Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 14 Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Κασσιόπη Ν | 1 Απριλίου 2021, 20:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κασσιόπη Ν' | 1 Απριλίου 2021, 20:04

    Το άκρως προβληματικό του νέου Νόμου είναι η διατύπωση περί δυνατότητας αφαιρέσεως της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας από τον γονέα, όταν αυτός δεν συμμορφωθεί με δικαστική απόφαση ή συμφωνία περί της επικοινωνίας του τέκνου ή ακόμα αν ευθύνεται για «διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτού». Εισάγει δηλαδή ο νέος νόμος αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες, ερειδόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας και φέρνοντας φυσικά από την πίσω πόρτα το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης. Μάλιστα την αγωγή για την αφαίρεση της γονικής μέριμνας στην περίπτωση αυτή, μπορεί να την ασκήσει, εκτός από τον άλλο γονέα, «οι πλησιέστεροι συγγενείς του τέκνου», ήτοι πιθανότατα η γιαγιά, ο παππούς, η θεία (αναφέρεται αόριστα ο νόμος) που κρίνουν ότι ο γονέας για παράδειγμα «βάζει λόγια» στο παιδί εις βάρος τους. Έτσι, λόγου χάριν, μια γυναίκα που το ανήλικο παιδί της, δεν θέλει να επικοινωνήσει με τον πατέρα του γιατί ο ίδιος δεν κατάφερε ποτέ να αναπτύξει δεσμό με το παιδί του ή ακόμα γιατί κακοποιούσε λεκτικά η σωματικά το ίδιο ή τη μητέρα του, ή που το ανήλικο παιδί της δεν έχει στενές σχέσεις με κάποιον από τους «πλησιεστέρους συγγενείς» για λόγους που δεν αφορούν την ίδια, θα κινδυνεύει να χάσει την γονική μέριμνα του παιδιού της ακόμα κι αν το ζητήσει από το δικαστήριο ο «πλησιέστερος συγγενής»! Εισάγονται έτσι αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι των ανιόντων της πατρικής ή μητρικής γραμμής (παππούδες, γιαγιάδες) τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Με άλλα λόγια, ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στη πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Η λογική του νομοθέτη στο συγκεκριμένο νομοθετικό κείμενο, φαίνεται να είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης, ανεμπόδιστης, ακώλυτης, ευρείας επαφής του τέκνου με τους γονείς του , την οποία την ανάγει σε μέγιστο αγαθό αναφορικά με το συμφέρον του τέκνου. Το αποτέλεσμα όμως της ρυθμίσεως καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας ήτοι σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα. Επομένως η έννομη συνέπεια της ρύθμισης αντιστρατεύεται αυτή καθαυτή την ratio της ρύθμισης. Πρόκειται εμφανώς για παραδοξολογία, αν όχι σκοπιμότητα. Και ενώ στην παραπάνω περίπτωση «για το παραμικρό» - που μπορεί ακόμα και εύκολα να «κατασκευαστεί» στα πλαίσια σφοδρής αντιδικίας- θα φτάνει μια γυναίκα να χάσει το παιδί της, είναι τρομερά δύσκολο με το νέο νομοθέτημα να απομακρύνει το παιδί της από έναν γονέα που το κακοποιεί , αφού θα πρέπει πρώτα να καταδικαστεί αυτός αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Το αμετάκλητο δε της καταδίκης σε μία χώρα που η δικαστική διερεύνηση τέτοιων αδικημάτων διαρκεί πολλά χρόνια κατά μέσο όρο, εγκυμονεί κινδύνους για την ερμηνεία και τη δεσμευτικότητά του από το Δικαστή κατά την διατύπωση της κρίσης του, που είναι ο μόνος αρμόδιος και ικανός να κρίνει κατά περίπτωση επ΄ αυτών των σοβαρών θεμάτων. Διότι ούτως ή άλλως και πριν καταστεί αμετάκλητη η καταδίκη, ο άλλος γονιός θα πρέπει να ενθαρρύνεται να απευθυνθεί, όπως γίνεται με τον ισχύοντα νόμο και να ζητήσει την κρίση του Δικαστηρίου επ΄ αυτού, για να προστατεύσει το τέκνο από τον τυχόν κακοποιητή γονέα, ο οποίος βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση για τέτοια σοβαρά αδικήματα, αλλά καθυστερεί η αμετάκλητη καταδίκη του. Φτάνει λοιπόν, το νέο νομοθέτημα να καταλύσει ακόμα και το Ν. 3500/2006 «Για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας», σύμφωνα με τον οποίο προστέθηκε εδάφιο στο τέλος του άρθρου 735 του ΚΠολΔ: «Σε υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να διατάσσεται ιδίως η απομάκρυνση του καθ’ ου από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκησή του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του αιτούντος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας», όταν το νέο νομοθέτημα απαιτεί για την απομάκρυνση του κακοποιητή γονέα από το τέκνο του αμετάκλητη δικαστική απόφαση!