• Σχόλιο του χρήστη 'Φανή Βακράτσα, Εφέτης' | 3 Ιουλίου 2025, 15:46

    Σχόλιο στο Άρθρο 103 Κατά την §4 του άρθρου 933 "Αν ο εκτελεστός τίτλος είναι δικαστική απόφαση ή διαταγή πληρωμής, οι αντιρρήσεις είναι απαράδεκτες στην έκταση που ισχύει το δεδικασμένο σύμφωνα με τα άρθρα 330 και το τρίτο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 633, αντίστοιχα. Αν ο εκτελεστός τίτλος είναι δικαστική απόφαση ή διαταγή πληρωμής, αντιρρήσεις που αφορούν στην απαίτηση προβάλλονται παραδεκτώς μόνον εάν δεν μπορούν να προβληθούν με ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ή με ένδικο μέσο κατά της απόφασης". Με υπαγωγή του πρακτικού/οντολογικού στον κανόνα που θεσπίζεται προκύπτουν τα εξής σε ένα σύνηθες στην πράξη περιστατικό : Μετά από δεύτερη επίδοση τελεσιδικεί διαταγή πληρωμής που έχει εκδοθεί από δικηγόρο χωρίς άσκηση ανακοπής. Παράγεται δεδικασμένο χωρίς κρίση δικαιοδοτικού οργάνου (δεν είναι τέτοιο ο δικηγόρος) με αδυναμία ουσιαστικά άμυνας κατά την εκτελεστική διαδικασία και χωρίς διάγνωση από δικαιοδοτικό όργανο ως προς την απαίτηση; Ενώ δηλαδή δεν μεσολαβεί ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ (τέτοιο δεν είναι ο δικηγόρος) , με μόνη την απώλεια προθεσμιών ανακοπής κατά ΔΠ, κάποιος χάνει την περιουσία του στην εκτελεστική διαδικασία, χωρίς ένδικο βοήθημα για ουσιαστική διάγνωση της απαίτησης; Εδώ είναι το σημείο που σταματώ το σχολιασμό και σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα ... Είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Παρακαλώ ξαναδείτε τα.