• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 18 Δεκεμβρίου 2011, 13:31

    Επιμένω! Όσο η συζήτηση επικεντρώνεται στη σκοπιμότητα της συγκεκριμένης νομοθετικής πρόβλεψης, στο αν δηλαδή όσα προβλέπονται στο άρθρο 94 του νομοσχεδίου είναι στη σωστή ή λάθος κατεύθυνση, τόσο αναγνωρίζεται η δυνατότητα στον κοινό νομοθέτη να επιτάσσει - υποδεικνύει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο πως να αποφασίζει για τις προαγωγές, τοποθετήσεις, μεταθέσεις και την εν γένει υπηρεσιακή εξέλιξη των δικαστών. Τέτοια δυνατότητα ο κοινός νομοθέτης δεν την έχει, την αποκλείει το άρθρο 90 παρ. 1 εδ. α΄ του Συντάγματος. Πρέπει αυτό να γίνει κτήμα όλων. Το διακύβευμα είναι η διασφάλιση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο είναι, με βάση το Σύνταγμα, απολύτως ελεύθερο να αποφασίζει και δεν μπορεί να περιορίζεται από τη βούληση του κοινού νομοθέτη, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του τελευταίου. Δικαιούται να αποφασίσει την προαγωγή του νεώτερου πρωτοδίκη, εφέτη, αρεοπαγίτη, χωρίς να λάβει υπόψη καμία επετηρίδα, αν πράγματι ο κρινόμενος δικαστής αποτελεί φαινόμενο (και εδώ μπαίνει το ζήτημα της επιθεώρησης - αξιολόγησης των δικαστών). Ο κοινός νομοθέτης δεν δικαιούται, όμως, να υποδεικνύει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο προαγωγές κατά προτεραιότητα ούτε να απαγορεύει την προαγωγή άλλων. Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο δεν είναι το αντίστοιχο του - επί παραδείγματι - ανωτάτου συμβουλίου κρίσεων των ενόπλων δυνάμεων. Οι ένοπλες δυνάμεις του Κράτους βρίσκονται σε σχέση εξάρτησης - υποταγής προς την εκτελεστική εξουσία και υπόκεινται στον κοινοβουλευτικό έλεγχο - αλίμονο αν αυτό δεν συνέβαινε. Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη πολιτειακή λειτουργία και το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο είναι ταγμένο να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία της, χωρίς καμία επιφύλαξη υπέρ του κοινού νομοθέτη. Σε αυτό απόκειται κάθε φορά να κρίνει απολύτως ελεύθερα και με βάση τα κριτήρια που το ίδιο θέτει.