• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Ζαμπίτης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης' | 9 Φεβρουαρίου 2013, 23:20

    Η δεύτερη παράγραφος του προτεινόμενου άρθρου 44 είναι εντελώς αντίθετη, και υπό την έννοια αυτή νομικά και δικαιοπολιτικά τουλάχιστον αδικαιολόγητη, προς το δόγμα και τις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν το δικηγορικό λειτούργημα ως άμισθο δημόσιο λειτούργημα (βλ. ιδίως άρθρο 1 του παρόντος Σχεδίου του νέου Κώδικα). Μια διάταξη που αποδομεί ό,τι θετικό κατοχυρώθηκε εδώ και 60 χρόνια με τον ισχύοντα Κώδικα. Την ίδια στιγμή που ρυθμίζει (εντός της αυτής διατάξεως) ξένες μεταξύ τους έννομες σχέσεις (έμμισθοι δικηγόροι - επιστημονικοί συνεργάτες), περιγράφει ένα είδος δικηγόρου, ο οποίος, αν και υποχρεούται να ασκεί μάχιμη δικηγορία στην πράξη, εντούτοις βρίσκεται σε αναστολή δικηγορίας (absurdum)! Ειναι απορίας άξιο πώς ο σε αναστολή ευρισκόμενος έμμισθος δικηγόρος θα μπορεί να εκπροσωπεί ενώπιον των δικαστηρίων τον εντολέα του; Προφανής η απώτερη στόχευση: υπαλληλοποίηση και πλήρης ποδηγέτηση αυτών των δικηγόρων, που έχοντας υπαχθεί άπαξ ( χωρίς καμία εγγυημένη και εκ των προτέρων γνωστή οικονομική ανταμοιβή) στον εσωτερικό κανονισμό του Εντολέα τους δεν θα είναι δυνατή η επάνοδός τους στην εξωτερική ελεύθερη δικηγορία. Χρήζει επομένως συνολικής αναδιατυπώσεως. Σε κάθε περίπτωση, προς αποφυγή περιττών παρεξηγήσεων, θα πρέπει να προστεθεί εδάφιο σύμφωνα με το οποίο θα ορίζεται ρητά, ότι η μη υποβολή δήλωσης αποδοχής και προσχώρησης στον εσωτερικό κανονισμό δεν επιφέρει καμία μεταβολή στη σχέση έμμισθης εντολής που συνδέει το δικηγόρο με το φορέα του.