• Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Παπαδόπουλος' | 20 Δεκεμβρίου 2011, 14:06

    Ο νομοθέτης πρέπει να εξειδικεύσει τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ένας δικαστής έχει "εξαιρετικά" προσόντα και, συνεπώς, μπορεί να προαχθεί σε ανώτατο δικαστή κατ' εξαίρεση και όχι με τη σειρά του. Τέτοια κριτήρια θεωρώ ότι μπορεί να είναι οι σπουδές του, π.χ. ένα διδακτορικό, η παρουσία του στον επιστημονικό διάλογο (άρθρα, μελέτες στο νομικό τύπο, συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια κλπ), η γνώση ξένων γλωσσών, η ποιότητα και η ταχύτητα στις αποφάσεις και τα βουλεύματά του ("ορθή και ταχεία" απονομή δικαιοσύνης θέλουμε), η κοινωνική του δραστηριότητα κ.λ.π. Ετσι δεν θα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την κατ' εξαίρεση προαγωγή. Οι ανώτατες εξάλλου θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας (από πρόεδρο ή εισαγγελέα εφετών και πάνω) πρέπει να προκηρύσσονται, όπως γίνεται στην ελβετία, τη γερμανία και τα ευρωπαικά δικαστήρια, για να μπορεί να θέτει υποψηφιότητα όποιος δικαστής ή εισαγγελέας (που έχει τα τυπικά προσόντα) το επιθυμεί.Η ποσόστωση είναι επισφαλής, επειδή σε δεδομένη στιγμή μπορεί να μην υπάρχει επαρκής αριθμός υποψηφίων που θα συγκεντρώνει τα "εξαιρετικά" αυτά τα προσόντα, οπότε οι θέσεις καλύτερα να μένουν κενές ή - τέλος πάντων - να γίνονται προαγωγές με βάση την επετηρίδα.