Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 90: Κωλύματα εντοπιότηταςΣχόλιο του χρήστη Ευτέρπη Αναγνωστοπούλου | 16 Δεκεμβρίου 2011, 12:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευτέρπη Αναγνωστοπούλου' | 16 Δεκεμβρίου 2011, 12:46

    Ναι στα κωλύματα εντοπιότητας σε όλες τις πόλεις, εκτός από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά που είναι μεγάλες. Ο δικαστής επίσης δεν πρέπει να υπηρετεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ίδια πόλη, επειδή αναπόφευκτα δημιουργεί προσωπικές, κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις που μπορεί να θέτουν σε αμφισβήτηση την απροσωποληψία του. Φανταστείτε - το παράδειγμα δεν είναι υποθετικό - δικαστής να κατάγεται από την επαρχιακή πόλη Χ, ο συζυγός της και όλοι οι συγγενείς της να είναι μόνιμα εγκατεστημένοι εκεί και να υπηρετεί από πάρεδρος πρωτοδικείου έως σήμερα που είναι εφέτης (με εξαίρεση ελάχιστο χρονικό διάστημα) στην ίδια πόλη. Δεν συμφωνώ με τη συνάδελφο των Χανίων ότι σήμερα με τις συχνές μεταθέσεις των δικαστών δεν έχει κάποιος τη δυνατότητα να τους συναντήσει. Ο δικαστής βρίσκεται πάντα στο δικαστήριο, όταν έχει υπηρεσία, πάντοτε υπάρχει πρόεδρος υπηρεσίας για τις επείγουσες περιπτώσεις και σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κανένας λόγος να συζητά κανείς τις υποθέσεις του με το δικαστή είτε πριν, είτε - κυρίως - μετά την εκδίκασή τους. Ο δικαστής βεβαίως πρέπει να ζει σε γυάλινο σπίτι και να αποτελεί πρότυπο ήθους και κοινωνικής συμπεριφοράς, ειδικά σε μικρές κοινωνίες. Δεν αναφέρομαι βέβαια στην προσωπική τους ζωή, η οποία είναι απαραβίαστη και, εφόσον δεν θίγεται κανείς, ούτε αφορά ούτε ενδιαφέρει κανέναν.