο δικαστήριο και σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία και το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το δικαστήριο.