Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 2 ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Γεωργιάδης | 1 Απριλίου 2021, 20:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Γεωργιάδης' | 1 Απριλίου 2021, 20:36

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη,ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που εχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπηρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομενου μαλιστα οτι η συγχρονη πραγματικότητα εχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ενα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι αυτό.