• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξίου Κ.' | 23 Απριλίου 2022, 19:55

    O διαχωρισμός των υποθέσεων που προβλέπεται με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ.5 με βάση τη δυσχέρεια του αντικειμένου τους πάσχει αοριστίας, αντικειμενικότητας και διαφάνειας των κριτηρίων επιλογής ως προς τον χαρακτηρισμό κάθε υπόθεσης. Συγκεκριμένα κάθε Προϊστάμενος έχει διαφορετικά κριτήρια και αντίληψη σχετικά με τον βαθμό δυσκολίας κάθε υπόθεσης και όσον αφορά το αντικείμενο της διαφοράς της μα και όσον αφορά στον αριθμό των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτήν καθώς και ως προς την δυνατότητα ή και "ωριμότητα" έκδοσης οριστικής ή τελεσίδικης απόφασης, τα δε κριτήρια αυτά αφενός δεν μπορούν να εφαρμοσθούν ομοιόμορφα αφετέρου αντικειμενικά δεν δύναται να ορισθούν ενιαία κριτήρια βαθμονόμησης κάθε υπόθεσης ανά την επικράτεια. Επιπρόσθετα τούτο προϋποθέτει- στο μέτρο που η ανάθεση κάθε υπόθεσης σε κάθε Δικαστή έχει διττή συνέπεια τόσο για τον Προϊστάμενο του Δικαστηρίου ως προς το αποτελεσματικό και αμερόληπτο της θητείας του, όσο και για τον Δικαστή στον οποίο ανατίθεται η υπόθεση για το επιτυχές της επιθεώρησης του έργου του, την πλήρη και αναλυτική μελέτη κάθε φακέλου υπόθεσης από τον Προϊστάμενο κάθε Δικαστηρίου κάτι που είναι αντικειμενικά αδύνατο να γίνει με δεδομένο τον όγκο των συνολικών χρεώσεων κάθε Δικαστηρίου, την απουσία προκατάθεσης σε κάποιες διαδικασίες και την αδυναμία πρόβλεψης της παράστασης των διαδίκων κατά την διαδικασία στο ακροατήριο.