• Σχόλιο του χρήστη 'Σπυρος Αλεξιου' | 20 Αυγούστου 2021, 10:49

    Ειναι λιγο ασαφες ποιο ειναι το "το ίδιο ως άνω ζήτημα" γιατι μπορεί να αφορά το ιδιο θέμα, αλλά η νομική του βάση να είναι διαφορετική. Παράδειγμα 1: Το Δημόσιο διεκδικεί κάποια ακίνητα επικαλούμενο μιά εφετειακή απόφαση από το 1870. Ο αντίδικος παραλείπει να θέσει υπόψη του δικαστηρίου στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η απόφαση αυτή ούτε τον αφορά, ούτε στέκει νομικά. Ο παρεμβαίνων έχει εντελώς άλλη νομική βάση και αποδεικνύει ότι η περιοχή που αναφέρεται στην εφετειακή απόφαση δεν είναι η επιδικη και οτι η επιδικη προέρχεται από χοτζέτι με πλήρεις τίτλους ιδιοκτησίας μεταβιβασθέντες. Παράδειγμα 2: Βλαπτική μεταβολή με κατάργηση μιάς παροχής από εργοδότη. Γιά την ίδια παροχή ο ένας εργαζόμενος (ο δικηγόρος του) δέχεται τον οικειοθελή χαρακτηρα που προβάλλει ο εργοδότης, ο άλλος όμως αποδεικνύει ότι δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Είναι "ιδιο ζήτημα"? Αν ο ΑΠ δεχθει την παρέμβαση, τότε δέχεται πράγματα που δεν προτάθηκαν από τους αρχικά αντίδικους, άρα χρειάζεται να προβλεφθεί ότι το 559-10 δεν ισχυει εδώ.Επί της ουσίας αν το ζητούμενο είναι η απονομή δικαιοσύνης, τότε αν ο παρεμβαίνων μπορεί να αποδείξει την θέση του, ουσιαστικά απονέμει δικαιοσύνη ακόμα και γιά τον διάδικο που λόγω του δικηγόρου του θα έχανε την δίκη, ενώ έχει δίκιο. Πρόταση μου ειναι ότι αυτό ειναι θετικό και πρεπει να στηριχθεί γιατί είναι σκανδαλώδες να είμαστε ευχαριστημένοι με την ΜΗ απονομή δικαιοσύνης επειδή ένας διάδικος που δεν εχει ετσι κι αλλιώς την νομική επαρκεια να υποστηριξει την υποθεση του στον ΑΠ είχε κακό δικηγόρο. Επίσης, είναι πιθανό ένας ενδιαφερόμενος να μην λάβει ποτέ γνώση ότι υπάρχει σε εξέλιξη μιά σχετική διαδικασία. Πρέπει να είναι σαφές γιά να μην έχουμε υποθέσεις όπου ανθρωποι χάνουν το δικιο τους επειδή δεν πήραν είδηση οτι υπάρχει τετοια δικη οτι α) η απόφαση ΔΕΝ αφορά μη παρεμβαίνοντες και β) ιδανικά να γίνεται προσπάθεια ενημέρωσης των πιθανά ενδιαφερόμενων γιά την εν εξελίξει δίκη Τελος για το 20Α.1 "μπορεί να εισαχθεί"-> επιβαλλεται να εισαχθεί (δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του προέδρου, αλλά υποχρεωση του)