• Σχόλιο του χρήστη 'Αγγελική Τσιώρη' | 25 Ιουνίου 2013, 11:13

    Εθίγη πρώτη φορά η έδρα του Συμβολαιογράφου, όταν καταργήθηκε με το Π.Δ. 110/2012 το Ειρηνοδικείο στο οποίο ο ίδιος διορίστηκε και κατόπιν, βάσει του άρθρου 40 παρ. 1 του Ν. 4111/13, εθίγη ο ίδιος ο Συμβολαιογράφος ως λειτουργός, όταν υποχρεώθηκε να παραμείνει και να ασκήσει τα καθήκοντά του σε ανύπαρκτο ειρηνοδικείο (ανατρέποντας ο νομοθέτης με το εν λόγω άρθρο αναδρομικά την ισχύουσα κατά τη δημοσίευση του ανωτέρω Π.Δ. διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 2 του Κώδικα των Συμβολαιογράφων βάσει της οποίας είχε ήδη ασκηθεί το δικαίωμα επιλογής που παρείχε στο Συμβολαιογράφο η εν λόγω διάταξη). Και με το παρόν άρθρο τι επιτυγχάνεται; Επικυρώνεται, ουσιαστικά, η υποχρέωση του Συμβολαιογράφου να παραμείνει σε έδρα καταργούμενου ειρηνοδικείου και να ασκεί τα καθήκοντά του στην περιφέρεια του καταργούμενου ειρηνοδικείου, η οποία δεν υφίσταται ούτε δικαστηριακά, ούτε στην πράξη. Ένας Συμβολαιογράφος ο οποίος είναι διορισμένος σε έδρα καταργηθέντος ειρηνοδικείου θα έπρεπε να επιλέγει, σύμφωνα και με τα παραπάνω λεχθέντα, αν θα παραμείνει σε μία τέτοια έδρα ή όχι. Από τα ανωτέρω, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η διάκριση στην τοπική αρμοδιότητα πλήττει κυρίως τους συμβολαιογράφους της επαρχίας (περιφέρειας)- όπου και καταργήθηκαν τα περισσότερα ειρηνοδικεία- και οι οποίοι μετατρέπονται σε συμβολαιογράφους μιας περιφέρειας αποδυναμωμένης και απογυμνωμένης διοικητικών υπηρεσιών και ανθρωπίνου δυναμικού. Είναι καθαρά θέμα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.