• Σχόλιο του χρήστη 'Κορρές Γεώργιος' | 30 Νοεμβρίου 2023, 17:49

    Διαβούλευση Ενόψει του εκσυγχρονισμού και των βελτιώσεων της Νομοθεσίας, θα παρακαλούσα όπως μεριμνήσετε δια το ακόλουθο πλαίσιο του Ν. 4270/2014 (άρθρο 96), το οποίο πρέπει να διευκρινισθεί και να αλλάξει επί το βέλτιστο. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Νόμο Ν. 4270/2014 (άρθρο 96) προβλέπεται ότι: ‘Μη νόμιμες δαπάνες που πληρώθηκαν με οποιονδήποτε τίτλο πληρωμής καταλογίζονται………. στον λαβόντα, εφόσον έχει συντελέσει υπαίτια στη μη νόμιμη πληρωμή και σε κάθε περίπτωση αχρεώστητης πληρωμής, ανεξάρτητα από υπαιτιότητα αυτού. Είναι φανερό ότι στο σημείο αυτό, ο νόμος επιτρέπει, έτσι ώστε, με ανήκεστο τρόπο, ο καταλογισμός των ευθυνών να γίνεται ΧΩΡΙΣ να υπάρχει ουδένας διαχωρισμός μεταξύ υπαιτιότητας ή μη-υπαιτιότητας του λαβόντα (δηλαδή, χωρίς διαχωρισμό θύματος και θύτη). Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άνω νομοθετικό ισχύον πλαίσιο, ένα καθαρά διοικητικό λάθος, που είχε ως συνέπεια την ανάκληση του διορισμού και , εν συνεχεία, τον επαναδιορισμό υπαλλήλου (ΧΩΡΙΣ υπαιτιότητα είτε λάθος του διοικούμενου/ υπαλλήλου), έχει ως συνέπεια την παγκόσμια πρωτοτυπία να απαιτείται η επιστροφή δεδουλευμένων ετών από αυτόν/αυτήν που υπέστη το καθαρό λάθος της διοίκησης και την σχετική ζημία (οικονομική, ηθική, προσωπική κλπ) χωρίς ουδεμία δική του/δική της υπαιτιότητα…. Η προσφυγή στην δικαιοσύνη (στο ανώτατο δικαστήριο του Ελεγκτικού Συνεδρίου) μπορεί να αποφασίσει τελικά υπέρ του δίκαιου και προφανώς στον μη-καταλογισμό ευθύνης του εργαζομένου, αλλά δια το προφανέστατο (της μη-υπαιτιότητας) θα πρέπει να απασχοληθεί όλο το νομικό σύστημα επί σειρά ετών, οι διοικούμενοι/εργαζόμενοι πολίτες να ταλαιπωρηθούν οικονομικά, όπως και το κράτος, καταβάλλοντας στο τέλος τις εύλογες και νόμιμες αποζημιώσεις.