• Στις περιπτώσεις διαφωνίας γονέων επί θεμάτων επιμέλειας και ανατροφής τέκνου (Σχέδιο Κοινής Ανατροφής), οι γονείς θα μπορούσαν να παραπέμπονται όχι σε υπηρεσίες Διαμεσολάβησης (επ’ αμοιβή) αλλά σε εξειδικευμένες για το θέμα αυτό αρμόδιες Κοινωνικές Υπηρεσίες ή Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας ή Κοινοτικού Κέντρου Ψυχικής Υγείας Παιδιών & Εφήβων, από όπου να προκύπτει ότι για την κατάρτιση του πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις των δυο γονέων και των παιδιών με εξειδικευμένους επιστήμονες, Κοινωνικούς Λειτουργούς, ψυχολόγους και παιδοψυχίατρους. Για την κάλυψη των αναγκών που θα προκύψουν κρίνεται επιτακτική ανάγκη η δυνατότητα πρόσληψης προσωπικού στους ανωτέρω φορείς. Επομένως, κάθε αλλαγή στο Σχέδιο Ανατροφής στις αναφερόμενες συγκρουσιακές περιπτώσεις, καθώς και η αναφερόμενη στο άρθρο 8 «παρέκκλιση από την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας», θα ήταν προς το συμφέρον του ανήλικου και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του να συνοδεύεται από Έκθεση Κοινωνικής Υπηρεσίας ή Υπηρεσίας Ψυχικής Υγείας ή Κοινοτικού Κέντρου Ψυχικής Υγείας Παιδιών & Εφήβων. Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου θα πρέπει να απαλειφθεί η περίπτωση: (γ) να διατάξει διαμεσολάβηση ή την επανάληψη διακοπείσας διαμεσολάβησης, ορίζοντας συγχρόνως τον διαμεσολαβητή και να μετατραπεί στο «να εισηγηθεί κοινωνική στήριξη και συμβουλευτική καθοδήγηση από Κοινωνική Υπηρεσία ή Υπηρεσία Ψυχικής Υγείας ή Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών & Εφήβων του δημοσίου τομέα.