• Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) - που αποτελεί τον τριτοβάθμιο κοινωνικό και συνδικαλιστικό φορέα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη χώρα, Κοινωνικό Εταίρο της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας, ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία, του μεγαλύτερου φορέα εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο - στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που εκπονήθηκε από τη Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων, σας υποβάλλει με το παρόν σας τα σχόλια - παρατηρήσεις της. Ακολουθεί παράθεση των σχολίων - παρατηρήσεών μας: 1. Γενική διαπίστωσή μας είναι πως το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελεί περισσότερο ένα απολογιστικό κείμενο, παρά μια εθνική στρατηγική για την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εφόσον δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτό αφενός συγκεκριμένοι στόχοι, αφετέρου πολιτικές και μέτρα για την επίτευξή τους εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος. Το παρόν κείμενο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα από τα πρώτα κεφάλαια μιας τέτοιας στρατηγικής, στο οποίο δηλαδή να περιγράφεται η υφιστάμενη κατάσταση, μ’ έναν όμως λιγότερο αποσπασματικό - ο οποίος προσομοιάζει με απλή αποδελτίωση του υφιστάμενου δικαίου και των επιχορηγούμενων προγραμμάτων - και περισσότερο κριτικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στις ελλείψεις και τις αδυναμίες. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το παρόν κείμενο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον ορισμό που το ίδιο θέτει σχετικά με το τι πρέπει να περιλαμβάνει ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (βλ. σελίδα 33) και με τον οποίο συμφωνούμε απόλυτα. 2. Δεδομένου ότι η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κοινωνική, το Εθνικό Σχέδιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όφειλε πρωτίστως να στοχεύει στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών, με ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνες τις πληθυσμιακές ομάδες που ακόμη και πριν ξεσπάσει η κρίση κινδύνευαν από τη φτώχεια και τον αποκλεισμό, όπως είναι και η μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους. Από τη στιγμή που αυτό δεν συμβαίνει, τότε σημαίνει ότι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της χώρας. Θεωρούμε πραγματικά αδιανόητο εν μέσω δεινής οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να μην θέτει ως βασικό στόχο του την αντιμετώπιση των συνεπειών/επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης. 3. Για το σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απαραίτητη προϋπόθεση είναι η στενή διαβούλευση με το σύνολο των φορέων που δραστηριοποιούνται σε εθνικό επίπεδο στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο δυστυχώς δεν συνέβη για την κατάρτιση του παρόντος. Μεταξύ αυτών ανήκουν και οι φορείς που εκπροσωπούν συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδας που βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό, όπως είναι η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) που από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα αγωνίζεται για την προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους και για την εφαρμογή πολιτικών και μέτρων που συμβάλλουν στην πλήρη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της χώρας. Ειδικότερα όσον αφορά στα ζητήματα αναπηρίας: α) δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται καμία απολύτως δέσμευση ως προς τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική Πολιτεία θα εφαρμόσει τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και πιο συγκεκριμένα ως προς τους μηχανισμούς παρακολούθησης και εφαρμογής αυτής. β) δεν υπάρχει καμία αναφορά σε νέες δράσεις που πρόκειται να υλοποιηθούν την περίοδο 2014 - 2016 με στόχο την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Γίνεται αναφορά μόνο σε δράσεις που έχουν ήδη προγραμματιστεί να υλοποιηθούν το 2013 - 2014 από δημόσιους φορείς (βλ. σελίδες: 187 - 196). Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι το παρόν Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν ανταποκρίνεται στην σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Οι πολίτες της χώρας στο σύνολό τους, πόσο μάλλον οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους που εκπροσωπούμε, αδυνατούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, πόσο μάλλον να ασκήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, κάτι που αγνοείται παντελώς από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Θεωρούμε ότι το παρόν κείμενο θα πρέπει να αναμορφωθεί πλήρως, λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα, προκειμένου να αποτελέσει μια πλήρη και ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική.