• Σχόλιο του χρήστη 'Τάσος Χ.' | 18 Δεκεμβρίου 2011, 15:49

    Το παράβολο δεν είναι κακό να ζητείται αν αυτό εξυπηρετεί την μείωση των ανυπόστατων καταγγελιών. Όμως αν πράγματι αυτός είναι ο σκοπός και επειδή μόνο αυτός ο σκοπός είναι σύμφωνος με το συνταγματικό δικαίωμα της δικαστικής προστασίας, τότε θα πρέπει να προβλεφθεί η επιστροφή του στον εγκαλούντα όταν διαπιστωθεί η βασιμότητα της εγκλήσεως. Αυτό σε κάθε στάδιο δηλαδή και χωρίς καταδίκη του κατηγορουμένου αρκεί να προκύψει ότι ο μέσος άνθρωπος στην ανάλογη περίσταση θα έκανε την έγκληση όπως έγινε. Πέραν τούτου πρέπει να προβλεφθεί ότι όσοι δέχονται εγκλήσεις (με κάθε μορφή δηλ. και κατά την εξέτασή τους ως μάρτυρες) οφείλουν να ενημερώνουν τον εγκαλούντα για τις σχετικές υποχρεώσεις του αφού οι πολίτες δεν μπορεί να γνωρίζουν τις σχετικές ρυθμίσεις και είναι παρατηρημένο ότι σε υποθέσεις σε βάρος αστυνομικών- λιμενικών επίτηδες το αποσιωπούν για να απορρίπτονται οι σε βέρος των συναδέλφων τους εγκλήσεις. Το εξεταστικό σύστημα που ακολουθείται στην ποινική δίκη πως συμβαδίζει με την υποχρέωση προσκόμισης μαρτυρικών αποδείξεων από τον εγκαλούντα ειδικά αν όλοι οι μάρτυρες του είναι άγνωστοι; Δεν θα δημιουργηθεί πάλι θέμα αντισυνταγματικότητας όπως με το παράβολο στις μηνύσεις; Επίσης πρέπει να διευθετηθεί το ζήτημα του παραβόλου στις μηνύσεις αφού σύμφωνα με γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του ΑΠ δεν απαιτείται για τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα εγκλήματα. Έτσι όμως η πρόβλεψη απευθύνεται μόνο στα κορόιδα που πληρώνουν αχρεωστήτως το παράβολο, υπάρχουν δε και διαφορετικές αντιμετωπίσεις ίδιων περιπτώσεων ανάλογα την άποψη του κάθε εισαγγελέα (ακολουθώ τον νόμο ή τον ΕισΑΠ;). Ίσως η ανάλογη εφαρμογή της παραπάνω προτάσεως να έλυνε το ζήτημα αφού το μεγαλύτερο πρόβλημα το δημιουργούν οι μηνύσεις και όχι οι εγκλήσεις. Στην περίπτωση καταβολής του υψηλού παραβόλου θα είναι υποχρεωτική η εξέταση από τον Εισαγγελέα και όχι προαιρετική σαν είδηση, αλλά αν είναι βάσιμη θα επιστρέφεται.