• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΔ' | 25 Δεκεμβρίου 2011, 00:07

    Oι λόγοι που διαλύονται οι οικογένειες είναι βαθύτεροι και απλά συνήθως βρίσκονται απλά στους λάθος λόγους που γίνονται οι γάμοι. Δεν υπάρχει πραγματικά κανένα νόημα να διατηρηθεί με νομικά τερτίπια ο γάμος μήπως και δήθεν μετανιώσουν τα εμπλεκόμενα μέρη. Αντίθετα όταν αρχίσουν τα δικόγραφα αποκλείεται συνήθως κάθε πιθανότητα μελλοντικής συνεργασίας.Η πρόληψη είναι παιδεία και γάμοι συνειδητοποιημένοι από τα συμβαλλόμενα μέρη και κυρίως πολύ αγάπη. Όταν υπάρχουν παιδιά όμως αυτό καθιστά τα πράγματα σχετικά περίπλοκα καθώς τα συμβαλλόμενα μέρη δεν ζουν πια μαζί ούτε στο ίδιο σπίτι ούτε έχουν κοινές συνήθειες. Παραμένουν όμως γονείς. Σωστά λοιπόν επιταχύνονται οι διαδικασίες του διαζυγίου καθώς όταν φτάσουν τα πράγματα στον συμβολαιογράφο ή στους δικηγόρους δεν υπάρχει κανένα νόημα ή περιθώριο για ώριμη σκέψη και πράξεις "αγαθών προθέσεων". Κάθε καθυστέρηση οδηγεί σε περαιτέρω όξυνση ή και εκατέρωθεν "εκβιασμούς". Η ψυχολογική και συναισθηματική βία συνήθως είναι παρούσα τόσο πριν και κατά την διάρκεια όσο και μετά το διαζύγιο. Η βία αυτού του τύπου δεν έχει φύλλο ,οικονομική επιφάνεια , πολιτικά ή θρησκευτικά πιστεύω κλπ . Συχνά χρησιμοποιείται το παιδί ως μοχλός πίεσης και εκβιασμού. Η δικαιοσύνη αδυνατεί όπως είναι φυσικό να ρυθμίσει τα συναισθήματα μεταξύ των πρώην συζύγων. Θύματα είναι τα παιδιά που στερούνται την παρουσία των γονέων τους στο ίδιο σπίτι αλλά και την φυσική παρουσία και ενασχόληση του ενός από τους δύο. Συμπερασματικά λοιπόν καλό θα ήταν η επιτάχυνση των διαδικασιών να συνδυαστεί με την διατήρηση της κοινής επιμέλειας των παιδιών και μετά το διαζύγιο, με κοινή συμφωνία των γονέων και προτροπή της πολιτείας σε αυτή την κατεύθυνση. Έτσι προστατεύονται τα παιδιά και οι ενήλικες από λανθασμένες εκατέρωθεν συμπεριφορές. Οτιδήποτε άλλο είναι υποκριτικό και ευνοεί την κοινωνική διάλυση.